Xiao Bai Yang ||Myanmar Translation||

3

[Unicode]

"ဂြိုလ်မွှေနတ်ဆိုးကောင်ကြီးနှင့် တွေ့ဆုံခြင်း"

ပိုင်ရှင်းယွီ သူတို့တွေ တစ်ညလုံး ဒီတိုင်း ထိုင်စီးရမယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်သေး။

ညသန်းခေါင်အချိန်၌ ရထားတွဲတစ်တွဲလုံးရှိ တပ်သားသစ်များ အိပ်မောကျနေပြီး အချို့ဆို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ဟောက်လို့နေပေမယ့် သူကတော့ ဆာလောင်မှုဖြင့် မူးဝေနေသည်။ သူ့ခရီးဆောင်အိတ်ထဲ သူ့အမေ ထိုးထည့်ပေးလိုက်တဲ့အစားအစာတွေ ရှိတာ သိပေမယ့် သူ့ကျောတစ်လျှောက်လုံး ကိုက်ခဲနေလျက် ခြေထောက်တွေကလည်း ထုံကျဉ်နေပြီး ထဖို့လည်း ပျင်းနေသည်။ ထိုအပြင် သူ့ဘေးရှိ တပ်သားသစ်နှစ်ယောက်ကလည်း ဝက်အသေများလို အိပ်မောကျနေတာမို့ သူ ဘယ်လိုမှ အပြင်ထွက်မရ။ သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး တစ်ခါမှ ဒီလောက်ထိပင်ပန်းဆင်းရဲမခံဖူး။ သူ့အောက်ပိုင်းဆို အထိအတွေ့တောင် ခံစားလို့မရတော့သည်အထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ ပြတင်းပေါက်ဘောင်ကိုမှီလို့ ကြိုးစားအိပ်ချင်ပေမယ့် သူ့လည်ပင်းများလည်း မတောင့်ခံနိုင်တော့။ ထိုညက သူ့မှာ ဆာလောင်လျက် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တစ်စစီပြုတ်ထွက်တော့မည့်အတိုင်း နေရခက်မှုနှင့်အတူ ညတာရှည်တဲ့တစ်ညတာရဲ့ မိနစ်တိုင်း၊ စက္ကန့်တိုင်းကို သခင်လေးပိုင်မှာ နာကျင်မှုများ၊ မျက်ရည်များဖြင့် အဖော်ပြုနေရတော့သည်။

သူ အဝေးသို့ မျှော်ငေးကြည့်နေရင်း သူ့ကိုယ်သူ ဒီအခြေအနေထဲ ဘယ်လိုရောက်လာသလဲဆိုတာ ပြန်တွေးမိလျက် သူ ကျန်ဆွေ့ယင်းကို စတင်နာကျည်းလာမိတော့သည်။ သို့ပေမယ့် တစ်ဖန်ပြန်တွေးကြည့်ပြီးနောက် သူ့အစ်ကိုအပေါ် လုံးဝကြီးအပြစ်မတင်နိုင်နေ။ သူ့အစ်ကိုရဲ့ညီအရင်းမဟုတ်တဲ့ ကျန်ဆွေ့လင်းကိုသာ သူ အပြစ်တင်သင့်သည်! ကျန်ဆွေ့လင်းသာ သူ့အစ်ကိုရဲ့အိမ်ကို ခိုးရောင်းဖို့တွန်းအားမပေးခဲ့ပါက သူ့မှာ လုပ်ဖို့သတ္တိတောင် မရှိနေ။ သူသာ မလုပ်ခဲ့လျှင် .. မလုပ်ခဲ့လျှင်လည်း သူ လောင်းကစားငွေများကို ပြန်ဆပ်နိုင်မှာမဟုတ်လို့ အကြွေးရှင်များရဲ့ တစ်စစီကိုက်ဖြတ်တာကို ခံရလိမ့်ဦးမည်။ ထိုအကြောင်းတွေးမိလိုက်ရုံနဲ့ သူ့မှာ ပိုလို့တောင် ငိုချင်သွားတော့သည်။