"ေလာင္းကစားေတြကိုမလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ဆိုတာကို ေမေမရာ..."
"ေမေမမလုပ္ပါဘူး သားရယ္...
သူငယ္ခ်င္းေတြကလာေခၚေတာ့ ေမေမလည္းလိုက္သြားမိတာ..."
"ဘယ္သူလာေခၚေခၚ ေမေမလိုက္ခ်ဳင္မွျဖစ္တာပါဗ်ာ..."
"မင္းက ေမေမ့စကားကိုမယံုမွေတာ့ေမေမ့မွာဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး.."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေဒၚဟန္နီက သူမအခန္းထဲကိုဝင္သြားေလသည္..။
ေဒၚဟန္နီက သူမ်ားအိမ္မွာ အခုလိုျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ေနလေစတနာေဒါေသာနဲ႔ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္..။
"အန္တီက မလုပ္ဘဲခံလိုက္ရတာေနမွာပါ...
အဲ့တာေၾကာင့္ အခုလိုျပန္လာလို႔ရတာေပါ့..."
"ဟင္း.......ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေမေမအခုလိုရဲစခန္းထိေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမေကာင္းတဲ့သားလို႔ ခံစားေနရတယ္..."
"အဲ့လိုမေတြးပါနဲ႔...
အန္တီလည္း ေနာက္တစ္ခါသြားမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..."
"အင္း..."
"ေမာင္ေနလ..."
"ေၾသာ္ ႀကီးစိန္ဘာျဖစ္လို႔လဲ?..."
"ႀကီးစိန္တစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္လို႔ပါ..."
"ဟုတ္..."
"အမွန္ေတာ့ မမေလးေလာင္းကစားမလုပ္တာ ေမာင္ေနလအိမ္ကေနထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ကတည္းကပါ...
ေန႔လယ္ကမွ သူငယ္ခ်င္းေတြလာေခၚတာနဲ႔ လိုက္သြားတာပါ..."
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္သိပါၿပီ..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေနလလည္း ေဒၚဟန္နီရဲ႕အခန္းထဲကို ဝင္လာလိုက္သည္..။
"ေမေမ.."
"ေမေမ့စကားကိုမယံုတဲ့မင္းကို ေမေမဘာမွေျပာစရာမရွိဘူး..."
"ေမေမ့စကားကိုမယံုသလိုျဖစ္သြားတာ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခါ ေမေမဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့..."
"မင္းေျပာစရာမလိုပါဘူး..."
"ဟင္း....
ေမေမ့..."
"သြား ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ႔..."
"ေမေမကလည္း.."
ေဒၚဟန္နီက စိတ္ဆိုးေနတာေၾကာင့္ ေနလလည္းေဒၚဟန္နီကိုဖက္ထားလိုက္သည္..။
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔...
ကြၽန္ေတာ္က ေမေမ့ကိုအခုလိုျမင္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းလို႔ပါ...
ကြၽန္ေတာ္ ရုိးကိုရေအာင္ေျပာၿပီး ဒီကိုေခၚလာခဲ့ပါ့မယ္..."
"သူမေနခ်င္လည္း အတင္းမေခၚလာပါနဲ႔...
ေမေမက တစ္ေယာက္တည္းဒီမွာေနလို႔ျဖစ္တယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ရေအာင္ေခၚခဲ့မွာပါ...
ကြၽန္ေတာ့္ေမေမကိူတစ္ေယာက္တည္းမထားနိုင္ပါဘူး..."
"အပိုေတြ..."
"ဟီးဟီး..."
ေဒၚဟန္နီလည္း သားျဖစ္သူရဲ႕ေခါင္းေလးကိုပုတ္ေပးေနလိုက္သည္..။
"အခုလိုကိစၥျဖစ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေမေမေတာ္ေတာ္ေလးအသိတရားရသြားပါၿပီ...
ရိုးေစရာတို႔အေပၚလုပ္ခဲ့သမ်ွ ဝဋ္လည္ေနတာလားလို႔ေတာင္ ေတြးေနမိတာ...
ေမေမအတၱေတြမႀကီးခဲ့သင့္ဘူး..."
ေနလလည္း ေဒၚဟန္နီေျပာသမ်ွကိုၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနလိုက္သည္..။
"ေမေမဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ သား...
ေမေမ ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ မစိန္နဲ႔အတူ တရားစခန္းဝင္မယ္လို႔..."
"ေမေမ တကယ္ေျပာေနတာလား..."
"အင္း..."
"ေကာင္းတာေပါ့ ေမေမရယ္..
ကြၽန္ေတာ္က ေမေမ့ကိုဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္တာ..."
"အင္းပါ ေမေမနားလည္ပါတယ္..."
"ေမေမတရားစခန္းကျပန္ထြက္လာတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ျပန္ေနၾကမယ္ေနာ္..."
"အင္းပါ..."
ေမေမ အခုလိုျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ေနလသိပ္ဝမ္းသာမိသည္..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရိုးကိုအျမန္ဆံုးနားခ်ၿပီး ဒီမွာလာေနဖို႔ေခၚလာရမယ္..။
ညေနေရာက္ေတာ့ ေနလလည္း ေဒၚဟန္နီကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္..။
"ရိုးအိမ္ျပန္ရေအာင္..."
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ႀကီးစိန္နဲ႔အတူထိုင္ေနတဲ့ ရိုးေစကိုေျပာလိုက္သည္..။
"အင္း အန္တီအဆင္ေျပတယ္မလား..."
"အင္း ေျပတယ္...
ဒါနဲ႔ လေရာင္ကိုမေတြ႕မိပါလား..."
"လေရာင္မရွိဘူး ေမာင္ေနလ..."
"ဘယ္သြားလို႔လဲ?...
ဒီေကာင္ေလးက ညဘက္ေလ်ွာက္သြားတတ္လို႔လား..."
"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး...
ေန႔လယ္က ေမာင္ခန္႔က လေရာင္ကိုလာေခၚသြားတယ္..."
"ဟမ္..."
"ဟုတ္တယ္ သူတို႔သေဘာတူေပးဖို႔လည္း ႀကီးစိန္ကိုလာေျပာသြားတယ္..."
"ဟုတ္လား..."
"ငါလည္းအခုမွသိရတာ...
ေမာင္ခန္႔ကေတာ့ေလ လုပ္လိုက္ရင္အဲ့တုိင္းပဲ..
ကြၽန္ေတာ္ ေမာင္ခန္႔ကိုေခၚၿပီး ေသခ်ာေတာင္းပန္ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္ေနာ္ ႀကီးစိန္..."
"ရပါတယ္ သားရယ္...
လေရာင္ကိုသာ ဂရုစိုက္ေပးဖို႔ေျပာေပးပါ...
လေရာင္မွာေဆြမ်ဳိးဆိုလို႔ ႀကီးစိန္ပဲရွိတာေလ...
သားရိုးေစတို႔ ေမာင္ေနလတို႔ကိုလည္း အပ္ပါတယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ႀကီးစိန္...
ကြၽန္ေတာ္တို႔က လေရာင္ကို ညီေလးတစ္ေယာက္လိုသေဘားထားတာပါ.."
"ေက်းဇူးပါ သားရယ္..."
"ဟုတ္..."
ရိုးေစတို႔လည္း ႀကီးစိန္ကိုနႈတ္ဆက္ၿပိိး အိမ္ကိုျပန္လာလိုက္သည္..။ ၂ေယာက္လံုးရဲ႕စိတ္ထဲမွာလည္း ၾကည္ႏူးေနၾကသည္..။
_______________________
မနက္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္ခန္႔တို႔ကိုေခၚၿပီး အေၾကာင္းစံုကိုေမးျမန္ရသည္..။
"ေျပာပါဦး ေမာင္ခန္႔...
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လေရာင္ကိုအတင္းအိမ္ေခၚလာခဲ့ရတာလဲ?.."
ေမးလိုက္ေတာ့ လေရာင္က မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႔လက္နွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားေလသည္..။
"အတင္းေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး..
ႀကီးစိန္ဆီကေတာင္းလာတာပါ..."
"ေမာင္ခန္႔ အဲ့လိုမလုပ္ရဘူးေလ...
လေရာင္ကိုခ်စ္ႀကိဳက္တယ္ဆိုလည္း ကိုေလးတို႔ကိုလာေျပာေလ...
ကိုေလးတို႔လိုက္ေတာင္းေပးမွာေပါ့..."
"ကြၽန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္..."
"ဟင္း......အခုဘယ္လိုလုပ္မယ္စဥ္းစားထားလဲ?.."
"ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုလက္ထပ္မယ္.."
"ဟုတ္ၿပီ ကိုေလးတို႔လက္ထပ္ေပးမယ္...
ေနဖို႔အိမ္ပါျပင္ေပးမယ္...
ၿပီးေတာ့ အဖိုးေပးသြားတဲ့ အေမြပါခြဲေပးမယ္..."
"အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ကိုေလး...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီကေနေတာ့ထြက္မသြားပါရေစနဲ႔.."
"ကိုေလးေျပာမယ္ ေမာင္ခန္႔တို႔ကဘဝသစ္ကိုထူေထာင္ရမွာေလ.."
"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနပါေစ..
ကြၽန္ေတာ္ကိုေလးတို႔နဲ႔ပဲအတူေနခ်င္ပါတယ္..
အေမြေတြလည္း မလိုခ်င္ပါဘူး...
စစ္ေလးကိုလည္းထိန္းေပးပါ့မယ္..."
ေမာင္ခန္႔က အခုလိုေျပာလာေတာလ ရိုးေစတို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္..။
"အင္းပါ အင္းပါ...
အဲ့တာဆိုလည္း ေမာင္ခန္႔တို႔သေဘာပါပဲ...
ကိုေလးက ေကာင္းဖို႔ေျပာတာပါ...
လေရာင္ကေရာ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ?.."
"ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး...
ကိုေလးတို႔နဲ႔ပဲအတူေနခ်င္ပါတယ္.."
"ဟုတ္ပါၿပီ လေရာင္တို႔သေဘာပါပဲ..."
"ဟုတ္..."
အခုမွပဲ လေရာင္နဲ႔ေမာင္ခန္႔တို႔ရဲ႕မ်က္နွာေလးဟာ ၿပံဳး႐ႊင္သြားေလသည္..။
"ပါပါးဗိုက္ဆာေနၿပီ..."
ေဘးက စစ္ကေျပာလာတာေၾကာင့္ ရိုးေစလည္း ေမာင္ခန္႔တို႔ကိုအခန္းထဲသြားေစလုိက္ၿပီး စစ္ကိုထမင္းေကြၽးဖို႔ျပင္လိုက္သည္..။
"ရိုး ေမာင္လည္းဗိုက္ဆာတယ္.."
အခုမွ နိုးလာတဲ့ေနလကလည္း ရိုးေစတို႔အေနာက္ကေနလိုက္ပါလာသည္..။
"စစ္ကိုခ်ီၿပီး ခံုမွာထိုင္ေန..
ေသာက္ဖို႔နို႔ယူလာေပးမယ္..."
"ေက်းဇူး ရိုး..."
"ေက်းက်ဴး ပါပါး..."
"အဟက္ ဟုတ္ပါၿပီ..."
ရိုးေစလည္း ေနလတို႔သားဖ၂ေယာက္အတြက္ နို႔ခြက္ေတြသြားယူလိုက္ၿပီး ခ်ေပးလိုက္သည္..။
"ဒီေန႔ Leoမလာေသးဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲမသိဘူး.."
"အင္း မေန႔က အန္ကယ္တို႔ျပန္လာတယ္ေျပာတယ္..."
"အန္ကယ္တို႔ဆိုတာက..."
"Leoရဲ႕ေဖေဖနဲ႔ေမေမ..."
"ေၾသာ္..."
"အဂၢလည္းစိတ္ပူေနတယ္...
အန္ကယ္တို႔က သူတို႔ကိုသေဘာမတူမွာစိုုးလို႔တဲ့.."
"ေၾသာ္..
အဆင္ေျပပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာေပါ့..."
"အင္းေပါ့..."
ရိုးေစတို႔လည္း အဂၢတို႔အဆင္ေျပပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းေပးေနမိသည္..။
___________________________
"ဒယ္ဒီ..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ? အဂၢ..."
မနက္ကဖြင့္ေျပာမယ္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ဒယ္ဒီက ဘုရားသြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ဘုရားလိုက္ပို႔ေပးရတာေၾကာင့္ ေျပာခြင့္မရလိုက္ေပ..။ ေန႔လယ္ဘက္ေျပာမယ္ဆိုေတာ့လည္း ဒယ္ဒီက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားျပန္ေရာ..။
ညဘက္ေရာက္မွသာ ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီတို႔ကို ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေစၿပီး အေၾကာင္းစံုကိုဖြင့္ေျပာဖို႔ျပင္လိုက္သည္..။
"ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ဒယ္ဒီတို႔ကိုဖြင့္ေျပာစရာရွိလို႔ပါ..."
"ကိုကို..."
"ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ? ေျပာေလ..."
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔Leo..."
"ဘာျဖစ္လဲ?..."
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔Leo ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနပါၿပီ..."
"ဘာ!..."
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုသားေရေပၚအိပ္သားေရနားစားတဲ့ေကာင္လို႔ သတ္မွတ္ခ်င္သတ္မွတ္လိုက္ပါ ဒယ္ဒီ...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ..."
ဦးမင္းလြင္တို႔အေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး အဂၢကေျပာေလသည္..။ အဂၢကေျပာလာေတာ့ Leoကလည္း အဂၢရဲ႕ေဘးမွာ ဒူးေထာက္ၿပီးေနေလသည္..။
"ဒယ္ဒီတို႔က ဘာေျပာရေသးလို႔လဲ?..."
"ဗ်ာ..."
"ဟင္း....
ထ ဒူးေထာက္မေနေတာ့နဲ႔...
ဆိုဖာမွာဝင္ထုိင္ ဒယ္ဒီေျပာစရာရွိတယ္..."
"ဟုတ္..."
အဂၢလည္း မရဲတရဲနဲ႔ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္..။ အဂၢေဘးမွာ Leoကလည္းဝင္ထိုင္ေလသည္..။
"ဒယ္ဒီ အဂၢကိုသားအရင္းတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာသိတယ္မလား..."
"ဟုတ္..."
"သားကိုစေမြးစားကတည္းက Leoနဲ႔ဆက္ဆံေပးခဲ့တယ္ေနာ္...
သားလုပ္ခ်င္တာကိုလည္းဒယ္ဒီလုပ္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္..."
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္..."
"အင္း ဒယ္ဒီတို႔ဒီကိုေရာက္လာတာကလည္း ဒါေၾကာင့္ပါပဲ..."
"ဟုတ္..."
"အဟက္ ဒယ္ဒီ့ကိုအဲ့ေလာက္ေၾကာက္မေနပါနဲ႔...
ဒယ္ဒီ သားတို႔ကိုသေဘာတူပါတယ္..."
"ဗ်ာ..."
"ဟုတ္တယ္ သားရဲ႕...
Leo သားဆီကိုလိုက္လာတယ္ဆိုတာကလည္း မာမီတို႔ဆီမွာခြင့္ေတာင္းၿပီးမွလိုက္လာတာေလ..
ဒီကိုမျပန္ရမခ်င္း အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနတာေလ..
မာမီတို႔လည္းမၾကည့္ရက္တာနဲ႔ သားဆီကိုပို႔လိုက္ရတာ..."
"အဲ့တာဆို ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီေျပာတာက.."
"အင္း ဒယ္ဒီတို႔ သားတို႔ကိုသေဘာတူပါတယ္..
အခုသေဘာတူတယ္ဆိုတာကလည္း အဂၢ သားကိုဒယ္ဒီယံုတယ္ Leoကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမယ္ဆိုတာ..."
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္Leoကိုအၿမဲစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားပါ့မယ္..."
"ဒယ္ဒီ သားကိုယံုပါတယ္...
Leo သားလည္းကိုကို႔စကားကိုနားေထာင္ရမယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္ ဒယ္ဒီ...
ကိုကို႔စကား အၿမဲနားေထာင္ပါတယ္ ဟီး.."
"ဟုတ္ပါၿပီ..."
Leoၿပံဳးေနတာျမင္ေနရေတာ့ ဦးမင္းလြင္တို႔ဇနီးေမာင္နွံလည္း စိတ္ခ်မ္းသာသည္..။ တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးမို႔ အခ်စ္ပိုၿပီး အလိုလိုက္ထားခဲ့သည္..။ Leo ၅နွစ္အ႐ြယ္မွာ Leoထက္၃နွစ္ႀကီးတဲ့အဂၢကိုေမြးစားခဲ့သည္..။
အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္းထိ..ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္းညိွ ဆိုသလို လူပ်ိဳေပါက္စေလးျဖစ္လာေတာ့ Leoကအဂၢအေပၚသံေယာဇဥ္ပိုေနခဲ့သည္..။ မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ရေအာင္ဆိုၿပီး ဦးမင္းလြင္တို႔ဇနီးေမာင္နွံမွာ Leoကိုေခၚၿပီး U.S ကိုေျပာင္းသြားခဲ့သည္..။ အဂၢကိုေတာ့ ဒီႏုိင္ငံမွာပဲထားခဲ့သည္..။
၁လေတာင္မခံဘဲ ျပန္မယ္တကဲကဲျပင္ေနတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းၿပီးသည္အထိ ေခ်ာ့ၿပီးေနခိုင္းရသည္..။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ျပန္မယ္ျပင္ေနတာေၾကာင့္ တားဆီးထားေသာ္လည္း အစာငတ္ခံဆႏၵျပတာေၾကာင့္ ဦးမင္းလြင္တို႔မွာျပန္လႊတ္လိုက္ရသည္..။
သူတို႔ဇနီးေမာင္နွံအတြက္ သားသည္သာအေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တာမို႔ သားရဲ႕ဆႏၵအားလံုးကို လိုက္ေလ်ာေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္..။ အဂၢဆိုတာလည္း သားအရင္းလို႔သေဘာထားသည္မို႔ Leoအတြက္ စိတ္ခ်ရသည္ေလ..။
"ကဲ ဒယ္ဒီတို႔သြားနားေတာ့မယ္...
သားတို႔လည္း အိပ္ေတာ့.."
"ဟုတ္ ဒယ္ဒီ..."
ဦးမင္းလြင္တို႔ဇနီးေမာင္နွံထြက္သြားတာနဲ႔ အဂၢလည္း Leoကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အခန္းထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။ ဘာမွမေျပာဘဲထြက္သြားတဲ့အဂၢေၾကာင့္ Leoလည္းအေနာက္ကေနလိုက္လာခဲ့လိုက္သည္..။
"ကိုကို အဲ့တာဘာျဖစ္တာလဲ?..."
"ဒယ္ဒီတို႔သိေနတဲ့ကိစၥ Leoကိုကို႔ကိုဘာလို႔မေျပာတာလဲ?...
ကိုကို႔မွာ ဘယ္ေလာက္စိုးရိမ္ေနခဲ့ရလဲ?...
Leo ကိုကို႔ကိုတမင္မေျပာခဲ့တာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူး...
ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္မွမေျပာတာ...
ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္လိုေျပာလို႔ရမွာလဲ?..."
"Leo ကိုကို႔ကိုလုပ္ရက္တယ္..."
"ဟာ ကိုကို!...
တဖက္သတ္အဲ့လိုမေျပာနဲ႔...
ကိုကိုကေရာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္ေျပာခဲ့လို႔လား ကြၽန္ေတာ္ေျပာမွကိုကိုေျပာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား...
သူက စိတ္ဆိုးရတယ္ရွိေသးတယ္ ဟြန္း......"
Leoလည္း အဂၢကိုေက်ာေပးၿပီး ကုတင္ေပၚမွာလွဲလိုက္သည္..။ Leoကေက်ာေပးထားျပန္ေတာ့လည္း အဂၢမွာမေနနိုင္..။ Leoကမေျပာျပလို႔စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုေပမယ့္ အခုလိုျဖစ္ေနေတာ့လည္း အဂၢလည္းမေနနိုင္တာမို႔ ေက်ာေပးထာတဲ့Leoကိုဖက္ထားလိုက္သည္..။
"သြား ကြၽန္ေတာ့္အသားကိုလာမထိနဲ႔..."
"Leoကလည္း စိတ္မဆိုးပါနဲ႔...
ကိုကိုကစတာပါ...
စိတ္မဆိုးေတာ့ေနာ္..."
"ဟြန္း..."
အဂၢလည္း ေက်ာေပးထားတဲ့ေကာင္ေလးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲကိုထည့္ထားလိုက္သည္..။
"ကိုကိုတို႔အတားအဆီးအားလံုးျဖတ္ေက်ာ္နိုင္ခဲ့ၿပီေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"Leoကို ကိုကိုအရမ္းခ်စ္တယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္..."
အဂၢလည္း ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးရဲ႕နဖူးေလးကိုငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ တင္းတင္းဖက္ထားလိုက္သည္..။
အရမ္းခ်စ္တယ္ ကိုကို႔ကေလးေလး....
_________________________________________________________
မၿပီးေသးပါဘူးေနာ္ အပိုင္းနည္းနည္းေလးပဲက်န္ပါေတာ့တယ္😊
20.1.2021
💙Chel💙