Xiao Bai Yang ||Myanmar Translation||

52

[Unicode]

'တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူမလေးများ'

အခန်းထဲ ရောက်သွားသည်နှင့် ပိုင်ရှင်းယွီ ကုတင်ပေါ်တက်၊ အကြောဆန့်လိုက်သည်။ "ဒီမှာက ခွန်းလွန်းတောင်ထက် ပိုနွေးတာပဲ။ အရမ်းလည်း ခြောက်သွေ့မနေဘူး။ နေရ အရမ်းအဆင်ပြေတယ်။"

ဖုန်းသုန့်ယွမ် ပြုံးလိုက်သည်။ "ကုအာ့လဲ့ကလည်း မြို့ကြီးလေ။ ငါတို့ အချိန်ရရင် အပြင်ထွက်ပြီး လျှောက်ပတ်ကြည့်ရအောင်။"

"သေချာပေါက် သွားရမှာပေါ့။ ငါ မင်းကို အရသာရှိတာတွေစားဖို့နဲ့ ပတ်လည်ဖို့ ခေါ်သွားပေးမယ်။" ပိုင်ရှင်းယွီ ရှာဖွေလိုက်သည်။ "ကားငှါးသွားရအောင်။ အဲ့လိုဆို ပိုအဆင်ပြေတယ် .."

"မလုပ်ပါနဲ့။ ငါတို့ တစ်နေ့ကုန် ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို သင်ပေးနေရမှာ၊ အချိန်ပိုတောင် ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။" ဖုန်းသုန့်ယွမ် ပြုံးရင်း ပြောလာသာ်။ "ငါ ငါ့အိမ်ကို စာရေးရမယ်။ ပြီးရင် ပုံလည်း နည်းနည်းရိုက်ပြီး တွဲပို့ပေးလိုက်ရမယ်။"

ပိုင်ရှင်းယွီ သူ့ကင်မရာကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ "လာ လာ၊ ငါ အခု မင်းကို နည်းနည်း ရိုက်ပေးမယ်။"

သူတို့နှစ်ယောက် နားပြီးချိန်မှာပဲ ညစာ စားရန် အဖွဲ့မှ လာခေါ်ကြသည်။ ညစာကိုတော့ ကျောင်းအုပ်ဒါရိုက်တာက ဖိတ်ကြားကျွေးမွေးခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဒီတစ်ခေါက် ခရီးအား ဦးဆောင်သူမှာ ဝမ်ရွှန်းဝေဖြစ်ပြီး သူ ကျောင်းအုပ်ဒါရိုက်တာနှင့် စကားစမြည် ပြောလျက် ရှိနေစဉ်အတွင်း သူတို့အကုန်လုံး အောက်ထပ်တွင် အစားအစာများကို အငမ်းမရ စားလျက်ရှိနေကြသည်။ တကယ်တော့ စစ်တပ် ကန်တင်း၏ ထမင်းဟင်းများက မကောင်းသည်မဟုတ်၊ အချိန်အတော်ကြာ စားသောက်ပြီးချိန်တွင် ငြီးငွေ့သွားခြင်းမျိုးသာ။ ထို့ကြောင့်လည်း ဟင်းလျာအသစ်များ မြည်းစမ်းခွင့် ရချိန်တွင် သူတို့အကုန်လုံး စားသောက်ခြင်းကိုပင် မရပ်တန့်နိုင် ဖြစ်နေကြတော့သည်။

ညစာ စားပြီးချိန်တွင်တော့ မမျှော်လင့်ထားစွာ သူတို့အကုန်လုံးအတွက် နားချိန်ရလာပြီး ဖုန်းသုန့်ယွမ်နှင့် ပိုင်ရှင်းယွီက အပြင်တစ်ပတ် လျှောက်လည်ကြည့်ဖို့ လုပ်လိုက်ကြသည်။ တာ့ရှုန်းကလည်း သွားချင်တာမို့ ယွီဖုန်းချန်ကော လျန်းရှောင်းမောင်းကိုပါ ဆွဲခေါ်ခဲ့ရာ သူတို့ငါးယောက်လုံး ဟော်တယ်အပြင်ဘက်ရှိ လမ်းအပေါ် စတင် လျှောက်လှမ်းလိုက်တော့သည်။ ဘားဆိုင် တစ်ဆိုင်ကို ကျော်ဖြတ်လာချိန် ပိုင်ရှင်းယွီ 'အရက်သောက်ကြမလား'ဟု လှုံ့ဆော်ချင်မိပေမယ့် ထိုစကားများက သူ့နှုတ်ခမ်းမှ ထွက်မလာ။ သူ စစ်ယူနီဖောင်း ဝတ်ထားလျက် ရှိနေတာကို သတိရသွားပြီး ပြန်မျိုသိပ်ထားလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်တောင် မသိလိုက်ခင်မှာပဲ၊ စစ်ယူနီဖောင်း ဝတ်ထားရတာလေး တစ်ခုတည်းနှင့် သူက စစ်သားတစ်ယောက်လို ပြုမူနေပြီဖြစ်သည်။