Schijn bedriegt

Hoofdstuk 5.3

“Word wakker,” hoorde ik iemand naast me sissen. Vervolgens werd ik hard in mijn zij gepord zodat ik overeind schoot en daarbij bijna mijn hoofd aan het dak van de auto stootte. Verschrikt keek ik om me heen en vervolgens naar Olivia, die al rechtop zat. Ze trok haar wenkbrauwen even op en schudde toen haar hoofd. “Ik wist niet dat je zo vast kon slapen, zeg,” mopperde ze terwijl ze de deur van de auto opendeed.

Ik wreef met mijn hand over mijn voorhoofd en slaakte een zucht. Ik had hoofdpijn van alle drank die ik gisteren had gedronken, maar ik wist gelukkig nog deels wat er die avond gebeurd was. Voor zover ik dus wist, had ik geen domme dingen gedaan. Met Nils gedanst, héél dicht tegen hem aan gestaan en volgens mij was er ook een zoen. Olivia had het een stuk gezelliger gehad met haar verovering van die avond en ik meende te hebben gezien dat ze samen naar buiten waren geslopen. God mag het weten wat die twee daar hebben gedaan.

Opeens ging de deur aan mijn kant van de auto open en stond Olivia daar. Fronsend keek ik haar aan. “Wat doe je?” Ze tikte ongeduldig met haar vingers op het dak van de auto en knikte toen richting het stuur.

“Je mag rijden,” zei ze en gebaarde dat ik uit moest stappen. “Ik heb nu al twee dagen achter elkaar gereden en nu is het jouw beurt. Ik ga echt niet de hele tijd rijden.” Ze pakte mijn arm beet en gaf er een zacht rukje aan zodat ik uit zou stappen. Een beetje overdonderd stond ik naast de auto en keek hoe Olivia op mijn plek ging zitten.

“Maar O., ik kan helemaal niet rijden,” zei ik hoofdschuddend. Ik had in mijn hele leven drie keer achter het stuur gezeten en die keren waren niet al te best verlopen. Ik was veel te onzeker en was bang dat ik gelijk alles verkeerd deed.  “En straks worden we aangehouden.”

“Natuurlijk kun je wel rijden,” zei Olivia terwijl ze haar wenkbrauwen optrok. “Kom op, stap in. We worden heus niet aangehouden als we over wegen rijden waar amper mensen langs komen. Ik ben toch ook nog niet aangehouden terwijl we al drie dagen onderweg zijn?” Ze keek me met een vragende blik aan en gebaarde weer richting het stuur. Daarna trok ze haar deur dicht en deed haar gordel alvast vast.

Twijfelachtig liep ik om de auto heen naar de goede kant en keek even om me heen voor ik instapte. We stonden geparkeerd niet heel erg ver van de kroeg waar we gisteren waren geweest. Er was niemand in de buurt die ons zou kunnen zien, al wist ik natuurlijk ook wel dat iemand niet aan mijn uiterlijk zou kunnen zien dat ik geen rijbewijs had. Ik trok de deur dicht en legde mijn handen op het stuur neer. Even keek ik Olivia aan, die ongeduldig met haar vingers op haar been tikte. Ik zuchtte even en startte toen de auto. Volgens mij wilde ze ons echt dood hebben door mij achter het stuur te laten zitten. Ik zette de auto in zijn achteruit en reed langzaam terug naar de weg toe, waar ik eerst drie keer checkte of er geen auto aan kwam voor ik de weg opreed.

“Wen er maar aan,” zei Olivia toen ik gas gaf en de auto over de weg reed. Ik deed mijn best om zoveel mogelijk recht te blijven rijden en bij elk kruispunt en elke zijstraat waar we langsreden drie keer voor ik pas verder durfde te rijden. “Ik was namelijk niet van plan elke keer te gaan rijden, dus we moeten het eerlijk verdelen.”

Ik zuchtte even en trapte het gas iets verder in toen we eindelijk uit de bebouwde kom waren en over een hele rustige weg reden richting Nashville. “Jaja,” mompelde ik terwijl ik mijn blik op de weg gericht hield. “Ik vind het alleen doodeng.”

Olivia lachte even en schudde haar hoofd. Vervolgens deed ze de radio weer aan, maar zette hem niet zo keihard als ze elke keer deed. “Wat kan er nou helemaal gebeuren?” vroeg ze en trok vragend haar wenkbrauw op.