Schijn bedriegt

Hoofdstuk 5.1

“Ik heb er al wel acht gezien.” Olivia nipte van haar drankje en liet haar blik weer door de ruimte gaan, om me vervolgens met wiebelende wenkbrauwen aan te kijken. “Volgens mij kan deze avond echt niet meer stuk, hoor. We hebben ze voor het uitkiezen!” Ze gebaarde daarbij wild in het rond met haar armen zodat haar drankje bijna over mij heen ging.

Snel zette ik een stap naar achteren en dronk mijn eigen glas leeg. Mijn blik ging ook door de ruimte heen. Ik vond het nogal overdreven dat ze zei dat we ze voor het uitkiezen hadden, want dat was overduidelijk niet het geval. De ruimte was niet heel erg groot, maar er waren wel heel veel mensen. Het was behoorlijk gemengd. De oude mannen zaten met hun grote glazen bier in rijtjes aan de bar en de vrouwen persten zich hier en daar tussendoor om aandacht te krijgen van mannen die hun interesse hadden gewekt. Aan de andere kant van de ruimte, bij de pool- en voetbaltafels stonden juist meer jongeren. De twee groepen werden gescheiden door de dansvloer in het midden, maar daar stond dan weer iedereen door elkaar. De muziek die uit de speakers klonk was voornamelijk country muziek, maar soms besloot degene die over het geluid beheerste er eens een goed dansnummer tussendoor te gooien.

Het was onze eerste avond dat we uit gingen. De avond hiervoor hadden we niets gedaan, alleen maar slapen op de enge en donkere parkeerplaats, maar Olivia wilde nu echt gebruik maken van het feit dat er geen ouders waren die op ons letten. Vandaar dat we ergens tussen Greenville en Nashville in waren gestopt bij een heel klein dorpje wat een uitgaansgelegenheid had. Het was een typische lokale bar, maar de binnenkant verraste me meer dan gedacht. Vooral ook de jongeren die hier rondliepen. Waarschijnlijk waren het allemaal lokale mensen, maar er zaten behoorlijk leuke jongens tussen. Olivia had ze dus al gespot, acht om precies te zijn. En zij had ze misschien voor het uitkiezen, maar ik was er heilig van overtuigd dat jongens niet zomaar op mij af kwamen stappen of in bosjes voor me vielen.

“Moet ik je helpen?” vroeg Olivia terwijl ze haar lege glas op de bar achter ons neerzette. “Of doet mevrouw het deze keer alleen?” Ze trok plagend haar wenkbrauwen op en begon achteruit te lopen richting de dansvloer. Daarna wenkte ze me en grijnsde vervolgens. “Zoë, ik wil je best helpen. Zeg maar welke je leuk vindt en ik regel het voor je.”

Ik gebaarde dat ze moest ophouden en vooral ook verder moest lopen richting de dansvloer, want ik schaamde me alleen maar voor haar gedrag. “Ik hoef geen jongen. Vermaak jezelf maar, ik blijf hier wel.” Ik bleef hier wel alleen met mijn drankje aan de bar. Het was ook wel te verwachten dat Olivia allerlei jongens aan de haak wilde slaan, dus had ik me er alvast op voorbereid dat ik misschien op een gegeven moment alleen zou achterblijven. Ik vond het niet erg, even rust was ook wel fijn.

Olivia haalde onverschillig haar schouders op en draaide zich toen om. Binnen een paar seconden was ze tussen de mensen verdwenen en was ik dus ook echt alleen. Ik moest het nu gewoon even alleen uithouden en desnoods ging ik terug naar de auto als ik me heel erg verveelde.

Even stak ik mijn hand op toen de barman langs kwam lopen zodat hij bij me stil bleef staan en ik mijn bestelling door kon geven. De barman schonk een glas voor me vol, schoof het naar me toe en ging toen weer door met bestellingen opnemen. Ik draaide me met mijn glas in mijn hand om op de barkruk zodat ik goed zicht had op de dansvloer. Hier en daar dacht ik een glimp van Olivia op te vangen, maar er stonden wel meer blondines dus kon ik het me ook vergissen.

Mijn drankje ging veel te snel op en zuchtend draaide ik me weer om zodat ik een nieuwe kon bestellen toen ik opeens vanuit mijn ooghoeken een jongen over de bar zag buigen en zo de barman voor me weg snaaide voor ik überhaupt mijn bestelling kon doorgeven. Ik verstond niet goed wat hij tegen de barman zei, maar die wierp mij een geamuseerde grijns toe en begon vervolgens twee glazen vol te schenken. Wat geïrriteerd tikte ik met mijn vingers op de bar en keek toen opzij naar de jongen die naast mij stond te wachten. Hij was blond en had lichte sproetjes op zijn gezicht zitten, maar zijn strakke kaaklijn zorgde ervoor dat hij er behoorlijk volwassen uit zag. Desondanks kon ik hem alleen maar geërgerd aankijken omdat hij zomaar was voorgedrongen.