Codziennie anime || one-shoty

| Shū Tsukiyama |

Paring: Character x Reader

Zamówienie: Tak

Od: rosariox120

Gatunek: Dramat, Romans, Horror, Psychologiczny

Pochodzenie: Tokyo Ghoul (東京喰種)

Przyjemnego czytania!

28 grudnia 2016 r.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

   Ludzie z natury są źli, tak jest łatwiej, nie sprawia to wysiłku, a światem przecież rządzi ogół, który nadaje ton i rytm otaczającej nas rzeczywistości. Ghule są podobni, ale to człowiek sprawił, że ewoluowali w tym kierunku i upodobnili się do nich.

   — Poprzedniej nocy zginęła młoda dziewczyna, Mikkoku Hikari, w opuszczonym parku rozrywki. Jej ciało zostało w brutalny sposób rozerwane na kawałki, co utrudniło identyfikację, jak i ustalenie tożsamości ofiary. Brak jakichkolwiek świadków na miejscu oraz w pobliżu całego zdarzenia. Rodzina nawet nie wiedziała, kiedy ich córka opuściła dom, a ustalenie dokładnego czasu zgonu jest niewykonalne. Niestety, morderca nadal jest na wolności, więc zaleca się wszystkim szczególną ostrożność. Natomiast dzisiejszego ranka policja ustaliła, że...

   W tym momencie przestałaś skupiać się na wiadomościach, które zepsuły całą atmosferę w przebywającym przez ciebie lokum. Co prawda wiedziałaś, że to wszystko było tylko na pokaz. Każdy robił smętną minę pod publikę, żeby nie wyjść na nieczułego.

   Kogo tak naprawdę to obchodziło? Tobie, w założeniu, powinno zrobić się przykro, gdyż znałaś tę dziewczynę. Chodziłyście razem do tej samej szkoły, a nawet klasy.

   Uśmiechnęłaś się delikatnie.

   — Oto pani zamówienie. Czy podać coś jeszcze? — zapytała miło kelnerka, na oko niewiele starsza od ciebie, kładąc na twoim stoliku porcelanowy talerz oraz szklankę.

   — Nie, dziękuję — odpowiedziałaś uprzejmie, spoglądając na swoje danie.

   Mimo że nie czułaś smaku żadnego jedzenia, byłaś pewna, że owa ludzka potrawa na pewno będzie smakować lepiej niż Hikari.

   Źli ludzie zawsze pozostawiają po sobie taki sam ohydny posmak.

~ * ~

   — C-czego chcesz? Dlaczego kazałaś mi tutaj przyjść?! — zapiszczała z przerażeniem dziewczyna, pragnąc jedynie uciec od ciebie jak najdalej.

   Rozkoszowałaś się odczuwaną satysfakcją, widząc w jej oczach nieposkromiony strach.

   Zachichotałaś.

   Dziewczyna, która przez ostatnie dwa tygodnie się nad tobą znęcała, pastwiła, która uważała się za lepszą pod każdym względem, która miała czelności cię zastraszać.