"စစ္ေရ ပတ္မေျပးနဲ႔ေလကြာ...
ပါပါးေရခ်ိဳးေပးမယ္ေနာ္..."
"No...ေဆာ့ဦးမွာ..."
"ညစ္ပတ္ေနၿပီေလကြာ...
ဟိုမွာ ဦးခန္႔ေစာင့္ေနရတာ အားနာစရာႀကီး...
စစ္ကလိမၼာတယ္ေနာ္..."
"No...မိေအာင္လိုက္ဖမ္း ခစ္ ခစ္..."
သစ္ပင္ကိုပတ္ေျပးေနတဲ့စစ္ကို ရိုးေစမွာမနည္းလိုက္ဖမ္းေနရသည္..။ ေရခ်ိဳးဖို႔အေရးကို အက်ႌခြၽတ္ၿပီးပတ္ေျပးေနတာေၾကာင့္ ရိုးေစအေနာက္ကေနလိုက္ဖမ္းေနရျခင္းျဖစ္သည္..။
သစ္ပင္ကိုတစ္ပတ္လည္ေအာင္ပတ္ေျပးေနတာေၾကာင့္ ရိုးေစလည္းစစ္ရဲ႕အေနာက္ကေနမလိုက္ေတာ့ ေနရာမွာတင္ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္..။ ခဏၾကာေတာ့ ပတ္ေျပးေနတဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ေရွ႕ကိုေရာက္လာေလသည္..။ ရိုးေစလည္း အလြယ္တကူဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္သည္..။
"ဟားဟား မိၿပီကြ..."
"ပါပါးလႊတ္ ေဆာ့ဦးမွာ..."
"ေတာ္ၿပီေလ မုိးခ်ဳပ္ေတာ့မွာ...
လိမၼာတယ္ေနာ္..."
ရိုးေစလည္း အက်ႌကြၽတ္ျဖစ္ေနတဲ့စစ္ကိုေမာင္ခန္႔ရဲ႕လက္ထဲထည့္လိုက္သည္..။
"မင္းတူကို မင္းပဲေရခ်ိဳးေပးလိုက္ေတာ့..."
"ဟုတ္ ကိုေလး..."
"ေဆာ့ဦးမွာ...
ေရခ်ိဳးခ်င္ဝူး..."
"ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္မွ ေဆာ့မယ္ေနာ္...
စစ္က လိမၼာပါတယ္..."
ေမာင္ခန္႔လည္း မနည္းေခ်ာ့ၿပီး စစ္ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚလာလိုက္ရသည္..။ ရိုးေစလည္း စစ္တို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ေခါင္းသာခါလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္..။
"ရိုးေစရာ..."
အေနာက္ကေခၚသံၾကားရတာမို႔ ရိုးေစလည္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚဟန္နီျဖစ္ေနသည္..။
"ေၾသာ္ အန္တီ...
ဘာကိစၥရွိလုိ႔လဲမသိဘူး..."
"မင္းဆီကို အေရးတယူလုပ္ၿပီးလာတာမဟုတ္ဘူး...
ငါ့သားကိုမျမဴွစြယ္ဖို႔လာေျပာတာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ ေနလဂုဏ္ေရာင္ကို တစ္ခါမွမျမဴွစြယ္ဖူးပါဘူး..."
"ဘာ!!...မင္းမျမဴွစြယ္ဘဲနဲ႔ ငါ့သားကဘာလို႔ျပန္ေရာက္တိုင္းမင္းဆီကိုပဲတန္းသြားေနရတာလဲ?..."
"အဲ့တာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္းမသိဘူးေလ...
ေနလဂုဏ္ေရာင္က ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာေနမွန္း..."
"မင္း...မင္းေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတာပဲ..."
"အန္တီမွားေနၿပီေနာ္...
ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွမယုတ္မာဖူးဘူး...
ေနလဂုဏ္ေရာင္ကိုလည္း အတင္းလာေနပါလို႔ မေခၚထားဖူးဘူး...
သူ႔ဘာသာလာေနတာ..."
"ဘာ!!..."
"အာ...သူလာေနတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကပဲဖန္တီးလိုက္တာ..."
"မင္း ဘာစကားေျပာတာလဲ?..."
"ဘာစကားလဲဆိုေတာ့ သရဲအတုေလ..."
"ဘာ!!...."
"ဟူး....
လန္႔ေအာင္သရဲေျခာက္ခိုင္းမယ္ဆိုရင္လည္း မ်က္နွာဖံုးမတပ္ခိုင္းဘဲ နာမည္ႀကီးmakeup artistတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး ျပင္ခိုင္းလိုက္သင့္တယ္...
မ်က္နွာဖံုးတပ္တဲ့သရဲေတြဆို ကြၽန္ေတာ္ကမေၾကာက္တတ္ဘူးေလ..."
"အဲ့တာဆို မင္းတမင္ေအာ္လိုက္တာေပါ့..."
"ဒါေပါ့ ေနလဂုဏ္ေရာင္ကို ဒီကိုေရာက္လာဖို႔နည္းလမ္းကဒါပဲရွိတာေလ အဟက္...
ဒါေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကလုပ္ႀကံထားတာဘာမွမရွိဘူးေနာ္...
အားလံုးကို အန္တီပဲစီစဥ္ေပးလိုက္တာပဲမဟုတ္ဘူးလား..."
"မင္း မင္း..."
ၿပံဳးၿပီးျပန္ေျပာေနတဲ့ရိုးေစရာကိုၾကည့္ၿပီး ေဒၚဟန္နီတစ္ေယာက္ေသြးတက္မိသည္..။ သူမလုပ္ႀကံခဲ့တဲ့ကိစၥကို ဒီေကာင္ေလးသိေနသည့္အလား..။ ရိုးေစရာေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားတာပဲ..။ ရိုးေစဘက္ကၿပံဳးျပေနျခင္းက ေဒၚဟန္နီကို ေဒါသပိုထြက္ေစသည္..။
"အင္း....ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကမျမဴွစြယ္ေပမယ့္ အန္တီ့သားဘက္ကကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဝင္စားရင္လည္းစိတ္ဝင္စားေနမွာ...
ဘာလို႔ဆို အဟင္း...."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရိုးေစကဆံပင္ကိုလက္နဲ႔သပ္တင္လိုက္ကာ လည္ပင္းကိုလက္နဲ႔ပြတ္ေနလိုက္သည္..။ ရိုးေစရဲ႕အျပဳအမူေတြကိုလိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ေဒၚဟန္နီမွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေတြေၾကာင့္ မ်က္လံုးပင္ျပဴးသြားရေလသည္..။ ဘာလို႔ဆို လည္တိုင္မွာျမင္ေနရတဲ့ညိဳသလိုလိုအရာေတြေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္..။ ေဒၚဟန္နီမွာ ေဒါသထြက္ေတြကိုပင္ထိန္းမရေတာ့ဘဲ ရိုးေစရဲ႕ပါးကိုလႊဲရိုက္လိုက္ေလသည္..။
"အက်င့္မေကာင္းတဲ့ေကာင္...ျဖန္း!..."
ေဒၚဟန္နီရဲ႕ရိုက္ခ်က္ေတာ့ ရိုးေစရဲ႕ပါးမွာ လက္ဝါးရာထင္သြားေလသည္..။ ပါးရိုက္ခံရလိမ့္မည္ဟု မထင္ထားေသာ္ေၾကာင့္ ရိုးေစမွာပါးကိုကိုင္ၿပီး ေဒၚဟန္နီကိုစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္..။
"မင္းလိုေကာင္ကမ်ား ငါ့သားကိုျမဴွစြယ္ရဲေသးတယ္..."
"အန္တီ ကြၽန္ေတာ့္ပါးကိုရိုက္တယ္...
အန္တီမွတ္ထားလိုက္ပါ...အခုလိုကြၽန္ေတာ့္ပါးကိုရိုက္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အန္တီ့သားကို အန္တီ့ရင္ခြင္ထဲကေန ကြၽန္ေတာ္ဆြဲထုတ္ျပမယ္..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရိုးေစလည္း ေဒၚဟန္နီကိုေက်ာခိုင္းကာ အိမ္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။
"ေအာင္မာ မင္းလိုေကာင္ကမ်ား..."
ေဒၚဟန္နီမွာလည္း ရိုးေစရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ ေဒါသေတြထြက္ၿပီး အိမ္ကိုလွည့္ျပန္လာလိုက္သည္..။
"ကိုေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ လေရာင္နဲ႔ဆံုေလသည္..။
"ရပါတယ္ လေရာင္..
ကိုေလးအဆင္ေျပပါတယ္..."
"ဒါမဲ့ ကိုေလးပါးက ရဲေနတယ္..."
"အင္း ကိုေလးအခန္းထဲမွာေဆးသြားလိမ္းလိုက္မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
ရိုးေစလည္း လေရာင္ကိုနဲ႔စကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ အခန္းထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ ရဲေနတဲ့ပါးတစ္ဖက္ေၾကာင့္ ရိုးေစမွန္ထဲကမ်က္နွာကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္..။
အန္တီ့သားကို အန္တီ့ရင္ခြင္ထဲကဆြဲထုတ္သြားမွာမို႔..ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားလိုက္ပါ ေဒၚဟန္နီ....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ရိုးေစရာ မင္းပါးကဘာျဖစ္တာလဲ?..."
ညစာစားတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ရိုးေစမ်က္နွာကိုၾကည့္ၿပီး ေနလကေျပာေလသည္..။
"အဲ့တာ ပါပါးမ်က္နွာကိုေလ တံခါးနဲ႔ရိုက္မိတာတဲ့..."
ျပန္ေျဖလာသူက စစ္ပင္ျဖစ္သည္..။
"တံခါးနဲ႔ရိုက္ရင္ ဘာလို႔မ်က္နွာတစ္ခုလံုးမရဲေနရတာလဲ?..."
"တျခမ္းပဲထိမိသြားတာ...
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...
မင္းစားစရာရွိတာသာစား..."
ရိုးေစေျပာသမ်ွကို ေနလကေတာ့ မယံုေပ..။ ရိုးေစမ်က္နွာကိုၾကည့္လိုက္ ထမင္းစားလိုက္နဲ႔ပဲ ထမင္းကကုန္သြားေလသည္..။
ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ရိုးေစက စစ္နဲ႔အတူထြက္သြားေလသည္..။ ေမာင္ခန္႔ကလည္း အတူပါသြားတာေၾကာင့္ မီးဖိုေဆာင္ထဲမွာလေရာင္တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့ေလသည္..။
"လေရာင္ ရိုးေစရာမ်က္နွာကဘာျဖစ္တာလဲ?.."
"ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး အကိုေလး..."
"လေရာင္ မင္းဒီမွာတေနကုန္ရွိေနတာေလ...
မသိဘူးဆိုတာ ငါကယံုရမွာလား...
ေျပာျပ လေရာင္..."
"အဲ့တာ အဲ့တာက...
အင္း ညေနက ေမေမႀကီးနဲ႔ကိုေလး စကားမ်ားသြားတယ္...
အဲ့တာေမေမႀကီးက ကိုေလးရဲ႕ပါးကိုရိုက္လိုက္တာ..."
"ဘာ!..."
"ဟုတ္..အဲ့တာ ကိုေလးက ပါးကိုေဆးမလူးထားဘူးထင္တယ္...
ေရာင္ေတာင္ေရာင္ေနတယ္..."
"က်စ္...ေမေမကေတာ့ေလ သူ႔ဘာသာေနတာကို လိုက္ရႈပ္ေနတယ္...
လေရာင္အျပင္ထြက္ရင္ ရိုးေစရာကိုေကာ္ဖီေဖ်ာ္ၿပီးငါ့အခန္းထဲလာပို႔ေပးပါလို႔ေျပာလိုက္ ၾကားလား..."
"ဟုတ္ အကိုေလး..."
ေနလလည္း လေရာင္ကိုမွာၿပီးတာနဲ႔အခန္းထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။ ကုတင္ေပၚမွာပဲ laptopကိုၾကည့္ကာ ရိုးေစအလာကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္..။
ခဏၾကာေတာ့...
"ေဒါက္!...ေဒါက္!..."
"ဘယ္သူလဲ?..."
"ငါ ရိုးေစရာ.."
"ေလာ့မခ်ထားဘူး ဝင္လာခဲ့..."
ရိုးေစဝင္လာတာေၾကာင့္ ေနလလည္းlaptopကိုသိမ္းလိုက္ၿပီး ထရပ္လိုက္သည္..။
"ဒီမွာ ေကာ္ဖီ..."
ေကာ္ဖီခြက္ကိုခ်ၿပီးတာနဲ႔ ရိုးေစအျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္..။
"ေနဦး...ဒီမွာ ထိုင္..."
ရိုးေစရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေစလိုက္သည္..။
"ဘာေျပာမလို႔လဲ?..."
"ဘာမွမေျပာဘူး အဲ့မွာထိုင္ေနဦး..."
ေျပာရင္း ေနလကေဆးဘူးတစ္ဘူးကိုယူကာ ရိုးေစရဲ႕ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္..။
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ?..."
"မင္းမ်က္နွာကိုေဆးလူးေပးမလို႔..."
"မလိုဘူး ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
ေဆးလိမ္းေပးမလို႔ကုိ ျငင္းေနတဲ့ရိုးေစေၾကာင့္ ေနလလည္း ရိုးေစရဲ႕ခါးကိုဖက္ကာ ေဘးကိုအတင္းဆြဲကပ္လိုက္သည္..။
"ရပါတယ္ဆို..."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္...
မဟုတ္ရင္ ဒီညစစ္နဲ႔ျပန္အိပ္ရမယ္လို႔မစဥ္းစားနဲ႔..."
"မင္း..."
ေနလလည္း ရိုးေစရဲ႕စကားေၾကာင့္ ၿငိမ္လိုက္ရၿပီး ေနလရဲ႕ေဆးလိမ္းေပးျခင္းကိုၿငိမ္ခံေနလိုက္သည္..။
"ေမေမ့အစား ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
"ဟင္း.......
ေမေမနဲ႔မင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကိုငါမသိေပမယ့္ ေမေမမင္းကိုရိုက္သြားတာေတာ့ ေမေမ့အလြန္ျဖစ္သြားတယ္..."
"အင္း..."
ေနလလုပ္ေပးသမ်ွကို ၿငိမ္ခံေနတဲ့ရိုးေစရာေၾကာင့္ ေနလလည္းျမင္ေနရတဲ့ပါးတစ္ဖက္ကိုလွမ္းနမ္းလိုက္သည္..။
"ဘာလုပ္တာလဲ?..."
"နမ္းလိုက္တာေလ...
မသိဘူးလား..."
"နမ္းတယ္ဆိုတာေတာ့မသိဘဲေနပါ့မလား...
မင္း ဟင္း....."
"အဟက္..."
ေနလလည္း စူပုတ္ၿပီးျပန္ေျပာေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုအသဲယားတာနဲ႔ရိုးေစရဲ႕ကိုယ္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲအတင္းဆြဲထည့္ထားလိုက္သည္..။
"ဘာလုပ္တာလဲ?...
လႊတ္ ေနလဂုဏ္ေရာင္ လႊတ္လို႔..."
ရိုးေစကရုန္းေနေပမယ့္ ေနလကေတာ့မလႊတ္ေပးဘဲအတင္းတိုးဖက္ကာ ကုတင္ေပၚကိုလွဲခ်လိုက္သည္..။
"ေနလဂုဏ္ေရာင္ ဘာလုပ္တာလဲ?..."
"ဖက္ထားတာေလ မသိဘူးလား..."
"က်စ္ မဖက္နဲ႔...
လႊတ္ေတာ့ ငါအသက္ရွဴရၾကပ္တယ္..."
ေနလကအတင္းဖက္ထားတာေၾကာင့္ ရိုးေစမွာအသက္ရွဴရၾကပ္လာသည္..။ ေနလရဲ႕ရင္ဘက္ကိုတြန္းထားေပမယ့္လည္း မရတာေၾကာင့္ ရိုးေစရဲ႕မ်က္နွာဟာ ေနလရဲ႕ရင္ဘက္နဲ႔ကပ္ေနေလသည္..။ ေနလဟာလည္း ျမင္ေနရတဲ့ရိုးေစရဲ႕နဖူးကို နမ္းေနေလသည္..။
"ေဝါ့...အု...အြတ္ အြတ္..."
ေနလရဲ႕ရင္ဘက္ကိုထုရုိက္ကာေျပာေနတဲ့ရိုးေစေၾကာင့္ ေနလလည္း လႊတ္ေပးလိုက္သည္..။ ေနလလႊတ္ေပးလိုက္တဲ့အခါမွ ရိုးေစလည္း ကုန္းထလိုက္သည္..။
"နံလိုက္တာ ညစ္ပတ္ေနတာပဲ..."
"ဟင္...ဘယ္သူ႔ဆီကလဲ?..."
"ဘယ္သူ႔ဆီကမွာလဲ မင္းဆီကေပါ့...
နံေစာ္ေနတာပဲ...ဘယ္လိုအနံ႔ႀကီးမွန္းမသိဘူး.."
နွာေခါင္းကိုပြတ္ၿပီး အခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့ရိုးေစေၾကာင့္ ေနလလည္းေၾကာင္ေနမိသည္..။ နံတယ္လို႔ေျပာသြားတာေၾကာင့္ အက်ႌကိုကိုင္ၿပီးနမ္းလိုက္သည္..။
"နံလည္းမနံဘဲနဲ႔..."
ေနလမွာ အက်ႌလည္းျပန္လဲလိုက္ရမလား ဒီတိုင္းပဲအိပ္လိုက္ရမလားဆိုၿပီး ေဝခြဲမရျဖစ္ေနေလသည္..။
___________________________
"ရိုးေစရာ..."
"ေျပာ မင္းငါနဲ႔ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ?..."
ၿခံထဲက ခံုေပၚမွာရိုးေစကထိုင္ကာ အဂၢကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနေလသည္..။
"စစ္ကေနလသား ဟုတ္တယ္မလား..."
"ဒီကိစၥကို မင္းကဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္စိတ္ဝင္စားေနတာလဲ? အဂၢမင္းလြင္..."
"မင္းဆီကို ကိုလင္းဖုန္းဆက္ထားတာလား..."
"ငါလည္းသိခ်င္ေနတာ မင္းဘာလို႔ဒီကိစၥကိုအရမ္းစိတ္ဝင္စားေနလဲဆိုတာ..."
"ရိုးေစရာ ငါေမးတာသာေျဖစမ္းပါ...
စစ္က ေနလရဲ႕သားဟုတ္တယ္မလား..."
"သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိခ်င္တဲ့ကိစၥကိုမင္းကဘာျဖစ္ေနတာလဲ?.."
"ေနလဂုဏ္ေရာင္က ငါ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနလို႔ေပါ့ကြ..."
"အဟက္....မင္းတို႔အခ်င္းခ်င္းက သိပ္ခ်စ္ၾကတာပဲ..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရိုးေစကထရပ္လိုက္သည္..။
"ငါမေျပာနိုင္ဘူး အဂၢမင္းလြင္...
သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိတဲ့ကိစၥကို ငါကေျပာရင္ေရာ ယံုပါ့မလား..."
"မင္းမေျပာဘဲနဲ႔ သူကသိပါ့မလား...
ရိုးေစရာ ဒီလိုကိစၥက ကေလးကစားစရာလိုျပဳမူေနရမယ့္ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေနာ္...
ဟုတ္ရင္ဟုတ္တဲ့အတိုင္း ေနလကိုသြားေျပာလိုက္...
ဒါမွ ေနလလည္း..."
"အဟက္....
ငါမေျပာခဲ့ဘူးလို႔မ်ား မင္းထင္ေနလား...
ငါသြားေျပာရင္ေရာ သူကယံုမယ္တဲ့လား...
မင္းေျပာသေလာက္မလြယ္ဘူး အဂၢမင္းလြင္.."
"အဲ့တာဆို မင္းဆိုလိုတဲ့သေဘာက..."
"မင္းထင္ေနတာေတြအကုန္အမွန္ပဲ...
အကယ္၍ မင္းမယံုခဲ့ရင္ ကိုလင္းဆီမွာ သြားစံုစမ္းလိုက္...
ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥကို ေနလဂုဏ္ေရာင္ကိုမင္းျပန္မေျပာပါနဲ႔..."
"ဘာလို႔လဲ?...
ေနလသာသိရင္ ဝမ္းသာေနမွာပဲေလ..."
"အဟက္..."
ရိုးေစေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္လိုက္သည္..။
"ငါတို႔ဒီအိမ္က ဘာလို႔နွင္ထုတ္ခံခဲ့ရလဲ? မင္းသိလား...
အဟင္း ဒီကိစၥေၾကာင့္...
ဒီကိစၥေၾကာင့္ ငါတို႔သားဖ၂ေယာက္နွင္ထုတ္ခံခဲ့ရတာ..."
ေျပာေနရင္း ရိုးေစမ်က္ရည္ေတြဝဲလာသည္..။
"ငါဒီေလာက္ပဲေျပာခ်င္တယ္ အဂၢမင္းလြင္...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေနလဂုဏ္ေရာင္ကိုသြားမေျပာလိုက္ပါနဲ႔..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရိုးေစလည္း အဂၢကိုေက်ာခိုင္းတာ အိမ္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္..။ အခန္းထဲေရာက္မွသာ မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လိုက္သည္..။
အတိတ္ကရက္ေတြကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိေတာ့ မ်က္ရည္ေတြကစီးက်လာသည္..။
__________________________________________________________
မနက္ျဖန္ လာပါမယ္ေနာ္....
တန္းလန္းႀကီးမဟုတ္ပါ တမင္ထားခဲ့တာပါ 😊
10.1.2021
💙Chel💙