" Her doğum içimizdeki sancının sesidir. "
" Değerli sağlık çalışanları , Portola Valley kasabasında çalışacak bir ebe aranıyor. Kaliforniya'nın eşsiz manzarası karşısında büyülenerek minicik bedenlerin doğuşuna yeniden şahit olmak ; anne ve bebek a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Polis merkezinde tükenen yoğun bir günün ardından kulübesinin rahatlığına sığındı.Bu gece eve gitmek istememişti.Diğer geceler yaptığı şeyleri düşündü barda takıldıktan sonra kendini eve atıp televizyon karşısında uzanarak bir komedi programı ya da belki bir korku filmi izleyeceği dakikaları iple çekerdi.Ama bu gece istediği kesinlikle başka bir şeydi.Sinirlerini yatıştıracak tek şeyin sıcak bir duş olduğunu düşünerek ufak banyosuna yöneldiğinde aklına gelen bir çift yeşil göz tüm dengesini yeniden alt üst etti. Tanrı aşkına, Bahar'a yalan söylemişti suçluluk kara bir pençe gibi yakasına yapıştı.Bir yanı ondan kurtulmayı ne kadar çok istese de içinde bir yerlerde onunla dolmak isteyen kocaman bir boşluk vardı.Kıyafetlerini çıkarttığında sol omzunun sızlamasıyla, kadının bıraktığı ize dokundu özenle sardığı sargıyı çıkartarak suyun altına girdiğinde akan suyun sıcaklığında eriyerek kaybolmak istiyordu.
Eğer...Gelecek olursa, bugünkü tavırları için ondan özür dileyecekti.' Ah, hayır artık gelmez.' diyen iç sesinin haklılık payı yüksekti.Gri havlusuna sarıldı.Akşama misafirim var diyerek elindeki son umut kırıntılarını da kendi eliyle yok ettiğini biliyordu.Şimdi kadının gelmesini beklemek anlamsızdı.Banyodan sonra özensizce giydiği kıyafetlerine aldırmadan salona doğru ilerledi.Otuz yedi ekran televizyonunun karşısına geçtiğinde kasabanın yeni ebesinin geceyi nerede geçireceğini düşünmek istemiyordu.
Karşısındaki ufak ekrana odaklandı genişçe bir kaseye mısır cipsi boşaltarak yaşadığı günü unutmaya çalıştı.Birkaç kanal aramasından sonra saçma bir yarışma programını izlemeye başladı: Çiftler sırayla yarışıyorlar ve ev seçiminde bulunuyorlardı Brendan kimin hangi evi seçeceğini tahmin ediyor çoğu tahmininde de yanılmıyordu.
Son on beş dakikadır belki de altıncı kez telefonunun saatine baktığının farkında olmayarak iç çekti. Bahar'ı düşünmek kendisini tahrik ediyordu.Bu duyguların onu sersemletmesine izin veremezdi.Özel hayatını mesleğine karıştırmaması gerektiğini daha önceleri de yaşayarak öğrenmişti.Hayatında sadece bir kez birine bağlanmıştı kendisini her bakımdan anlayacağını düşündüğü bir kadına.İki yıllık beraberliklerinin ardından kadının evli ve çocuklu olduğu olduğu gerçeğini acı bir tesadüf sonucunda öğrenmişti.Boyun kaslarını esneterek ana odaklandı geçmişi düşünmenin kimseye faydası yoktu.Arkasına yaslanıp bir ayağını dizinin üstüne koyarak, daha rahat bir pozisyon aldı.
İki saat gibi gelen on dakikanın ardından çalan kapının sesiyle ritm değiştiren nabzına aldırmadan yerinden kalktı.Tüm bedenini umursamaz bir tavra bürüyerek kapıya doğru yöneldiğinde aklında yalnızca bir isim vardı.
Gıcırdayan kapıyı tek hamlede açtığında karşısında yeşilin en masum tonunu bulacağına emindi ; fakat gerçekler insana ikinci bir şansı vermeyecek kadar acımasızdı. Yutkunarak kapısının önündeki gerçeğe baktı.
O, yalnızca bir çift yeşil gözün hayalini kurmuştu ; oysa karşısında zeytin karası gözleriyle beklenti içinde bekleyen Calanthe duruyordu.
