"မဟုတ်ပါဘူး မေမေ...
ကျွန်တော်လည်း ပြန်ရောက်တာနောက်ကျတာနဲ့ တခါတည်းတန်းသွားလိုက်တာ..."
"မင်းအဲ့ကောင်လေးအပေါ် တခြားစိတ်ရှိနေတာတော့မဟုတ်ပါဘူးနော်..."
"မ မဟုတ်ပါဘူးမေမေ..."
"အင်း ရှိလို့လည်းမရဘူးနော်...
မေမေ လုံးဝသဘောမတူဘူး...
သူ့အဖေကိုဆပ်မယ့်ပိုက်ဆံ အခုထိသားရှာလို့မရသေးဘူးလား..."
"ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ မေမေ...
ရှာသမျှပိုက်ဆံတွေကို မေမေပဲသုံးနေတာမဟုတ်ဘူးလား..."
"ဒါကတော့....
အဟမ်း...မင်းက မေမေသုံးတာကိုညိုညင်တာလား...
ဟုတ်တာပေါ့လေ အခုချိန်မှာမင်းကပိုက်ဆံရှာနေတဲ့သူဆိုတော့..."
"အဲ့လိုပြောတာမဟုတ်ပါဘူး မေမေရယ်...
သားက သားမှာမရှိကြောင်းပြောပြတာပါ..."
"မင်းကလေ ဘယ်သူနဲ့တူလို့ ဒီလောက်တုံးအနေမှန်းမသိဘူး...
ဝသုန်ဖေဖေ့ဘက်က ပိုက်ဆံထုတ်ပေးပါ့မယ်ဆိုတာကို မင်းကငြင်းပြစ်လိုက်တယ်ဆို...
ဘာလဲ? မင်းကရိုးစေရာကိုမပြတ်နိုင်လို့လား..."
"မေမေ့ကိုဝသုန်ပြောတာလား..."
"ဟုတ်တယ်...ဝသုန့်ဖေဖေက အဲ့ပိုက်ဆံကိုပေးမယ်တဲ့...
ပြီးတာနဲ့ ရိုးစေရာနဲ့ကွာရှင်းပြီး ဝသုန်နဲ့လက်ထပ်လိုက်ပေါ့..."
"မေမေ ကျွန်တော့်ကို ထပ်ပြီးပိုင်းလုံးဖြစ်အောက်လုပ်နေတာလား...
မေမေ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုမတွေးပေးဘူး...
မေမေဖြစ်ချင်တာပဲ မေမေပြောတယ်...
အဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော်အိမ်ပြန်မလာချင်တာ..."
ပြောပြီးတာနဲ့ နေလလည်းအိပ်ပေါ်ကိုတက်မနေတော့ဘဲ ရိုးစေတို့အိမ်ကိုသာထွက်လာလိုက်သည်..။
"ဘာ!!...နေလဂုဏ်ရောင်...
မင်း မေမေ့ကိုဘယ်လိုပြောသွားတာလဲ?...
မင်း ဒီကိုပြန်လာခဲ့..."
ဒေါ်ဟန်နီဘယ်လိုပင်အော်ခေါ်နေပါသော်လည်း နေလကတော့ရိုးစေတို့အိမ်ကိုလာ လျှောက်လာနေသည်..။
အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ တစ်ယောက်မှမတွေ့တာကြောင့် နေလလည်းအခန်းထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်..။ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်လိုက်ပြီး ဆံပင်တွေကိုသာ လက်နဲ့ထိုးဖွပြစ်လိုက်သည်..။
Part-15(Uni)
Start from the beginning
