"ဗ်ာ....ေမေမ အခုဘာေျပာလိုက္တာလဲ?...
ကြၽန္ေတာ္အခုနားၾကားမွားေနတာလား..."
"ေမေမ တကယ္ေျပာေနတာ ေနလ...
မင္း သူ႔ကိုယူမွျဖစ္မယ္..."
အံ့ၾသလြန္းလို႔ ေနလမွာ ေျပာစရာစကားေပ်ာက္သြားသည္..။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ရမည္တဲ့..။ လက္ထပ္ရမည့္သူကလည္း ကေလးတစ္ေယာက္အေဖတဲ့..။
ေမေမေဆးစားမွားၿပီးမ်ားေျပာသလားလို႔ေတာင္ ေနလေတြးမိသည္..။
"ကြၽန္ေတာ္မယူနိုင္ဘူးေမေမ...
ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဝသုန္တစ္ေယာက္လံုးရွိေနတယ္ေလ...
ေမေမကိုယ္တိုင္လည္း ဝသုန္နဲ႔သေဘာတူတယ္လို႔ေျပာထားတယ္ေလ..."
"ဟုတ္တယ္ ေမေမေျပာထားတယ္...
ဒါေပမယ့္ အေျခအေနက ဒီလိုပဲျဖစ္လာတယ္သား...
မင္း သူ႔ကိုယူမွကိုျဖစ္မွာ..."
"က်စ္...ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကိုဘာေၾကာင့္ယူရမွာလဲ?ေမေမ...
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေမေမက သူနဲ႔အတင္းလက္ထပ္ေစခ်င္ရတာလဲ?..."
"ဟင္း...........
ေမေမ သူ႔အေဖကို ဆပ္ရမယ့္အေႂကြးေတြရွိေနတယ္သား..."
"ဗ်ာ....
အေႂကြး?...
ဘယ္ေလာက္လဲ?..သားျပန္ဆပ္မယ္..."
"၅၀၀၀...သိန္း၅၀၀၀ သား..."
ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေငြပမာဏေၾကာင့္ ေနလဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ခ်မိသြားသည္..။
"အဲ့ေလာက္မ်ားတဲ့ပိုက္ဆံ ေမေမဘယ္လိုသံုးလိုက္တာလဲဗ်ာ..."
"မင္းေဖေဖေနမေကာင္းတုန္းက ယူထားတဲ့အေႂကြးေတြရယ္...
ေမေမ ေလာင္းကစားလုပ္မိသြားလို႔ပါ..."
"ေမေမ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ သံုးျပစ္လိုက္ရတာလဲဗ်ာ...."
"မင္း အေမကိုအျပစ္တင္ေနတာလား...
ငါလည္း တဖက္တလမ္းက ဝင္ေငြရေအာင္ရွာေနတာပါ...
မင္းေဖေဖဆံုးသြားကတည္းက အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မင္းအသိဆံုးပဲျဖစ္မွာပါ...
ေမေမ့မွာ အေျခအေနမပ်က္ေအာင္ မနည္းေနေနရတာ...
တကယ္လို႔ မင္းမွာသိန္း၅၀၀၀ရွိရင္ရၿပီ...
သူ႔ကိုလက္ထပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ အဲ့ေလာက္ပိုက္ဆံ ဘယ္ကရွိမွာလဲဗ်ာ...
companyကိုေတာင္ မနည္းလည္ပတ္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနရတာကို ဘယ္လိုလုပ္သိန္း၅၀၀၀ကရွိမွာလဲ?..."
"အဲ့တာဆိုလည္း မင္းသူ႔ကိုလက္ထပ္လိုက္ေပါ့...
လက္ထပ္ရမယ့္သူက အျခားလူလည္းမဟုတ္ပါဘူး...
ဦးလင္းျမဳိင္ရဲ႕သား ရိုးေစရာေလ..."
ရိုးေစရာ...ဒီနာမည္ ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာသိေနတတယ္...
"ဦးလင္းၿမိဳင္ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကေနထြက္သြားတဲ့ ၿခံေစာင့္ဦးလင္းျမဳိင္ကိုေျပာတာလား...
ရိုးေစရာဆိုတာ သူ႔သား..."
"ဟုတ္တယ္...သူတို႔သားဖပဲ...
ဘယ္က ဘယ္လိုခ်မ္းသာတယ္ေတာ့မသိဘူး...
ေမေမပိုက္ဆံေခ်းမိတဲ့သူက သူျဖစ္ေနတာပဲ...
သူမွန္းသိရင္ ေမေမမေခ်းခဲ့ပါဘူး..."
"က်စ္...ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဆင္းရဲတယ္ဗ်ာ...
သူ႔ကို အခ်ိန္ေလးေစာင့္ခိုင္းလို႔မရဘူးလား..."
"မရဘူး...တစ္ပတ္အတြင္းမေပးရင္ အိမ္နဲ႔ၿခံကိုသိမ္းမယ္တဲ့...."
ေနလတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးလြန္းလို႔ ေခါင္းကိုသာကုတ္ေနမိသည္..။
"ဝသုန္႔ကို ေမေမေျပာထားေပးပါ့မယ္...
သားပိုက္ဆံျပည့္သြားတဲ့ေန႔က် သူနဲ႔ကြာရွင္းလိုက္ေပါ့..."
"သားတို႔ အိမ္နဲ႔ၿခံကို သူတို႔ကိုေပးလိုက္မယ္ေလ..."
"အဲ့လိုမရဘူး...
ေမေမအေပါင္းအသင္းေတြကို ေမေမဘယ္လိုမ်က္နွာျပရမွာလဲ?...
အထည္ႀကီးပ်က္ဆိုၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကေလွာင္ၾကမွာ...
မင္း ေမေမအေလွာင္ခံရတာျမင္ခ်င္လို႔လား...
မင္းေမေမ့ကိုမခ်စ္ပါဘူး...
ရပါတယ္ သားဘက္က သူ႔ကိုလက္မထပ္ခ်င္ေနမွေတာ့..ေမေမတို႔အိမ္နဲ႔ၿခံကို သူ႔တို႔ကိုေပးလိုက္ရံုပဲေပါ့...
ေမေမ အေလွာင္ခံရလည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေလ..."
"လက္ထပ္မယ္...
ကြၽန္ေတာ္ ရိုးေစရာကိုလက္ထပ္ပါ့မယ္..."
"သားတကယ္ေျပာတာေနာ္...
အဲ့တာဆို ေမေမသူတို႔ကိုဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္ေတာ့မယ္...
မနက္ျဖန္ ေမေမတိ့အတူသြားၾကတာေပါ့..."
"ဟုတ္..."
ေနလလည္း ေမေမ့ကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းထဲကိုသာ ျပန္လာလိုက္သည္..။ ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး အေတြးေတြကို နယ္ခ်႕ဲမိသည္..။
"ရိုးေစရာ...."
၄နွစ္ေလာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးမွ ဘာလို႔ျပန္ေပၚလာရတာလဲ?...
မင္းငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွေကာင္းက်ိဳးမေပးဘူး...
ငါ့ဘဝထဲကေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးရင္လည္း ျပန္ေပၚမလာသင့္ေတာ့ဘူးေလ...
အဟက္...အခုျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း ကေလးတစ္ေယာက္အေဖ ငါလက္ထပ္ရမယ့္လူတဲ့လား....
ငါမထင္ထားဘူး..မင္းလိုေကာင္က လိုခ်င္တာကိုမရရေအာင္ယူတတ္လိမ့္မယ္လို႔...အဟက္....
မင္းကလိုခ်င္တာကို မရရေအာင္ယူတတ္ေပမယ့္..ငါဘက္ကေတာ့ မင္းလိုခ်င္တာကိုဘယ္ေတာ့မွ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး...
ေနလလည္း လွဲေနရာကေနထထိုင္လိုက္ၿပီး..အံဆြဲထဲက စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ စာအုပ္ကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ လက္ေရးဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႔ေရးထားတဲ့စာေၾကာင္းေလးေတြကို ျမင္လိုက္ရသည္..။
ပထမတစ္႐ြက္မွာေတာ့...
📖 အကိုေလးက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ အရမ္းဆုိးေပမယ့္..ကြၽန္ေတာ္ အကိုေလးကိုခ်စ္တယ္ 📖
ဒုတိယတစ္႐ြက္မွာေတာ့...
📖 ဒီေန႔ အကိုေလးကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကိုေခါက္တယ္..သူ႔ကို ခံေျပာလို႔တဲ့...
အေခါက္ခံရတာနာေပမယ့္..ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က အကိုေလးကို အျပစ္မျမင္ပါဘူး...
ဟီးဟီး ကြၽန္ေတာ္ကခ်စ္ရသူေလ 📖
တတိယတစ္႐ြက္မွာေတာ့...
📖 အကိုေလး ဒီေန႔အရမ္းခန္႔တာပဲ...
အကိုေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စကားေျပာေနတာေတြ႕ရတာ ကြၽန္ေတာ္သိပ္သေဘာက်တာပဲ..
ကြၽန္ေတာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိခ်င္လိုက္တာ...
ေမြးေန႔ကိတ္လွီးေနတဲ့အကိုေလးကို ခိုးၾကည့္ေနရတာလည္း ကြၽန္ေတာ္နွစ္စဥ္လုပ္ေနက်အလုပ္တစ္ခုလိုပါပဲ 📖
စာအုပ္ရဲ႕အလယ္ပိုင္းမွာေတာ့..လက္ေရးအႀကီးႀကီးေတြေရးထားတဲ့ စာတန္းကိုေတြ႕ရသည္..။
📖 ကြၽန္ေတာ္ အကိုေလးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ 📖
"အဟက္...ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏုိင္လိုက္တာ..."
ေနလလည္း စာအုပ္ကိုျပန္သိမ္းလိုက္ၿပိိး..ေရခ်ိဳးဖို႔ကိုျပင္လိုက္သည္..။
ျဖစ္နိုင္ရင္..မနက္ျဖန္ဆိုတာကို မေရာက္ေစခ်င္ဘူး..။ ဘာလို႔ဆို..တခ်ိန္က ကိုယ့္အိမ္မွာအလုပ္သမားျဖစ္ခဲ့တဲ့လူေတြကို ခခယယသြားေတြ႕ရမွာျဖစ္လို႔ပါပဲ.....
"မင္းတို႔အလွည့္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့လည္း လုပ္ထားဦးေပါ့...အဟက္....."