Xiao Bai Yang ||Myanmar Translation||

24

[Unicode]

'လျှာဖျားလေးနဲ့ ဒိန်ချဉ်လျက်'

ရှက်စဖွယ်အဖြစ်အပျက်များ ဖြစ်ပြီးသွားချိန်မှာတော့ ဂရုတစိုက်၊ စိတ်ထဲထားလေ့မရှိတဲ့ ပိုင်ရှင်းယွီတောင်မှ လှိမ့်လိုက်၊ လှည့်လိုက်နှင့် ညကို အိပ်ပျော်ခြင်း မရှိလိုက်။ သူ ခပ်မှေးမှေး အိပ်ပျော်သွားချိန်မှာပဲ မနက်နိုးထရန် နိုးဆော်သံ ထွက်လာတော့သည်။ သူ နိုးလာသည်နှင့် ဆက်အိပ်ချင်လှတာမို့ သေတောင် သေချင်သွားပေမယ့် ကြိုးစားပြီး ထလိုက်လေသည်။

အိပ်ယာမှ ထလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် သူ့ကို စူးစူးစိုက်စိုက် မီးထတောက်မတတ်ကြည့်နေသည့် မျက်လုံးတစ်စုံကို ခံစားမိလိုက်သည်။ သူ တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင်တော့ ယွီဖုန်းချန် သူ့အား ခပ်ဖျော့ဖျော့အပြုံးတစ်ခုဖြင့် စိုက်ကြည့်နေပြီး ဂရုတစိုက် ပူပန်နေသလို အသံဖြင့် မေးလာလေသည်။

"မင်း မနေ့က ကောင်းကောင်းရောအိပ်ပျော်ရဲ့လား။ မင်းမျက်လုံးတွေဖောင်းအစ်နေတာ ဖားပြုပ်ကျနေတာပဲ။"

ပြောပြီးသည်နှင့် ယွီဖုန်းချန် သူ့လက်ကို မျက်နှာရှေ့ ငြင်သာစွာလှုပ်ခါပြပြီး သူ့လက်ရှည်သွယ်သွယ်လေးများက သူ့လှုပ်ရှားမှုနှင့်အညီ ရိပ်ကနဲ ခါယမ်းသွားလေသည်။ ပိုင်ရှင်းယွီ မနေ့ညက ဒီလက်ဖြင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို ပြန်အမှတ်ရလာပြီး သူ့မျက်နှာမှာ ချက်ချင်းဆိုသလို နီရဲလာသည်။ သူ သူ့ခေါင်းကို နံရံနှင့်သာ ပြေးတိုက်လိုက်ချင်တော့သည်။

ယွီဖုန်းချန် ပိုင်ရှင်းယွီ မျက်နှာအမူအရာများ ပြောင်းလဲနေတာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်း ခွက်ထိုးခွက်လန်ရယ်ချင်စိတ်ကို အောင့်ထားရသည်။

ပိုင်ရှင်းယွီ ခေါင်းပြန်လှည့်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန် အင်္ကျီလဲလိုက်သည်။

ဖုန်းသုန့်ယွမ် ကုတင်ပေါ်မှ ခုန်ချပြီး သူ့ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ "တကယ်ကြီးဟ၊ ရှင်းယွီ။ မင်းမနေ့ညက ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်လို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် ရေသောက်တာ များသွားလို့လား။ မင်းမျက်လုံးတွေ တော်တော်ဖောင်းနေတယ်။"