" Her doğum içimizdeki sancının sesidir. "
" Değerli sağlık çalışanları , Portola Valley kasabasında çalışacak bir ebe aranıyor. Kaliforniya'nın eşsiz manzarası karşısında büyülenerek minicik bedenlerin doğuşuna yeniden şahit olmak ; anne ve bebek a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giselle Hector , Bahar ve kendisi için hazırlamış olduğu masaya acıyarak baktı.Yemekler soğumuş ; yağmur şiddetini azaltmıştı. Aradan bir saate yakın bir zaman geçmesine rağmen genç kız hala ortalarda yoktu. Giselle ,derin bir nefes alarak elindeki romana odaklanmaya çalıştı.Dakikalardır aynı sayfada takılı kaldığını fark ettiğinde kaldığı sayfayı katlayarak elindeki kitabı kapattı.
Genç kızı aramaya çıkmakla beklemek arasında bir süre bocalarken sabah yaptıkları konuşmayı hatırladı.Bu konuşma bir nebze de olsa rahatlamasını sağladı.Sağlık evinde beklenmedik bir doğum yaptırdığından bahsederek yanında Brendan Wilder'ın olduğunu söylemişti öyle değil mi? İç çekti, Brendan'ın çocukluğunu bilirdi ve Bahar'ın Brendan'ın adını telaffuz ederken gözlerinin içinin güldüğünü hatırladı.Bu iki gencin arasında alevlenmeyi bekleyen minik bir kıvılcımın vakit kolladığına emindi.
Bahar'ı gördüğü ilk andan beri kendinden soyutlayamadığı geçmişi gözlerinde yeniden canlanıyordu.Yavaşça yerinden kalkarak uzun zamandır yapmadığı bir şeyi yapmaya hazırlandı.Yatak odasına yönelerek çift kişilik yatağına , dayanıklı dolabına, kadife bordo perdelerin yatak örtüsüyle olan uyumuna ve odasının büyüklüğüne baktı.Derin bir nefes alarak sanki ilk defa görüyormuşcasına eski eşyalarını inceledi.Emin olduğu tek şey; dünyanın en büyük yerinde en büyük odaya da sahip olsa sıkıştığı yer beyninin içiydi ve bütün kazalar orada gerçekleşirdi.
Komodinin üzerine itinayla yerleştirdiği abajurun düğmesine dokunarak loş ışığın altında kilitli çekmecesini açtı.Çekmecedeki ufak kadife kutuyu eline aldığında dilindeki sözcükleri serbest bıraktı. "Koskoca mazi ufacık bir kutuya sığıyor işte."
Kutuda, devamını nereye koyduğunu bilmediği birkaç eski mektup, firuze taşlı eski bir yüzük, birkaç tane de fotoğraf vardı.Siyah beyaz fotoğrafları eline alarak aşinası olduğu yüzlere baktı.Bu insanlar bir zamanlar hayatının merkezindeydi şimdi ise yapayalnız bir halde tek kişilik dünyasına ayak uydurmaya çalışıyordu.
Betty Halayı, babasını , annesini, Rosalie'yi ve Firuze'yi zaman zaman özlediği doğruydu ; fakat o en çok ciğerleri gökyüzü dolan adamı özlüyordu.Ne yazık ki hayatı boyunca sevdiği tek adamın kendisinde bir fotoğrafı dahi yoktu. Giselle , zamanın hoyratça savurduğu bir yaprak misali sevdiği adamın hatıralarının silinmesinden korkuyordu.
Onunla geçirdiği zaman kısa olsa da okuduğu romanlar kadar değerliydi.Doğrusunu söylemek gerekirse, nefes almak kadar değerli. Giselle, kadife kutuyu özenle yerine koydu. 'Şu an yirmili yaşlarıma geri dönme şansım olsaydı sevdiğim adamın yanında olurdum' diye düşünerek kenarına iliştiği yataktan doğruldu. Bahar'ı nerede bulacağını biliyordu.
*
Bahar , karşısındaki adamın yarı kapalı gözlerine bakarak duyduğu sözlerin büyüsüne kapıldı.Hayatında hiçbir erkek ona bu şekilde hitap etmemişti genç kız pembeleşen yanaklarının yüzüne kattığı duygudan habersiz dudaklarını araladığında adam işaret parmağıyla kora dönmüş dudaklarına dokundu.
