21. BÖLÜM

133K 2.8K 296
                                    

"Siyah."

"Beyaz."

"Siyah."

"Beyaz."

"En büyük?"

"BEŞİKTAŞ"

"En büyük?"

"BEŞİKTAŞ."

Maç için güle oynaya hazırlanmaya devam ediyordu kızlar.  Erkekler hem kızlara hem kendilerine forma almışlardı. Kızlar da çarşıya çıktıklarında saç bantları, bileklikler almışlardı. Adelina formasının altına siyah taşlanmış bir jean ve siyah adidas ayakkabılarını giymişti. Ayakkabısındaki beyaz çizgiler, saçındaki bant ve kolundaki bileklikle  güzel bir uyum yakalamış,  mükemmel görünüyordu. Elif'in de ondan aşağı kalır yanı yoktu. Siyah tayt pantolonu, beyaz adidas ayakkabısıyla o da uyumu yakalamıştı. Tabi ayakkabıdaki siyah çizgileri söylemeye bile gerek yoktu. Kızlar fanatik Beşiktaşlı olarak maça hazırlardı. Odadan çıktıklarında marş mırıldanmaya başlamışlardı bile. Tabi mırıldanmayla başlayan marşın gitgide yüksek sesle söylendiğini söylemeye gerek bile yoktu. Ee sonuçta Beşiktaş marşıydı bu.

Sevdalı yüreklerde beyaz sürgünler

Halayla,türkülerle sevdi bu kalpler

Yıldızlar tutuştu siyah beyazla...

Marşlarımız ağlasın kartal aşkıyla

Beşiktaş seninle ölmeye geldik..

BEŞİKTAAAAAŞ

Gücüne güç katmaya geldik,

Formanda ter olmaya geldik,

Beşiktaş seninle ölmeye geldik..

BEŞİKTAAAAAŞ

Barbaros meydanında dün gibi sevdan,

Derin bir nefes çektik abbasağadan,

Bir umudum sensin anlıyormusun,

Hayat yaşanmıyor senle olmadan,

Beşiktaş seninle ölmeye geldik..

BEŞİKTAAAAŞ

Gücüne güç katmaya geldik,

Formanda ter olmaya geldik,

Beşiktaş seninle ölmeye geldik.

BEŞİKTAAAAAAŞ

Merdivenlerde Uraz'la Melih de kızlara katılmış hep beraber söylemişlerdi. Elif tüm çekingenliğini atmış gibi duruyordu. Her ne kadar marşa kaptırmış gibi görünseler de aslında öyle değillerdi. Elif Melih'in yanında heyecanlanmamak için kendiyle savaşırken Melih tam aksine gözlerini bir saniye olsun Elif'ten ayırmıyordu. Uraz'la Adelina'yı söylemeye bile gerek yoktu zaten. Onlar birbirinin gözlerinde kendilerini çoktan kaybetmeye başlamıştı. Zıpladıkları esnada kasıklarındaki acıyla yüzünü buruşturdu Adelina. Uraz fark etmesin diye bozuntuya vermemeye çalışsa da Uraz görmüştü. Gözünü ondan ayırmıyor, her mimiğini ezberlercesine bakıyorken nasıl olurdu da görmezdi ki? Kulağına eğildi usulca.

"Çok mu ağrıyor?" diye fısıldadı buram buram hüzün kokan sesiyle.

"İyiyim, anlık bir şeydi zaten." dedi Adelina gönül rahatlığıyla. Gerçekten de anlık bir şeydi.

HAYATA DÖNDÜREN AŞK (Tamamlandı) #Wattys2015Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin