ရုိးေစမွာေတာ့ အတိုင္အေပါက္ညီေနတဲ့၂ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး လက္ပဲေျပးေဆးရေတာ့မလို ဒီတိုင္းပဲခြန္းေကြၽးေပးရေတာ့မလိုျဖစ္ေနသည္..။
"ပါပါး ဦးဦးကိုခြန္႔ေကြၽးဦးေရ...
ဗိုက္ဆာေနရို႔တဲ့..."
"အင္ အင္း...
မင္း ေရအရင္သြားခ်ိဳးလိုက္ပါလား...
ငါထမင္းထည့္ေပးထားမယ္ေလ..."
"ထမင္းအရင္စားမွာ..."
"ထမင္းစားၿပီးရင္ ေရမခ်ိဳးရဘူးေလ..."
"ခဏေလာက္နားလိုက္မယ္ကြာ...
ေကြၽးမယ္ဆိုလည္း ျမန္ျမန္ေကြၽး..."
"ပါပါး ေကြၽးလိုက္ေရ...
ဦးဦးက ဗိုက္ဆာေနၿပီ..."
ရိုးေစလည္း မတတ္နိုင္တဲ့အဆံုး ေနလကိုထမင္းခြန္႔ေပးလိုက္ရသည္..။ ခြန္႔ေပးလိုက္ေတာ့လည္း လက္ကိုကိုက္ထားတာေၾကာင့္ မနည္းျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ရသည္..။ သားေရွ႕မွာမို႔ ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘဲ ေနလကိုေစြၾကည့္ေပးလိုက္သည္..။
"သား သားကိုခြန္႔..."
စစ္ကေျပာလာတာေၾကာင့္ စစ္ကိုတဖန္ျပန္ခြန္႔ေပးလိုက္သည္..။
"စစ္ၿပီးရင္ ငါ့ကိုခြန္႔..."
ရိုးေစမွာ စစ္ကိုခြန္႔လိုက္ ေနလကိုခြန္႔လိုက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီခြန္႔ေနရသည္..။ ၂ေယာက္လံုး ဒီအခ်ိန္ထမင္းစားၿပီးရင္ေတာ့ ညစာကိုသိပ္စားလို႔ဝင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး..။
_______________________
"🎶 ကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်ာတိတ္လို႔မေခၚနဲ႔..🎶"
"တစ္ခါမွမေခၚဖူးဘူး..."
"🎶နာမည္ရွိတယ္ မႀကိဳက္ဘူးသိရဲ႕လား..🎶"
"မေခၚဖူးပါဘူးဆို..."
"🎶ကိုကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ အရပ္ခ်င္းတိုင္းၾကည့္မလား..🎶"
"တုိင္းမေနနဲ႔ ပုတာကပုတာပဲ..."
"ကိုကို!...
ကြၽန္ေတာ္စိတ္တိုလာၿပီေနာ္..."
"ကိုကိုကဘာလုပ္လုိ႔လဲ?..."
"ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ သီခ်င္းဆိုေနတာကို ဘာလို႔လိုက္လိုက္ေျပာေနတာလဲ?..."
"ဘယ္မွာေျပာလို႔လဲ?...
ကိုကိုက မွန္တာကိုပဲေျပာတဲ့ဟာကို..."
Part-11
Start from the beginning
