အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )

အခန်း(၂၄)

ကျောပြင်တစ်ခုလုံးမှာလည်းသူပေးထားတဲ့အညိုရောင်အမှတ်အသားတွေကဟိုတစ်ကွက်ဒီတစ်ကွက်ပြည့်နှက်နေလေရဲ့...။

ပြီးတော့...။

သူ့လိုပဲဝေ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်းဘာအဝတ်အစားမှမရှိပါလား...။

ညကသူနဲ့ဝေ...။

ခေါင်းအေးအေးထားပြီးပြန်စဥ်းစားလိုက်မိတဲ့အခါညကဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကသူ့ရဲ့ခေါင်းထဲကိုအစီအရီပြန်ပေါ်လာခဲ့တော့သည်။တပြိုင်နက်တည်းမှာပဲအေးစက်နေတဲ့သူ့ရဲ့ရင်ခုန်သံတွေသည်လည်းပြန်လည်နိုးထလာခဲ့၏။

ဒါဆို​သူနဲ့ဝေနဲ့က...။

အဟက်...။

အကြောင်းအရာအာလုံးကိုပြန်မှတ်မိလာခဲ့တာကြောင့်လူကအရူးတစ်ယောက်လိုမျက်နှာကြီးဖြီးနေမိတော့သည်။ထိန်းချုပ်မရတော့တဲ့အတွေးတို့ကသူ့ကိုလေထဲမှာဝဲသလိုခံစားရစေ၏။

ငါကွ...။

ဝေလေးမကြားအောင်လက်သီးလက်မောင်းတန်းပြီးတိတ်တိတ်လေးသူကြွေးကြော်လိုက်မိသည်။အိပ်ပျော်နေတဲ့ဝေလေးသာသူ့မျက်နှာနဲ့သူ့ပုံစံအနေအထားကိုတွေ့လို့ကတော့စိတ်တိုလိုက်မယ့်ဖြစ်ခြင်း...။

နောက်ဆုံးတော့ဝေလေးကိုသူပိုင်ဆိုင်ရပြီပေါ့...။

ချစ်သည်ဖြစ်စေ၊မုန်းသည်ဖြစ်စေဒီကောင်လေးကသူ့အပိုင်ဖြစ်သွားပြီဆိုတဲ့စိတ်ကလူကိုမရိုးမရွဖြစ်စေ၏။ရင်ထဲမှာလည်းကြည်နူးမိစေသည်။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်အကြိုမင်္ဂလာဦးနိုင်တဲ့သူ့ကိုယ်သူလည်းဂုဏ်ယူမိသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာတစ်ယောက်တည်းပြုံးလိုက်၊ရယ်လိုက်နဲ့အမျိုးစုံကြိုးခုန်နေတဲ့မိုးညိုတစ်ယောက်ပျော်ရွှင်မှုတွေကိုမထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့အဆုံးသူ့ကိုကျောပေးပြီးအိပ်နေတဲ့ရဝေရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုအနောက်ကနေတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်လိုက်သည်။

အား...။

ကိုမိုးညိုရဲ့ခင်ပွန်းလေး...။

🪴🪴

နားထဲမှာအသံဗလံတွေကြားနေရပေမယ့်လူကမထချင်သေးတာကြောင့်ဆက်အိပ်နေမိသည်။ဖွင့်မရတဲ့မျက်လုံးတွေကြောင့်လည်းပါမည်ထင်သည်။ထိုခဏသူ့ကိုနောက်ကျောကနေတစ်စုံတစ်ယောက်ကတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်လာခဲ့တာကြောင့်လေးလံနေတဲ့သူ့ရဲ့မျက်ခွံတွေကပြူးတက်သွားတော့သည်။ထိုလူကသူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖက်ထားရုံနဲ့အားမရသေးဘူးဖြစ်မည်။အရုပ်တစ်ရုပ်လိုလှုပ်ယမ်းနေပြန်၏။