Xiao Bai Yang ||Myanmar Translation||

71

[Unicode]

'နောက်ဆုံးစမ်းသပ်ချက် : အမှောင်ထဲမှာတစ်ယောက်တည်း : ထိတ်လန့်ဖွယ်အတွေးများနှင့်အတူ။'

ပိုင်ရှင်းယွီ ယွီဖုန်းချန်၏ကူတွဲပေးမှုဖြင့် အဆောင်ရှိရာသို့ လမ်းလျှောက်ပြန်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။ ယွီဖုန်းချန် ရယ်ရင်း ပြောလာသည်။ "အရက် ကောင်းကောင်းသောက်နိုင်တာလည်း မဟုတ်ဘူး။ အများဆုံးသောက်လိုက်ရင် မင်းပဲ။"

"ငါ အရက်သောက်တယ် .. အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ .." ပိုင်ရှင်းယွီ ကြို့ထိုးသွားသည်။ "ငါ ဘယ်လောက်ပဲ သောက်ထားလဲဆိုတာ မင်း မမြင်ပဲနဲ့၊ ငါ .. ငါ မမူးသေးဘူး။"

ပိုင်ရှင်းယွီ ယွီဖုန်းချန် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားရင်း သူ့မျက်နှာကို အနားတိုးကပ်သွားကာ တခစ်ခစ်ရယ်လျက် ပြောလိုက်သည်။ "လာ၊ ဒီသခင်လေးကို အနံ့ခံကြည့်။"

ယွီဖုန်းချန် သူ့မျက်နှာကို ဘေးတွန်းထုတ်လိုက်သည်။ "မင်း မူးနေပြီ၊ ငြိမ်ငြိမ်နေ။"

ပိုင်ရှင်းယွီ သူ့နှုတ်ခမ်းသူ တင်းတင်းစေ့ထားလိုက်သည်။ "မင်း ငါ့ကို ရှောင်တယ်။"

ယွီဖုန်းချန် ပိုင်ရှင်းယွီ၏မေးဖျားကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း မျက်နှာလေးကိုပါ လှုပ်ယမ်းလိုက်သေးသည်။ "ရှောင်တယ်။"

ပိုင်ရှင်းယွီ ယွီဖုန်းချန် ကျောထက်သို့ ရုတ်တရက်ခုန်တက်ရင်း ရယ်လိုက်သည်။ "ရှောင်ဖို့ နောက်ကျသွားပြီ။ လာ၊ ပြေးတော့။ ကျား!!"

ယွီဖုန်းချန် မျက်ဆန်လန်ပြလာပေမယ့် ပိုင်ရှင်းယွီကိုတော့ ပစ်မချ။ ကျောအထက် ချီသယ်ထားရင်းသာ လေ့ကျင့်ရေးကွင်းပြင်အနောက်ဘက်တွင် ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်နေလိုက်သည်။ မနက် မိုးမသောက်ခင် အစောပိုင်းအချိန်ဖြစ်တာမို့ ဘယ်သူမှ အနီးအနားတွင် ရှိမနေ။ ရှင်းကျန့်တွင် ဆောင်းဦးကုန်ခါနီး ညများ၌ အလွန်ချမ်းအေးတတ်ပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်ထူထူများ ဝတ်ထားကြသည်။ အရေးအကြီးဆုံးအချက်ကတော့ သူတို့ ဒုက္ခခံစားခဲ့ရတာ များလွန်းတာမို့ ဘယ်လောက်ပဲ အေးနေ၊ ပူနေပါစေ သူတို့အတွက် ပြဿနာတစ်ရပ် မဟုတ်တော့။ အပူချိန် လျော့ကျနေရင်တောင်မှ သူတို့ ဘာဆိုဘာမှ သိပ်မခံစားရပေ။