အခန်း(၄၂ - ဒု)
ဝတုတ်ကစကားကိုခဏရပ်ကာပွဲကြည့်ပရိသတ်တွေကိုအရင်ဆုံးငေးကြည့်လိုက်၏။အောက်မှာကြည့်နေကြတဲ့ပရိသတ်တွေကလည်းဝတုတ်ဖိတ်ခေါ်မယ့်ပထမဆုံးပြိုင်ပွဲဝင်တစ်ယောက်ကိုစိတ်ဝင်တစားနဲ့စောင့်မျှော်နေကြလေသည်။ဇာတ်စင်ပေါ်ကိုမျှော်လင့်ချက်အပြည့်နဲ့ငေးကြည့်နေကြတဲ့ပရိသတ်တွေကြောင့်ဝတုတ်ကမသိမသာလေးပြုံးလိုက်သည်။
" အခုပထမဆုံးပြိုင်ပွဲဝင်မယ့်သူလေးကတော့..."
ထိုတစ်ခဏပွဲခင်းတစ်ခုလုံးအပ်ကျသံမကြားရလောက်တဲ့အထိတိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။သိချင်နေတဲ့စိတ်ကြောင့်အားလုံးကစကားပြောဖို့တောင်မေ့နေကြဟန်တူသည်။
" မ,ကသေး ဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ...အားလုံးပဲ...မ,ကသေးကိုလက်ခုတ်လေးတီးပြီးကြိုဆိုပေးလိုက်ကြပါဦးဗျာ..."
" ဖြောင်း...ဖြောင်း..."
ဝတုတ်ရဲ့ကြေငြာသံအဆုံးမှာတော့ဇာတ်စင်ပေါ်ကိုတက်လာတဲ့မကသေးဆီအားလုံးရဲ့အကြည့်တွေကစုပြုံရောက်ရှိသွားကြသည်။နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ခန္ဓာကိုယ်သေးလွန်းတဲ့မကသေးကပန်းရောင်ဝတ်စုံလေးနဲ့အရမ်းကိုလှနေ၏။မွှေးလွန်းတဲ့ရွှေပန်းသုံးပွင့်ကိုလည်းမကသေးကသူ(မ)ရဲ့တမာသီးသာသာဆံထုံးပေါ်မှာပတ်ပတ်လည်ပန်ဆင်ထားလေသည်။
ထိုမျှတင်မကသေးပေ...။
သူ(မ)ရဲ့ခပ်ထူထူနှုတ်ခမ်းကိုလည်းမကသေးက နှုတ်ခမ်းနီအနီရောင်ရင့်ရင့်ဆိုးထားပြန်လေသည်။ဒါ့အပြင်မသေးလွန်း၊မကြီးလွန်းတဲ့ပါးကွက်ကြီးနှစ်ကွက်ကလည်းသူ(မ)ရဲ့ချိုင့်ဝင်နေတဲ့ပါးနှစ်ဖက်မှာလှလှပပနေရာယူထားလေရဲ့...။ဒီညအတွက်တော့မကသေးကအာလုံးရဲ့အကြည့်တွေကိုဖမ်းစားထားသည်ဆိုရပေမည်။မကသေးကိုကြည့်ပြီးအာလုံးကပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေကြ၏။
" ဟာ...မကသေးအရမ်းကိုလှနေတယ်ဗျာ..."
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်..."
ဟိန်းထွက်လာတဲ့ဝတုတ်အသံကြားမှပဲအားလုံးကသတိပြန်ဝင်လာကြသည်။ပြီးနောက်ပွဲခင်းတစ်ခုလုံးပုံမှန်အတိုင်းလှုပ်လှုပ်ရှားရှားပြန်လည်သက်ဝင်လာ၏။
YOU ARE READING
အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )
Romanceအချစ်ကြောင့်ဒီလူသားကိုအဓမ္မသိမ်းပိုက်ခဲ့မိတယ်။ (မိုးညိုမောင်) မချစ်တတ်တဲ့ကိုယ်ကဒီလူသားရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေကြောင့်အချစ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွင့်ဆိုတတ်ခဲ့တယ်။ ...
