မနက္၇နာရီခြဲဆိုတာနဲ႔..ထေနက်အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရိုးေစတစ္ေယာက္နိုးလာခဲ့သည္..။ အိပ္ယာေျပာင္းတာေၾကာင့္ ညကေနာက္က်မွအိပ္ယာဝင္ခဲ့ေပမယ့္..အိပ္ယာထတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းႏုိးလာခဲ့သည္..။ ေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့သားသား ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္..။
ပူလို႔ထင္တယ္ ေစာင္ကိုလည္းကန္ခ်ထားေလသည္..။ အက်ႌေလးကလည္း လိပ္တက္ေနတာမို႔..ဗိုက္ပူပူေလးက ေပၚေနသည္..။ ရိုးေစလည္း သားရဲ႕အက်ႌကိုဆြဲခ်ေပးလိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ေလးကိုစုေပးလိုက္သည္..။
"သား...စစ္ မထေသးဘူးလား...
မိုးလင္းေနၿပီေလ..."
"No.."
"အဟက္..."
ေမာင္ခန္႔တို႔သင္ေပးထားတဲ့ Noနဲ႔Yes ကိုေတာ့ သူနားလည္သည္..။ ဘာသင္ေပးေပး အတတ္ျမန္တယ္..။
"အဲ့တာဆို ျပန္အိပ္ေနေနာ္...
ပါပါး မ်က္နွာသြားသစ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္...
စစ္ႏုိးမွ မနက္စာထြက္စားတာေပါ့.."
"ဟုတ္..."
"အဟက္....အင္းအင္း အိပ္အိပ္..."
ရိုးေစလည္း သားကိုျပန္အိပ္ေစလိုက္ၿပီး..အျပင္ကိုထြက္လာလိုက္သည္..။ ေမာင္ခန္႔ရဲ႕အခန္းကိုသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့..ေမာင္ခန္႔လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္..။
ရိုးေစလည္း မ်က္နွာသစ္သြားတိုက္ၿပီး..အိမ္အျပင္ကို ထြက္လာလိုက္သည္..။
အိမ္ႀကီးေရွ႕ကို ကားရပ္လိုက္တာနဲ႔..ခပ္လွလွအမ်ိးသမီးတစ္ေယာက္ ကားေပၚကဆင္းလာသည္..။
"ကိုကို...ကိုကို!...
ကိုကို!..."
ေခၚသံၾကားေတာ့ အိမ္ထဲကေန ေဒၚဟန္နီေရာ ေနလပါထြက္လာသည္..။
"ဝသုန္...အေစာႀကီး ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ?..."
"ျဖန္း!!..."
ေမးတာကိုမေျဖဘဲ ေနလရဲ႕အနားကိုသြားကာ..ပါးကို အားနဲ႔လႊဲရိုက္လိုက္တာေၾကာင့္ အကုန္လံုးက အံ့အားသင့္သြားၾကသည္..။
"ဝသုန္..."
"ဝသုန္...သမီး ဘာလုပ္တာလဲ?...
ဘာလို႔ သားကိုရိုက္ရတာလဲ?..."
"ဒီ့ထက္ပိုၿပီးလုပ္ခ်င္ပါတယ္ အန္တီ...
သမီးအေပၚသစၥာမရွိတဲ့လူကို ဒီ့ထက္ပိုၿပီးလုပ္ျပစ္ခ်င္တာ..."
ဝသုန္ရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ ေဒၚဟန္နီအသံတိတ္သြားသည္..။
"မဟုတ္ဘူး ဝသုန္...
ကိုကိုရွင္းျပပါရေစ..."
"ဘာရွင္းျပခ်င္ေသးတာလဲ?...
ကိုကို လက္ထပ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းလား...
သူက ဝသုန္႔ထက္ပိုၿပီး ခ်မ္းသာလို႔လား..."
"မဟုတ္ပါဘူး ဝသုန္ရယ္...
ကိုကိုရွင္းျပတာနားေထာင္ပါဦး.."
"ဘာမွရွင္းျပမေနနဲ႔...
ကိုကိုက အေစာကတည္းက ဒီလုိလူမ်ိဳးလို႔လား..
အံ့ၾသလိုက္တာ..ဝသုန္႔ခ်စ္သူက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္သြားတယ္ဆိုတာကိုသာ ဝသုန္႔အသိုင္းအဝိုင္းက သိသြားၾကည့္...
ဝသုန္႔ကို ဘယ္ေလာက္ဟားေနလိုက္ၾကမလဲ?..."
"မဟုတ္ပါဘူး ဝသုန္ရာ...
ကိုကိုရွင္းျပတာကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါဦး.."
"ဟုတ္ပါတယ္ သမီးရယ္...
အန္တီတို႔မွာလည္း အခက္အခဲျဖစ္ေနလို႔ပါ..
အန္တီေသခ်ာရွင္းျပမယ္ေနာ္...
အိမ္ထဲကိုဝင္ပါဦး..အန္တီေျပာျပပါ့မယ္...
လုိက္ခဲ့ေနာ္...."
ေဒၚဟန္နီေခ်ာ့ေျပာမွပဲ..ဝသုန္က ၿငိမ္သြားၿပီး အိမ္ထဲကိုဝင္သြားေတာ့သည္..။
ေနလလည္း အခုခ်ိန္မွသာ သက္ျပင္းခ်မိေတာ့သည္..။
ေနလလည္း ဟိုဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္..ရိုးေစကလည္း အၾကည့္နဲ႔ဆံုသြားတာမို႔..ရိုးေစလည္း မ်က္နွာလႊဲလိုက္ၿပီး အထဲကိုဝင္လာလ္ုက္သည္..။
စားပြဲခံုကိုဖုန္သုတ္ၿပီး ေမာင္ခန္႔ကိုနႈိးဖို႔ျပင္လိုက္သည္..။
"အင့္!..."
ေမာင္ခန္႔ဆီေလ်ွာက္လာရင္း..ရုတ္တရက္ နံရံနားတြန္းကပ္ခံလိုက္ရတာမို႔..ရိုးေစ အင့္ခနဲ အသံထြက္သြားသည္..။ လက္ေမာင္း၂ဖက္ကိုလည္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ခံထားရတာေၾကာင့္..အေတာ္ေလးနာပါသည္..။
"ဘာလုပ္တာလဲ?..."
"မင္းေက်နပ္တယ္မလား...
မင္းျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္းျဖစ္ရလို႔ေလ..."
"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ?...
ငါ့လက္ေမာင္းကိုလႊတ္..."
"အဟက္...မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔ ရိုးေစရာ...
မေကာင္းနည္းလမ္းနဲ႔အၾကပ္ကိုင္ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုလက္ထပ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား...
အခု ငါ့ခ်စ္သူကလည္း ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးသြားၿပီေလ..
မင္းေက်နပ္တယ္မဟုတ္လား..."
"ငါ့လက္ေမာင္းကိုလႊတ္ ေနလဂုဏ္ေရာင္...
မင္းတို႔သမီးရည္းစားေတြ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ဆို ငါစိတ္မဝင္စားဘူး...
မင္းကိုအရမ္းလိုခ်င္လြန္းလို႔လက္ထပ္ခဲ့တယ္လို႔ေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႔...
ငါ့အေၾကာင္းကိစၥနဲ႔ငါ....."
"အဟက္...ေနလဂုဏ္ေရာင္ေတြ မင္းေတြ ငါေတြျဖစ္လို႔ပါလား ရိုးေစရာ...
အရင္ကလို 'အကိုေလး´ လို႔မေခၚေတာ့ဘူးလား...အဟက္...."
"အရင္တုန္းက မင္းတို႔အိမ္ရဲ႕အေစခံမို႔ မင္းအေမေခၚေစခ်င္တဲ့အတိုင္း ေခၚခဲ့ေပးတာ...
အခုေတာ့ ငါကမင္းနဲ႔တရားဝင္လက္ထပ္ထားတဲ့သူေလ...
အခ်ိန္အခါခ်င္းမွမတူတာ..."
"အခ်ိဳးေတြေျပာင္းလာပါလား ရိုးေစရာ...အဟက္...ဒုန္း!..."
ရယ္ၿပီး ဖယ္ေပးလိုက္မယ္လို႔ထင္လိုက္ေပမယ့္..နံရံကို လက္နဲ႔တြန္းၿပီး ေနလရဲ႕မ်က္နွာက ရိုးေစရဲ႕မ်က္နွာနားကိုတုိးကပ္လာသည္..။ ေနလရဲ႕မ်က္နွာကိုတုိးကပ္လာတာမို႔ ရိုးေစလည္းမ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္..။ နားနားကိုကပ္လာတဲ့ ေနလရဲ႕အသံရွဴသံျပင္းျပင္းကို ရိုးေစအတိုင္းသားၾကားေနရသည္..။
"အရမ္းလုိခ်င္လြန္းလို႔ လက္ထပ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ဟုတ္လား....
အဲ့စကားေျပာနိုင္ဖို႔အတြက္ မင္းရင္ခုန္သံကိုအရင္ထိန္းထားလိုက္ဦး...အဟက္..."
ေနလရဲ႕စကားေၾကာင့္..ရိုးေစ အသက္ပင္ေအာက္ထားလိုက္ရသည္..။
"အဟက္...အသက္ကိုဝဝရွဴရွဴပါ...
မင္းရင္ခုန္တာ မခုန္တာကို ငါစိတ္မဝင္စားဘူး..."
"မင္း..."
"ပါပါး...ဗိုက္ဆာတယ္..."
ရိုးေစ ျပန္ေျပာဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္..ၾကားလိုက္ရတဲ့သားရဲ႕အသံေၾကာင့္ ေနလကိုတြန္းလိုက္ၿပီး သားကိုသြားခ်ီလိုက္သည္..။
"ပါပါး ဗိုက္ဆာတယ္..."
"အင္း...ဦးခန္႔ကိုနႈိးၿပီး သြားစားၾကမယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"ကေလးက ဗိုက္ဆာေနတယ္ထင္တယ္...
ငါမနက္စာလာပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္..."
"ရတယ္ မလိုဘူး...
ငါတို႔ထြက္စားမွာ..."
"ငါက လာပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ဆို လာပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ေပါ့...
အထြန္႔လာမတက္နဲ႔ ရိုးေစရာ..."
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ေနလထြက္သြားသည္..။ ရိုးေစလည္း သားကိုခ်ီၿပီး မ်က္နွာသစ္ေပးဖို႔ျပင္လိုက္သြားသည္..။
"စစ္ သြားတိုက္မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
စစ္ကိုမ်က္နွာသစ္ေပးၿပီးမွသာ ေမာင္ခန္႔လည္းနိုးလာသည္..။
"ေမာင္ခန္႔..မ်က္နွာသြားသစ္ၿပီးၿပီလား..."
"ဟုတ္ ကိုေလး...
ကြၽန္ေတာ္လည္း အိပ္ယာေျပာင္းတာမို႔..အခုမွနိုးတယ္...ဝါး......."
"ေအးေအး...အဝတ္အစားသြားလဲလိုက္ေလ...
မနက္စာထြက္စားရေအာင္..."
"ဟုတ္ ကိုေလး..."
"ကိုရိုးေစရာ...ကိုရိုးေစရာ.."
"ကြၽန္ေတာ္ထြက္ၾကည့္လိုက္မယ္ေနာ္..."
"ေအးေအး..."
ေမာင္ခန္႔လည္း အခန္းထဲျပန္ဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္..အိမ္ေရွ႕ကေခၚသံေၾကာင့္ ထြက္လာလိုက္သည္..။
အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့..ေသးေသးေကြးေကြးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရသည္..။
"ဘာကိစၥလဲ?..."
"မနက္စာလာပို႔ခိုင္းလိုက္ပါ..."
"အထဲဝင္..."
"ဟုတ္..."
ေမာင္ခန္႔လည္း မနက္လာပို႔တဲ့ေကာင္ေလးကိုအထဲဝင္ခိုင္းလိုက္သည္..။
"ေမာင္ခန္႔ ဘယ္သူလဲ?..."
"မနက္စာလာပို႔တာတဲ့..."
"ေၾသာ္...လာေလ ညီေလး..."
"ဟုတ္..."
"မနက္စာကဘာလဲ?..."
"ထမင္းေၾကာ္ပါ..."
ပန္းကန္ေတြခ်ေပးရင္း ေကာင္ေလးကျပန္ေျဖလာသည္..။
"ထမင္းေၾကာ္?...
မင္းတို႔အိမ္ႀကီးရွင္က ထမင္းေၾကာ္စားတယ္လား..."
"မဟုတ္ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္တို႔စားတာပါ..."
"ဘာ!!...
မင္းတို႔စားတဲ့ထမင္းေၾကာ္ကို ငါ့ကိုေလးကိုလာေကြၽးတယ္...
ဘယ္သူကဒီလိုလာပို႔ခိုင္းတာလဲ?..."
"ေမာင္ခန္႔ရယ္ ေျဖးေျဖးေျပာပါ..."
"အကိုေလးေနလက မနက္စာသြားပို႔ေပးလိုက္ပါလို႔ေျပာပါတယ္...
အဲ့တာကို ေမေမႀကီးက ထမင္းေၾကာ္သြားပို႔ေပးလိုက္လို႔ေျပာပါတယ္..."
"အဲ့ေဒၚႀကီး အရမ္းယုတ္မာတယ္ ကိုေလး.."
"ေျပာမေနပါနဲ႔ ေမာင္ခန္႔ရာ...
ထမင္းေၾကာ္ေလးကလည္း စားေကာင္းမယ့္ပံုပါ..
ဒါပဲစားၾကတာေပါ့...
စစ္ေရာစားမယ္မလား..."
"ဟုတ္..စားမယ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...မနက္စာေတာ့ထမင္းေၾကာ္ပဲစားတာေပါ့.." လို႔ေျပာၿပီး ရိုးေစလည္း ထမင္းေၾကာ္ကိုတစ္ဇြန္းခပ္စားလိုက္သည္..။
"ေကာင္းလိုက္တာ...
ဒါဘယ္သူေၾကာ္တာလဲဟင္..."
"ကြၽန္ေတာ္ေၾကာ္တာပါ..."
"ဟုတ္လား အရမ္းေကာင္းတယ္..."
"ေက်းဇူးပါ ကိုရိုးေစရာ..."
"အဟက္...မရွည္ဘူးလားကြာ...
အကို႔ကို ေမာင္ခန္႔ေခၚသလို ကိုေလးလို႔ေခၚလည္းရပါတယ္...
ညီေလးနာမည္က..."
"လေရာင္ပါ..."
"အင္း ခ်စ္စရာေလးပဲ...
သူကေမာင္ခန္႔တဲ့ ညီေလးကေတာ့ကိုခန႔္လို႔ေခၚေပါ့...
ဒါက အကို႔ရဲ႕သားေလး စစ္တဲ့..."
"ဟုတ္...ကိုေလး..."
"ေအးေအး...ဒါနဲ႔ လေရာင္ေစ်းသြားတတ္လား..."
"ဟုတ္ ခဏေနရင္ကြၽန္ေတာ္သြားမွာပါ..."
"ဟုတ္လား...ကိုေလးတို႔လည္း လိုက္မယ္ေနာ္...
လိုတာေလးေတြဝယ္စရာရွိလို႔..."
"ဟုတ္ လိုက္ခဲ့ေလ..."
"ေအးေအး..."
ရိုးေစလည္းေျပာၿပီးတာနဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ကို ဆက္စားလိုက္သည္..။ စစ္နဲ႔ေမာင္ခန္႔ဟာလည္း ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကို ေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားေနေလသည္..။ လက္ရာကလည္း ေကာင္းတာကို..။
ရိုးေစတို႔စားေနတာကို ၾကည့္ၿပီး လေရာင္လည္းၿပံဳးမိသည္..။ ကိုေလးက ရုပ္ေခ်ာသေလာက္ သေဘာလည္းအရမ္းေကာင္းတာပဲ လို႔ ေတြးေနမိသည္..။