Schijn bedriegt

Hoofdstuk 4.5

Ik hoorde zo hard gebonk op de deur dat ik het nog net niet uitgilde. Verschrikt keek ik richting de deur en toen weer richting de spiegel, waar ik mezelf behoorlijk angstig zag kijken.

“Zoë, schiet op!” hoorde ik Olivia aan de andere kant van de deur roepen. “Als je nog een leuke dag wilt hebben, moet je nu komen.” Ik zuchtte diep en haalde mijn borstel opnieuw door mijn haren. Er zaten allerlei knopen in omdat ik vannacht zo vreselijk had liggen woelen. Het was me niet gelukt om in slaap te vallen, ik was te bang geweest dat er iemand bij de auto in de buurt was die ons iets aan wilde doen. Het viel ook wel aan mijn gezicht te zien dat ik een vreselijke nacht had gehad door de donkere kringen onder mijn ogen.

Opnieuw werd er op de deur geramd. “Jaja!” riep ik richting de deur en smeerde snel een beetje crème op mijn gezicht. “Ik kom al!” Ik haalde mijn hand door mijn haren en zette een stapje achteruit zodat ik mezelf kon bekijken. Het kon er mee door. Ik voelde me niet helemaal fris, maar hier in deze toiletten kon ik me ook niet echt goed opfrissen. Een beetje water in mijn gezicht gooien, schone kleding aantrekken en wat make-up opdoen waren de enige dingen die ik hier had kunnen doen.

Ik stopte mijn spullen weer terug in mijn tas en tilde die van de grond. Even pufte ik, de tas was nog steeds vreselijk zwaar en mijn schouder begon er gelijk weer pijn van te doen. Ik draaide de deur van het slot en trok hem daarna open zodat ik weer naar buiten kon stappen. Olivia stond ongeduldig te wachten en zuchtte overdreven toen ze me eindelijk naar buiten zag komen.

“Breng je tas naar de auto,” zei ze en knikte richting de auto. “We gaan de rest lopen, oké?” Ik knikte voor de zoveelste keer gehoorzaam en slofte richting de auto, waar ik mijn tas in gooide en toen de autodeur weer dichtdeed. Olivia gebaarde dat ik met haar mee moest lopen dus volgde ik haar.

Mijn blik ging even richting de lucht, die felblauw was met hier en daar een wolkje. De temperatuur was hoog, maar dat vond ik geen probleem. Het was wel fijn om in dit mooie weer buiten rond te lopen en wat samen te gaan doen. Ik keek goed om me heen terwijl we door een drukke straat liepen. Mensen op straat letten niet op ons, dat was het fijne in een onbekende stad. Niemand kende ons en niemand wist dat we van huis weggelopen waren.

Greenville was een niet al te grote stad. Het bestond voornamelijk uit grote gronden waar huizen op geplaatst waren en stroken met winkels. De winkels waren klein en voornamelijk van onbekende bedrijven. Ik had hier in ieder geval nog geen winkel gezien die we in New Orleans ook hadden. Hier en daar waren ook terrasjes en wat restaurants. De zon begon na een tijdje toch wel te branden en Olivia en ik waren het er allebei over eens dat we maar eens iets moesten gaan eten en drinken. Zo zaten we een paar minuten later in een McDonalds waar we toevallig langs kwamen lopen en dronk ik van mijn gekoelde cola terwijl een berg patat voor mijn neus op me lag te wachten. Olivia nam een grote hap van haar hamburger en begon daarna snel te kauwen.

“Wat gaan we vandaag eigenlijk doen?” vroeg ik nieuwsgierig en keek even naar buiten richting de weg waar allemaal auto’s langs kwamen rijden. “Zullen we gewoon iets van de stad bekijken?” We konden hier best wel even rondlopen en wat winkeltjes bekijken om vervolgens weer door te rijden naar de volgende stad.

Olivia likte haar vingers af en haalde haar schouders op. “Kunnen we doen.” Ze propte wat patat in haar mond en begon toen van haar cola te drinken. Ik had werkelijk geen idee hoe ze het voor elkaar kreeg om zoveel in haar mond te stoppen. “Kies je straks weer een plek uit waar we naar toe gaan?” vroeg ze toen ze haar mond weer leeg had.

Gelijk verscheen er een glimlach op mijn gezicht en knikte ik enthousiast. Dat was nog wel het leukste van allemaal, de plekken uitkiezen waar we naar toe zouden rijden. We konden er zo lang over doen als we wilden, ons doel was om gewoon zoveel mogelijk van het land te zien voor we bij onze eindbestemming aan kwamen. Ik had al wel een idee welke stad we konden bezoeken.

“Goed, doen we dat,” grijnsde Olivia terwijl ze de ruimte scande en daarna een teleurgesteld gezicht trok. “Ze hebben hier wel weinig jongens zeg.” Ze schudde haar hoofd en nam weer een hap van haar hamburger. Ik keek ook even rond en kwam tot de conclusie dat er inderdaad geen enkele jongen van onze leeftijd in het restaurant zat. Buiten had ik ze ook nog niet zien lopen, maar eerlijk gezegd was ik daar wel blij mee. Olivia zou anders zeker weten haar slag slaan en mij ook proberen te koppelen aan een jongen, waar ik dus helemaal geen behoefte aan had.

Ik nam weer een slok van mijn cola en begon vervolgens aan mijn eten, want ik merkte dat mijn lichaam naar voedsel snakte. Ik had namelijk helemaal niets meer gehad sinds de vorige avond toen we in het wegrestaurant terecht waren gekomen. Het duurde daarom ook niet al te lang voordat ik alles naar binnen had gewerkt. Olivia had haar eten inmiddels ook alweer op en schoof haar stoel naar achteren.

Toen ze opstond, verscheen er een grote grijns op haar gezicht. Ik wist al gelijk dat ze een geweldig idee had – volgens haar dan – en keek haar daarom met een vragende blik aan. “Ik weet wel wat we kunnen doen,” knikte ze terwijl ze haar dienblad van de tafel pakte en ik haar voorbeeld volgde.  “We gaan winkelen.”

Ik grinnikte even en haalde mijn schouders op. Dat plan was minder dramatisch dan ik eigenlijk had gedacht, maar eerlijk gezegd had ik wel zin om even te gaan winkelen. Gewoon ontspannen en leuke dingen samen doen. “Laten we maar gaan winkelen dan.” Ik bracht mijn dienblad naar de prullenbak en wachtte tot Olivia haar afval ook weggegooid had. Daarna haakte ze haar arm door die van mij en trok me mee naar buiten.