Xiao Bai Yang ||Myanmar Translation||

111

ပိုင်ရှင်းယွီ ပြောပြီးတာနှင့် အနည်းငယ်မျှ နောင်တရလို့သွားသည်။ သူက စိတ်သဘောထားကြီးတဲ့လူတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်။ သူ့အနေနှင့် အတိတ်က ကိစ္စများကို လုံးဝ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် မဖြစ်သွားနိုင်ပေမယ့် တမင်သက်သက်တော့လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကြား အဖုအထစ်ဖြစ်သွားအောင် မလုပ်ချင်။ သို့သော်ငြား ကျွံသွားတဲ့စကားဆိုတာ ပြန်နှုတ်လို့ မရနေခဲ့။ သူ ယွီဖုန်းချန်ကိုသာ နေရခက်သွားသလို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဖြစ်နိုင်တာ သူ့နှလုံးသားရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးတစ်နေရာမှာတော့ ယွီဖုန်းချန်ကို စကားဖြင့် အကြိမ်အနည်းငယ်မျှ ထိုးနှက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ပျော်အောင် လုပ်ချင်မိနေပုံပင်။

ယွီဖုန်းချန် ဖျော့တော့တော့ပြုံးလာသည်။ "ငါ့ဦးလေးငယ်က ငါ မင်းကို လောင်ယွီအိမ် ပြန်ခေါ်လာမယ့်ကိစ္စမှာ အရမ်းအားပေးပြီး ထောက်ခံနေတာ။ ဒါပေမယ့် မင်းအစ်ကိုကတော့ ငါ့ကို မင်းအိမ်ပေါ်ကနေ ကန်ချချင်နေတာလေ။ တစ်နေ့ကျ ငါတို့ကို သူ ထောက်ခံချက်ပေးလာအောင် ငါ ကြိုးစားမယ်။"

ပိုင်ရှင်းယွီ ပြောလိုက်သည်။ "ငါ့အစ်ကို့ကို စိတ်ကျေနပ်သွားအောင် လုပ်ဖို့က လွယ်တာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းစိတ်ထဲ သူ့ကို ပရောဂျက် နည်းနည်းလောက် ပစ်ပေးလိုက်ရုံနဲ့ မင်းကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံလာလိမ့်မယ်လို့ ထင်နေတာလား။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူက အခွင့်အရေးယူတတ်တဲ့စီးပွါးရေးသမားပဲ မဟုတ်ဘူးလား။"

ယွီဖုန်းချန် မျက်လုံး ပေကလယ်ပေကလယ် လုပ်ရင်း အားကိုးရာမဲ့သလိုပြောလာသည်။ "မင်းနဲ့ငါကြားမှာ ဖြေရှင်းဖို့ ကျန်သေးတဲ့ ကိစ္စဟောင်းတွေရှိနေတာ မှန်ပေမယ့် အကုန်လုံးကို တစ်ပြိုင်တည်းတော့ မသုံးလာနဲ့လေ။"

ပိုင်ရှင်းယွီ နှာမှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ "မင်း ငါ့အစ်ကို ကို ပြောခဲ့တဲ့ကိစ္စ။ ငါ သတိရတိုင်း ပြန်ပြောနေမှာ။"

ယွီဖုန်းချန် သူ့မျက်ဝန်းများကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလာသည်။ "တောင်းပန်ပါတယ်။"

ယွီဖုန်းချန်မှာ ဟိုးအရင်ကတည်းက ပိုင်ရှင်းယွီနှင့် မိုင်ပေါင်းထောင်ကျော်ဝေးကွာတဲ့နေရာမှာရှိနေသည့် အစ်ကိုတစ်ဝမ်းကွဲဖြစ်သူကို အမြဲသဝန်တိုနေခဲ့တာဖြစ်သည်။ အခု ပိုင်ရှင်းယွီရဲ့ ထိုသူ့အပေါ် ထားရှိတဲ့ လေးစားနာခံခြင်းများက လျော့ပါးမသွားတာကို မြင်လိုက်ရချိန် ပိုလို့တောင် သဝန်တိုသွားပေမယ့် သူ ရှေ့နောက်မကြည့်ပဲ မပြောရဲတော့။