" Her doğum içimizdeki sancının sesidir. "
" Değerli sağlık çalışanları , Portola Valley kasabasında çalışacak bir ebe aranıyor. Kaliforniya'nın eşsiz manzarası karşısında büyülenerek minicik bedenlerin doğuşuna yeniden şahit olmak ; anne ve bebek a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hiç şansın uçurumun dibinde sizi beklediğini hissettiniz mi? Ya da ayaklarınızın altındaki toprağın umarsızca kayıp gittiğini. Adam uzun süredir öyle hissediyordu ve git gide şansın kölesi olmaya razı ruhunu kardan kulelere hapsediyordu. İhanetin en kasvetlisini en yakınından görmüştü : kendinden.
Tek suçu tutkularının kölesine dönüşen kaslarla sarmalı bir iskelet olmaktı. Tek suçu mantığının değil de yüreğinin seçtiği kadına sahip olmaktı.
Bahçe ve Sacramento Nehri arasındaki ağaçların yeşermemiş olmasından dolayı usul usul akan su kıvrımlarını görebiliyordu. Zihninde beliren sarı sokak lambaları göz kırptı. İlkbaharda yeşillikler yeniden ağaç dallarını dolduracak, atlar yine özgürce koşacak, arnavut kaldırımlı taş sokaklar dolup taşarken yeni aşklar yaşanacaktı ; fakat şu anda insanın gözünü kör eden bembeyaz kar, sevdiği kadının ipeksi saçlarını örterken menekşe gözleri onu çağırıyordu.
Yanardöner kar taneleri uzun kirpiklerine yapışıyor, kulaklarının ucunu, pembe burnunu örtüyor ve nihayet belirgin elmacık kemiklerine düşüyordu, ta ki o güzelim yüzü, kendi yüzünden kana bulanana dek.
Bay Johansen gözlerini kapatarak görüntülerin ardı ardına soluklaşmasını diledi.Şüpheli gözlerini kıstığında arzu, kahverengi gözlerinde pırlanta gibi parlıyordu.
"Son günlerde oldukça dalgın görünüyorsun tatlım, canını sıkan bir şey mi oldu?"
Johansen, sağ bacağındaki otuz yıllık yarayı sıvazlayarak arkasına döndü.Yağmur taşıyan bulutların fazla olduğu zamanlar bacağındaki sızlamanın da şiddeti artıyordu ne var ki yaşlılığın getirdiği ekstra hastalıkların yanında geçmişin izlerini umursamamayı tercih ediyordu. Uyuşan eklemlerinin açılması umuduyla pencere pervazından uzaklaşarak salona doğru birkaç adım attı.
Az önce sık yapmadığı bir şeyi yapmış perdeleri aralamıştı; gün ışığını sevmezdi ta ki Tyra hayatına yıldırım gibi düşene dek. Genç Kadın kısa zamanda onun için birçok anlam ifade etmişti kadının endişeli gözlerine baktı.
"Sanırım bu yaşlı delikanlı ikinci baharının son demlerinde geziniyor. Biliyor musun bazen seni yanımda zorla alıkoyduğumu düşünüyorum. Örümcek ağları içerisindeki nadide bir inci gibisin.Siyah bir inci..."
"Böyle konuşma lütfen...Ben mutluyum, ben..."
Genç kadın kelimeleri adeta yutarak söylemiş, gözlerine çöken acıyı büyük bir ustalıkla bastırmıştı.
"Mutlu olduğunu sanıyor olmayasın Tyra."
"O da ne demek?"
Bay Johansen kadına küçümsercesine bakarken gözleri kısıldı, bakışları oldukça düşünceliydi sanki bir şeye değer biçiyordu.Kendini beğenmiş gülümsemesi çok kısa bir anlığına yüzünde belirdi.
