ေနလတစ္ေယာက္ရံုးဆင္းၿပီးဆိုတာနဲ႔ ရိုးေစတို႔အိမ္ကို တန္းၿပီးေမာင္းလာလိုက္သည္..။ ရိုးေစတို႔အိမ္ေဘးနားမွာ ကားရပ္ထားၿပီး ၿခံတံခါးကေန ၿခံထဲကိုလွမ္းေခ်ာင္းလိုက္သည္..။ ၿခံထဲမွာကစားေနတဲ့စစ္ကိုသာေတြ႕ရၿပီး က်န္တဲ့သူေတြကိုေတာ့မေတြ႕ရေပ..။
"စစ္ သား ဒီကိုလာပါဦး..."
"ဟင္ ေဖေဖ..."
ေနလရဲ႕အသံကိုၾကားေတာ့ စစ္ကကိုင္ထားတဲ့ေဘာလံုးကိုပစ္ခ်ၿပီး ၿခံတံခါးနားကိုေျပးလာေလသည္..။
"ေဖေဖ ေနေကာင္းသြားၿပီလား..."
"အင္း ေဖေဖ့သားေလးကိုလြမ္းေနတာ..."
"သားေရာ..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...
ေဖေဖ့ကိုတံခါးမဖြင့္ေပးေတာ့ဘူးလား..."
ေနလေျပာလိုက္ေတာ့ စစ္က လက္ေသးေသးေလးနဲ႔တံခါးကိုဖြင့္ေပးေနသည္..။
"လာ ေဖေဖ အထဲဝင္..."
"မဝင္ေတာ့ဘူး သားရဲ႕...
လာ ေဖေဖနဲ႔ကားေပၚလိုက္ခဲ့...
မုန္႔ဝယ္ခဲ့တယ္..."
"ဟုတ္..."
ေနလလည္း စစ္ကိုခ်ီလိုက္ၿပီး ကားေပၚကိုေခၚလာလိုက္သည္..။
"စစ္အတြက္ ေရခဲမုန္႔ဝယ္လာတယ္...
ေဖေဖနဲ႔အတူစားမယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
ေနလလည္း စစ္ကိုေရခဲမုန္႔ခြန္႔ေကြၽးလိုက္ၿပီး အတူစားေနလိုက္သည္..။
"ဒါနဲ႔ သား အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိလား..."
"ရွိရယ္ေလ...
အိမ္ထဲမွာ ဖိုးဖိုးႀကီးေရာ ဦးခန္႔ေရာ...
ကိုကိုLeoကဒီေန႔မလာဘူး..."
"ေၾသာ္...
သားပါပါးကေရာ..."
"ပါပါးက ဦးဦးေဒါက္တာနဲ႔ပါသြားရယ္..."
"ဘာ!...
sorry sorry သားကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး...
ပါပါးတို႔သြားတာၾကာၿပီလား..."
"အင္ နည္းနည္း..."
"ဘယ္ကိုသြားတာတဲ့လဲ?..."
"အင္..."
စစ္ကအနည္းငယ္စဥ္းစားသလိုျပဳၿပီးမွ ျပန္ေျဖလာသည္..။
"သားတို႔ရုပ္ရုပ္သြားဝယ္တဲ့ေနရာ...
ျပန္လာရင္ ရုပ္ရုပ္ဝယ္လာခဲ့မယ္တဲ့..."
"ေၾသာ္ အင္းအင္း...
သားစားေနာ္...
ေဖေဖ မုန္႔ေတြဝယ္လာေသးတယ္..."
"ဟုတ္..."
ေနလလည္း စစ္ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးေနလိုက္သည္..။
"ေဖေဖက ဘာလို႔သားတို႔နဲ႔လာမေနတာလဲ?.."
"သားပါပါးက လာမေနခိုင္းလို႔ေပါ့...
ေဖေဖက လာေနခ်င္တာ..."
"အင္ ပါပါးကဘာလို႔မေနခိုင္းတာလဲ?..."
"ေဖေဖ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာေလ...
အဲ့တာ သားက သားပါပါးကိုေျပာေပးေနာ္...
ေဖေဖနဲ႔အတူေနခ်င္တယ္လို႔...
ေျပာမယ္မလား သား..."
"ဟုတ္..."
"အဲ့တာေၾကာင့္ ေဖေဖက ေဖေဖ့သားေလးကိုခ်စ္ေနရတာ ႐ႊတ္ ႐ႊတ္..."
ေနလလည္း စစ္ရဲ႕ပါးကိုနမ္းလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္သည္..။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စစ္နဲ႔စကားေျပာၿပီးမွ စစ္ကိုမုန္႔ေတြေပးၿပီး အိမ္ထဲဝင္ခိုင္းလိုက္ရသည္..။ စစ္ထဲအိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္ထိ ရိုးေစက ျပန္မလာေသးေပ..။
ေနလလည္း ရိုးေစျပန္မလာေသးတာမို႔ စစ္ေျပာတဲ့ေနရာဆီလိုက္လာလိုက္သည္..။ ကုန္တိုက္ေရာက္တာနဲ႔ ေနလလည္း တစ္ဆိုင္ဝင္တစ္ဆိုင္ထြက္လိုက္ရွာလိုက္သည္..။
တေနရာေရာက္ေတာ့ ရိုးေစကိုေထာင့္တစ္ေနရာမွာကပ္ၿပီး ေဒါက္တာလင္းထက္က ရိုးေစရဲ႕မ်က္နွာကို ကပ္ေနေလသည္..။
သူတို႔ဘာလုပ္ေနတာလဲ?...
ေနလလည္း ေဒါသထြက္ၿပီး ရိုးေစတို႔အနားဆီေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္..။ ေဒါက္တာရဲ႕အက်ႌကိုေဆာင့္ဆြဲလိုက္ၿပီး တြန္းခ်လိုက္သည္..။
"ေနလဂုဏ္ေရာင္ မင္းဘာလုပ္တာလဲ?..."
"လာခဲ့..."
"ဟာ ဘာလုပ္တာလဲ?...
ေဒါက္တာ ျပန္နွင့္ၿပီေနာ္..."
လက္ကိုဆြဲၿပီးေခၚလာတာေတာင္ ဟုိေဒါက္တာအစုတ္ပလုတ္ကိုျပန္လွည့္ေျပာေနတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း လက္ကိုအတင္းဆြဲၿပီးေခၚလာလိုက္သည္..။
"ငါ့လက္ကိုလႊတ္ နာေနၿပီ..."
"စကားမမ်ားနဲ႔..."
"က်စ္ ေနလဂုဏ္ေရာင္..."
ရိုးေစအတင္းလက္ကိုရုန္းေနပါေသာ္လည္း ေနလက အတင္းဆြဲၿပီးေခၚလာေလသည္..။ ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီး ကားအေနာက္ခန္းကိုတြန္းထ ည့္လိုက္သည္..။
"ေနလဂုဏ္ေရာင္ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ?..."
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?...
မင္းလက္ေလးကိုကိုက္တာ ဘာမ်ားထိခိုက္သြားလို႔လဲ?..."
"မင္းနဲ႔ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့ဘူး...
ဖယ္ေပး ငါ့ဘာသာငါျပန္မယ္..."
"ဘယ္ကိုျပန္မွာလဲ?...
ဘာလဲ? မင္းကဟုိေကာင္နဲ႔ျပန္မလို႔လား..."
"အဲ့တာငါ့ကိစၥ မင္းနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး.."
"ဘာ! ထပ္ေျပာ အဲ့စကားကို..."
"ငါ့ဘာသာဘာလုပ္လုပ္ မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး အြန္း..."
ရိုးေစစကားမဆံုးေသးခင္ ရိုးေစရဲ႕နႈတ္ခမ္းကို ေနလကအၾကမ္းပတမ္းနမ္းေနေလသည္..။
"ငါ့ကိုလာမနမ္းနဲ႔ လႊတ္...
လူယုတ္မာ ငါ့ကုိလႊတ္..."
"ဘာ! မင္းငါ့ကိုလူယုတ္မာလို႔ေျပာတယ္..
ရတယ္ မင္းကလူယုတ္မာလို႔ေခၚမွေတာ့ ေခၚခံရတာနဲ႔တန္ေအာင္ အဟင္း..."
"မင္းဘာလုပ္ အြန္း...
ငါ့ကိုမလုပ္နဲ႔ အြတ္ အြန္း..."
အၾကမ္းပတမ္းနမ္းလာတဲ့ေနလေၾကာင့္ ရိုးေစမွာ နမ္းလို႔မရေအာင္တြန္းေနမိသည္..။ ကားပါကင္မွာျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရိုးေစမွာရွက္ေနမိသည္..။
"မလုပ္နဲ႔...ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ႔..."
"ဘာ!...
မင္းရဲ႕အသားကိုေတာင္ မထိေစခ်င္ဘူးေပါ့ေလ..
ရတယ္ အဲ့လိုမွပိုႀကိဳက္တာ အဟက္..."
ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံနဲ႔အတူ ေနလက ရိုးေစရဲ႕အက်ႌေလးကို အားနဲ႔ဆြဲၿဖဲလိုက္ေလသည္..။ ၿပဲသြားအက်ႌေၾကာင့္ ျမင္ေနရတဲ့ရင္ဘက္တစ္ေနရာကို ေနလကအတင္းစုပ္ယူေနသည္..။
ကားမွန္ကအမဲျဖစ္ေသာ္ျငား ကားကလႈပ္ေနမယ္ဆိုတာသိေနတာေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္မ်ားလာၾကည့္ေနရင္ ဆိုတဲ့စိတ္ကဝင္လာေတာ့ ရိုးေစရွက္မိသည္..။ ကားပါကင္မွာအခုလိုလုပ္ရဲတဲ့ေနလကိုလည္း ေဒါသထြက္မိသည္..။
"အာ့! မလုပ္ပါနဲ႔ အာ့!...
ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မလုပ္ပါနဲ႔ ဟင့္.."
ေနလကေျပာမရဘဲ သူလုပ္ခ်င္ရာကိုလုပ္ေနသည္..။ အၾကမ္းပတမ္းစုပ္ယူၿပီး ကိုက္ေနတာေၾကာင့္ ရိုးေစမွာ မ်က္ရည္ပင္က်မိသည္..။ သူ႔ကိုမတြန္းလွန္နိုင္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ေဒါသထြက္မိသည္..။
ခဏၾကာေတာ့ လူကိုသူ႔ေပါင္ေပၚတင္လိုက္တာကိုေတာ့ သိလိုက္သည္..။ အဝတ္အစားေတြဆိုတာကလည္း ကုိယ္ေပၚမွာတစ္ခုမွမရွိေတာ့ဘူး..။ မုန္းလိုက္တာ ဒီအေျခအေနကိုအရမ္းမုန္းတာပဲ..။
ေအာက္တစ္ပိုင္းတစ္ေနရာကအရာေၾကာင့္ နာက်င္မႈကေျပာမျပတတ္ေအာင္ပင္..။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေနလပခံုးေပၚေမးတင္ၿပီး ရုိးေစတစ္ေယာက္အရာအားလံုးနဲ႔အဆက္အသြယ္ခဏျပတ္သြားေလသည္..။
"ရိုးေစရာ ရိုးေစရာ ရိုးေစရာဘာျဖစ္သြားတာလဲ?.."
ရိုးေစရဲ႕အသံကိုမၾကားရေတာ့တာေၾကာင့္ ေနလရပ္လိုက္ၿပီး ရိုးေစကိုေခၚလိုက္သည္..။ ရိုးေစက လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေနလည္း လုပ္ေနတဲ့အရာအားလံုးကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ရိုးေစကိုေပြ႕ထားလိုက္သည္..။ တစ္ရွဴးကိုအျမန္ယူလိုက္ၿပီး ရိုးေစကိုအျမန္သန္႔ရွင္းေပးလိုက္သည္..။
"က်စ္ ငါဘာေတြလုပ္လိုက္မိတာလဲ?...
ရူးသြားၿပီလား ေနလဂုဏ္ေရာင္ရာ..."
ေနလလည္း ရိုးေစကိုအဝတ္အစားေတြအျမန္လဲေပးလိုက္ၿပီး နီးရာေဆးရံုကိုေခၚသြားဖို႔ျပင္လိုက္သည္..။
Ringing...Ringing...
ရိုးေစရဲ႕ဖုန္းလာတာမို႔ ေနလလည္းဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္..။
"Hello! ကိုေလးျပန္မလာေသးဘူးလား...
ဒီမွာစစ္ကငိုေတာ့မယ္.."
"ေမာင္ခန္႔ ငါပါ...
ရိုးေစရာမဟုတ္ဘူး..."
"ဟင္ ကိုေလးကဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ?.."
"ရိုးေစရာ ေမ့လဲသြားလို႔..."
"ဟမ္!..."
"ဟုတ္တယ္ ငါေဆးရံုေခၚသြားမလို႔..."
"ဘယ္ေဆးရံုလဲ?...
ကြၽန္ေတာ္အခုလာခဲ့မယ္..."
"လာခ်င္လာခဲ့ေလ...
ေဆးရံုကိုေတာ့ငါျပန္ေျပာမယ္
သားကိုေတာ့ မင္းပဲၾကည့္ေျပာထားလိုက္..."
"ဟုတ္.."
ေနလလည္း နီးရာေဆးရံုကိုအျမန္ေမာင္းလာလိုက္သည္..။ စိတ္ဆိုးေနတာကို ေခ်ာ့ဖို႔လာပါတယ္ဆိုမွ အခုပိုဆိုးကုန္ၿပီ..။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေဆးရံုကိုေရာက္တဲ့အထိ ရိုးေစက သတိမရလာေသးေပ..။ အက်ႌကလည္း ၾကယ္ေစ့ေတြမရွိေတာ့သည္မို႔ မနည္းလံုေအာင္ဖံုးထားရသည္..။ လေရာင္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး အဝတ္အစားတစ္စံုလာပို႔ခိုင္းထားေပမယ့္ အခုထိေတာ့ ေရာက္မလာေသးေပ..။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ရိုးေစရာ...
ျမန္ျမန္သတိရလာပါေတာ့..."
ရိုးေစရဲ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီးေျပာေနလိုက္သည္..။ ခဏၾကာေတာ့ ရိုးေစကလႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္လာသည္..။
"အ! ကြၽတ္ကြၽတ္..."
"ရိုးေစရာ သတိရလာၿပီလား.."
ေနလကိုလည္းျမင္ေရာ ရိုးေစက ဟိုဘက္ကိုလွည့္သြားေလသည္..။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ကိုအခုလိုေတာ့မသိခ်င္ေယာင္မေဆာင္ပါနဲ႔..."
ရိုးေစကျပန္မေျဖတာေၾကာင့္ ေနလလည္း လက္ကိုအတင္းလိုက္နမ္းၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္သည္..။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္...
ငါ့ကိုယ္ငါ မထိန္းလိုက္နိုင္ဘူး...
ငါမွားမွန္းသိပါတယ္ ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ..."
"ငါ့လက္ကိုလႊတ္.."
"မလႊတ္ဘူး ငါေတာင္းပန္တယ္ေနာ္...
ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔..."
"ေနလဂုဏ္ေရာင္ ငါ့လက္ကိုလႊတ္ေပးလို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္..."
"လႊတ္ေပးမယ္...
ငါ့ကိုေတာ့ စကားျပန္ေျပာေနာ္..."
ေနလလည္း ရိုးေစရဲ႕လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ကာ ရိုးေစရဲ႕ေဘးမွာထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္..။ ရိုးေစကေတာ့ အျခားတစ္ေနရာကိုေတြေတြေလးေငးၾကည့္ေနသည္..။
ေနလအဝတ္အစားလာပို႔ခိုင္းထားတာမို႔ လေရာင္က အဝတ္အစားထုတ္ကိုယူကာ ေဆးရံုထဲကိုဝင္လာေလသည္..။
"ဟင္ ကိုခန္႔ေရာက္ေနတာပဲ.."
လေရာင္ဝင္ဝင္ခ်င္း ကိုခန္႔နဲ႔ေတြ႕တာမို႔ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ကိုခန္႔ဆီေလ်ွာက္လာလိုက္သည္..။
"ကိုခန္႔ ဟင္.."
အနီးေရာက္မွ ကိုခန္႔က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေျပာေနတာမို႔ လေရာင္လည္း ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္သည္..။ ကိုခန္႔ေကာင္မေလးလားမသိဘူး..။
လေရာင္လည္း မ်က္နွာကိုျပန္ထိန္းၿပီး ကိုခန္႔တို႔အနားကေနေလ်ွာက္လာလိုက္သည္..။
"ဟင္ လေရာင္ လေရာင္ဒီကိုလာတာလား...
ငါသြားၿပီေနာ္...
လေရာင္ ေနပါဦး..."
ကိုခန္႔ကလည္း ထိုမိန္းကေလးကိုအျမန္နႈတ္ဆက္ၿပီး လေရာင္အေနာက္ကေနအျမန္လိုက္လာလိုက္သည္..။
"လေရာင္ လေရာင္ ေနပါဦး..."
"ကိုခန္႔ ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ?..."
"ငါ့ကိုေတြ႕ရက္သားနဲ႔ ဘာလို႔မေခၚတာလဲ?..."
"ကိုခန္႔တို႔အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔မေခၚတာပါ..."
"ဘာ!...ဘာေတြေျပာေနတာလဲကြာ..."
"ကိုခန္႔ေျပာစရာမရွိေတာ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ပါဦးမယ္..."
"က်စ္ လေရာင္ လေရာင္.."
ကိုခန္႔ကလက္ကိုအတင္းလိုက္ဆြဲေနတာမို႔ လေရာင္လည္း ကိုခန္႔လက္ကိုရုန္းလိုက္သည္..။
"ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုမကိုင္ပါနဲ႔...
ကိုခန္႔နဲ႔ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့ဘူး.."
"က်စ္ ဟာကြာ..."
လေရာင္ကထြက္သြားသည္မို႔ ကိုခန္႔လည္း အေနာက္ကေနအျမန္ေျပးလိုက္လာလိုက္သည္..။
"လေရာင္ ျမန္ျမန္လာ...
ရိုးေစရာကိုအဝတ္အစားလဲေပးရဦးမယ္.."
"ဟုတ္ အကိုေလး..."
"ငါမလဲဘူး..."
"မလဲလို႔ရမလား မင္းအဝတ္အစားေတြၿပဲကုန္တဲ့ဟာကို..."
"ဟင္.. "
"ေနလဂုဏ္ေရာင္ မင္းစကားေျပာဆင္ျခင္ပါ.."
"အဲ့တာဆို မင္းျမန္ျမန္လဲလိုက္ေလ...
ေမာင္ခန္႔နဲ႔လေရာင္ ဟုိဘက္လွည့္ထားေပး..."
"ဟုတ္..."
လေရာင္နဲ႔ေမာင္ခန္႔ ဟိုဘက္လွည့္သြားတာနဲ႔ ေနလကရိုးေစရဲ႕အဝတ္ကိုဆြဲခြၽတ္ေနသည္..။
"နာေနတယ္ ေျဖးေျဖးလုပ္ကြ..."
"အင္း sorry sorry..."
ေနလလည္း ရိုးေစအဝတ္အစားလဲၿပီးမွပဲ ထိုင္ခံုမွာျပန္ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။
"ေဒါက္တာကလည္း အခုခ်ိန္ထိမလာေသးဘူး..."
"ေၾသာ္ ေဒါက္တာ..."
အခန္းထဲကိုဝင္လာတဲ့ေဒါက္တာလင္းထက္ေၾကာင့္ ေနလမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိသည္..။ ေဆးရံုတစ္ခုလံုးမွာ သူတစ္ေယာက္ပဲဆရာဝန္ရွိတာလားမသိဘူး..။
"ရိုးတို႔ကို ျပန္သြားၿပီထင္တာ..."
"ေမ့လဲသြားလို႔ ေဆးရံုေခၚလာတာ...
ျမန္ၿမန္ၾကည့္ေပးပါ..."
ေနလရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ ရိုးေစမွာေဒါက္တာကိုအားနာေနရသည္..။ ရိုးေစရဲ႕လည္တိုင္ျမင္ေနရတဲ့အရာေတြေၾကာင့္ လင္းထက္သက္ျပင္းသာခ်မိသည္..။
ေနလဂုဏ္ေရာင္ရဲ႕ သဝန္တိုစိတ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာပဲ..
"အင္း...ကိုေနလဂုဏ္ေရာင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ခဏလိုက္ခဲ့ေပးလို႔ရမလား..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?...
ဒီမွာပဲေျပာလို႔မရဘူးလား..."
"မရဘူး လိုက္ခဲ့ေပးပါ..."
"အင္း ၿပီးတာပဲ...
သူ႔ကိုေသခ်ာၾကည့္ထားၾကေနာ္..."
လေရာင္နဲ႔ေမာင္ခန္႔ကိုမွာခဲ့ၿပီး ေနလတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာလင္းထက္အေနာက္ကေနလိုက္လာခဲ့လိုက္သည္..။
__________________________________________________________
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ေနာ္😁
ခ်စ္သူစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ရင္ ေနလလိုမ်ိဳးေခ်ာ့လိုက္ပါ..အယ္ မွားလို႔ အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ေနာ္🤭
မနက္ျဖန္ေတာ့ အပီေခ်ာ့မွာပါ😊
16.1.2021
💙Chel💙