Schijn bedriegt

Hoofdstuk 10.6

Ik schraapte mijn keel omdat ik alweer veel te lang stil was geweest en duwde de dekens wat opzij. “Ik eh…” begon ik terwijl ik me onder de dekens probeerde te wurmen. “Misschien moet ik maar gaan slapen.” Ik had werkelijk geen tijdsbesef op dit moment maar het zou me niets verbazen als het over een paar uur alweer licht zou zijn. “Oh.” Opeens merkte ik iets. Ik gooide de dekens weer van me af en zag dat ik al mijn kleding nog aan had. Inclusief schoenen.

Op deze manier kon ik natuurlijk niet slapen, dus schoof ik naar de rand van het bed en stond voorzichtig op.  Langzaam tilde ik mijn voet op en probeerde mijn evenwicht te houden terwijl ik mijn schoen uittrok. Op het moment dat ik voelde dat ik naar achteren begon te vallen vroeg ik me af waarom ik in godsnaam niet gewoon was blijven zitten aangezien ik ook gewoon zittend mijn schoenen uit kon doen, maar daar was het al te laat voor. Ik kieperde achterover en kwam met een plof op het bed terecht. Mijn hoofd kwam niet op de zachte dekens, maar recht op Cameron’s schoot. Ik knipperde even verbaasd met mijn ogen en zag vanuit mijn ooghoeken Cameron naar mij kijken. Zijn blik sprak boekdelen. Het leek wel alsof hij net een alien gezien had.

“Sorry,” verontschuldigde ik me en probeerde weer rechtop te gaan zitten, maar ik voelde Cameron’s hand op mijn schouder. Hij hield me naar beneden gedrukt, op zijn schoot.

De blik in zijn ogen was in een fractie van een seconde veranderd. Hij keek niet langer verbaasd slash geschrokken, maar verlangend.

Gelijk begon mijn hart als een gek te kloppen. Eerder uit schaamte, maar dat leek me op dat moment niet echt te deren.

“Zoë,” fluisterde Cameron terwijl hij zich naar mij toe boog. Oh god. Zijn hand gleed van mijn schouder waardoor ik me weer vrij kon bewegen. Uit automatisme ging ik omhoog, maar daardoor kwam mijn gezicht ook dichter bij dat van Cameron.

Wat daarna volgde ging zo snel dat ik het amper kon verwerken. Cameron’s handen sloten om mijn gezicht en zijn lippen drukten op die van mij. Krachtig. Met moeite kreeg ik me een beetje gedraaid zodat ik in een wat betere houding zat en schoof dichter naar Cameron toe.

Zijn lippen kwamen iets van elkaar af en voor ik het wist waren we aan het zoenen. Niet zachtjes, niet liefjes, maar vol met verlangen. Het leek wel alsof hij me nooit meer los zou laten, zeker niet toen Cameron me naar zich toe trok en we daardoor tegen elkaar aan zaten.

Pas na wat een eeuwigheid leek te duren kwamen onze lippen van elkaar los. Ik hijgde er zowat van. Nog nooit had ik zo intensief een kus meegemaakt. Maar ik kreeg niet eens de tijd om op adem te komen, want Cameron duwde me na een paar seconden achterover zodat ik op mijn rug op het bed lag en begon me weer vol passie te zoenen. Mijn handen lagen er een beetje hopeloos bij, dus gooide ik mijn armen om hem heen en trok hem zo dichter tegen me aan.

Mijn hersenen draaiden op dat moment overuren. Het kostte me zoveel moeite om te verwerken wat er nu aan de hand was, zeker omdat ik nog niet helemaal helder was. Maar het gebeurde echt. Ik droomde niet. Hoopte ik tenminste.

Cameron’s handen gleden over mijn lichaam, raakten alle plekjes aan die ze maar konden aanraken. Zijn lippen waren zacht, maar zijn kus was ruw. Ik rook een vleugje zoete drank, maar dat werd vooral overheerst door het bier wat hij net gedronken had. Ik voelde zijn hand onder mijn shirt gaan, zo snel dat ik het weer eens niet bij kon houden.

“Zoë,” hoorde ik hem mompelen met zijn lippen nog tegen die van mij aangedrukt. “Alsjeblieft.” Hoorde ik nou een smekende toon?

Fronsend duwde ik hem iets van me af zodat er wat afstand tussen ons was en ik hem aan kon kijken. Zijn ogen leken wel vuur te spuwen van verlangen. Als dat mogelijk was.

“Alsjeblieft wat?” vroeg ik buitenadem. Overal waar zijn handen langs kwamen begon mijn huid te tintelen. Het was dat ik niet in magie geloofde, anders had ik gedacht dat zijn handen dat effect op mijn huid achter lieten.

Opeens schoof Cameron mijn shirt omhoog en voor ik het wist lag het kledingstuk naast het bed. Er verscheen een verbaasde blik op mijn gezicht. Hoe dééd hij dat toch?

“Ik wil je,” hijgde hij en duwde een pluk haar weg die half over mijn wang lag door onze zoen. “Nu.”

Mijn hart leek voor een moment even te stoppen. Ik realiseerde me niet helemaal wat hij zei, totdat hij ons opeens van al onze kledingstukken begon te ontdoen.

Oh god. Hij wilde het echt.

Mijn lichaam begon op automatische piloot handelingen uit te voeren. Ik trok mijn broek tussen ons weg en gooide die naast het bed neer. Cameron’s lippen gingen over mijn hals en voor ik het wist draaide hij ons om zodat ik bovenop hem lag.

Zijn blik zei genoeg. De lust was als vuur in zijn ogen. Ik gaf me helemaal aan hem over.

Het maakte me niet meer uit wat ik eerder had voorgenomen. Wilde ik met jongens niets meer te maken hebben? Voor Cameron maakte ik die uitzondering.