" Her doğum içimizdeki sancının sesidir. "
" Değerli sağlık çalışanları , Portola Valley kasabasında çalışacak bir ebe aranıyor. Kaliforniya'nın eşsiz manzarası karşısında büyülenerek minicik bedenlerin doğuşuna yeniden şahit olmak ; anne ve bebek a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Niccolo Paganini, on dokuzuncu yüz yılda yaşamış yetenekli bir müzisyendir. Herkesin hayranlık duyduğu ünlü kemancı bir akşam kalabalık dinleyici önünde görkemli bir konser veriyordu.
Bütün orkestra Paganini'nin kulakların pasını silen eşsiz müziğine eşlik ediyor; masum genç bir kız genç adamı ilgiyle süzüyordu. Derken beklenmedik bir şey oldu. Paganini'nin kemanından bir tel çat diye kopuverdi.Kemanın ortasındaki tel herkesin görebileceği şekilde sallanıyordu.
Usta müzisyenin alnında boncuk boncuk terler oluşmaya başlamıştı. Zor bir durumda kalmıştı ve bunu dinleyicilerine yansıtmamak için büyük bir çaba harcıyordu.Genç adam hiçbir şey olmamış gibi kalan üç tel ile kemanını aynı güzellikte çalmayı sürdürdü.Fakat çok geçmeden olacak en kötü şey de oldu ve ikinci tel de koptu.
Paganini her şeye rağmen sanatını icra etmeye devam etti. Enfes müziğin sesinden ve dinleyicilerin coşkusundan eksilen bir şey yoktu. Fakat birkaç dakika içinde üçüncü tel de koptu. Orkestranın ahenkle çaldığı Caprice 24 bestesinin sonlarına gelinmişti.Orkestra şefi derin bir nefes alıp siyah smokininin ceketinin önünü düzeltti, müzisyenlere başıyla işaret verdi.Tiz ses kumsalda balık arayışındaki bir martının çığlığı gibi yükseldi. Şimdi, usta müzisyenin kemanından kopmuş üç tel avare gibi sallanıp duruyordu.
Paganini yaşanan tüm bu şanssızlığa rağmen tek telli kemanla çaldığı enfes parçayı tüm salonda yankılatarak bitirdi.Dinleyiciler ayağa kalkıp uzun süre etkisinde kaldıkları usta müzisyeni görülmemiş bir coşkuyla alkışladılar.
Genç müzisyen sağır edici bir sessizlik içinde birkaç dakika karşısındaki gözlerde bekledi.Önüne düşen bir tutam saçı kenara doğru iterek kemanını herkesin göreceği şekilde havaya kaldırdı. Başıyla orkestra şefine başla ifadesi yapıp tekrar dinleyicilerine döndü ve gözlerini kısıp o gözlere hafifçe gülümsedi.
Hayatta bazı şeyler yalnızca bir kez olurdu, anlar ise sonsuza dek peşimizi bırakmazlardı. Bizi değiştiren, asla yapamayacağımızı sandığımız ama kaderimizde silinmeyen harflerle başarının yazıldığı bazı anlar vardır.
Hayatın sihirli bir değneği yoktur; zamanı durduramaz ya da geri alamazdınız. An sizin anınızdır ve onu yeniden yazmak da sizin şansınız.
Genç adam susuzluktan kuruyan dudaklarını ıslattı, bir damla terin sırtından aşağı süzüldüğünü hissedebiliyordu.An onun anıydı.
Kemanını çenesinin altına koyup o tek tele dokunduğunda dünya ayakları altından kayıyor gibiydi. Paganini her şeyin bitti denildiği o akşam, o son parçayı muhteşem şekilde çaldı.
