MYSTIC ACADEMY: The Cursed and Strongest Heiress

CHAPTER 47:

WINTER'S POV:

"For today, I want to test your strength when it comes to emotions...." kaya nagkatinginan naman kami dito.

"Please follow me Kairon, Kenneth, Kenjie, Kurt, Joey and Auberon." kaya napatingin naman ako kay Chief na parang kinakabahan ngayon.

"It's all about your fears o yung mga ala-ala na ayaw niyo ng balikan. Doon niyo na malalaman kong papasa ba kayo o hindi. Ang kailangan niyo lang gawin ay labanan yun hangga't kaya niyo but don't worry, andun naman ako kaya ipahihinto ko yun kung nakita ko na kayong nahihirapan." sabi niya kaya nag panic na agad ako. No, not that one....

"Calm down...." sabi niya sabay hawak sa kamay ko.

"I don't w-want to t-try it...."

"Just try it...."

"W-what if, h-hindi ko m-magawa?"

"Atleast you tried your best at kung nahihirapan kana, sumuko ka muna. Dadating ang oras na makakaya mo yun." sabi niya kaya tumango na lang ako.

"Una na ako...." sabi niya tsaka sumabay na kina Sir. Sanders.

KAIRON'S POV:

"Boys, pumunta na kayo sa pwesto niyo." sabi ni Sir. Sanders kaya sinunod naman namin ito. Pumunta na kami sa isang upuan na pag nakasandal ang likod mo ay parang nakahiga ka na.

"Everyone, close your eyes." kaya pinikit ko na ang mata ko. Maya-maya ay dinalaw ako ng antok hanggang sa nakatulog na nga ako.

---

Nakita ko ang sarili ko na nasa bahay ng Tita ko. Anong ginagawa ko dito? Pinuntahan ko yung dining table nila kung saan nakita ko ang sarili kong nakatingin sa Tita kong umiiyak. Gago, may kambal ata ako....

"Tita? Asan po si Kuya Alden?" 16 years old ata ako nito. Nakita ko ang sarili ko na lumapit kay Tita sabay basa sa sulat na nasa kamay niya.

"Kairon may sasabihin ako...." sabi niya sabay punas ng luha. Teka, ito yung time na nalaman kong wala na pala ang Kuya Alden ko.

"Wala na ang Kuya Alden mo Kairon. Binigay niya sakin ang sulat na to, basahin mo to. Sayo raw yan at ito naman yung sakin." sabi ni Tita. Katulad ng 16 years old na ako ay umiyak na rin ako.

Nangako pa nga siya sakin na ipakilala niya raw sakin ang babaeng nagustuhan niya. Sabi niya ang babaeng balak niyang ligawan pag 18 na siya. Tapos malalaman ko na lang na wala na siya, hinanap ko yung alagang phoenix niya and doon ko lang nakompirma na wala na talaga siya. Sabi ni Tita may sakit raw siya at ayaw niya raw akong makitang nasasaktan kaya sulat na lang raw ang ibibigay niya sakin.

Tinago ko yung sulat na binigay niya at hindi ko pa binasa hanggang ngayon. Nakita kong tumakbo palabas ang 16 years old na ako at alam kong papunta siya sa labas nun para umiyak. Agad kong nilapitan ang Tita ko na umiiyak parin habang binabasa ang sulat ni Kuya Alden.

"Dear Mama and Papa,

Kung binabasa niyo ang sulat na to ngayon, wala na siguro ako. My instinct told me na may masamang mangyayari sa kaarawan ng babaeng mahal ko. Nararamdaman kong isang panganib ito at nararamdaman ko ring may mamamatay.

Ambush ito ng mga taga Dark Organization para hanapin yung tagapagmana ng espada ng Bentegreat. Buhay ang tagapagmana dahil kilalang-kilala ko siya pero huwag niyo munang sabihin kay Tita Rosé ang tungkol dito. May isang miyembro ng taga Dark Organization na inaalagaan ang Tagapagmana.