Cinderella but than different ✅

Hoofdstuk 76

Ondanks ons gesprek eerder vandaag met Lynns broer werken we toch stevig door.

Ik merk aan alles dat Lynn blij is mij weer te zien. Ze heeft meer sarcastische opmerkingen en ze geeft me meer veelbelovende blikken op momenten dat je het echt niet wilt.

Ik heb haar alles vertelt over de reis naar Duitsland. Echt alles, ook wat ik voor Casper verzwegen heb. Zij zal de enige zijn die de waarheid weet. Voor nu dan.

Ik ben wel van plan het Casper te vertellen, maar wat we nu hebben wil ik niet verpesten. Ik weet niet eens wat we nu hebben.

We hebben geen relatie, ook al wil ik dat wel, maar we zijn ook niet echt vrienden. Ik zou ons bijna meer dan vrienden willen noemen. Tussen vrienden en relatie in.

Maar hoe graag ik het ook wil. Ik weet niet of ik de eerste stap wel kan zetten. Wat als Casper mij nou niet leuk vindt, of wel. Wat moet er dan gebeuren. Dan krijgen we een relatie en zijn we allemaal blij, maar Casper heeft een vrouw nodig voor de troon. Hoe gaat hij anders kinderen krijgen? En bovendien weet ik niet eens zelf of ik wel de troon wil. En misschien komt het daar ook helemaal niet van.

Wat ik wel zeker weet is dat ik Casper wil. En als ik daarvoor door het vuur moet gaan dan doe ik dat. Ik ben alleen te laf om mijn gevoelens als eerste te bekennen.

Moet je voorstellen hoe zo een gesprek zou gaan.

'Hey, Casper! Ik vind je leuk dus gaan we nu seks hebben?'

Nee, dat kan niet!

"Milo! Aarde aan Milo!" zegt Lynn op een zingend toontje en ze prikt met haar vinger in mijn wang.

"Ja!"

"Waar zit jij met je gedachten?" vraagt ze lachend.

"Dat wil je niet weten."

"Oeh, is het ons prinsje op het witte paard?" vraagt ze met zo een pedo-face.

"Misschien", zeg ik lachend.

"Probeer de volgende keer niet te kwijlen, oké?"

Ik breng meteen mijn hand naar mijn mond om te kijken of ik echt kwijlde. Mijn mond is droog.

"Ha-ha, grappig Lynn."

"Weet ik", zegt ze. Ze gooit haar haar van haar schouder en knipoogt.

Ik lach.

"Maar hoe zit het nou met Chanel?" vraagt Lynn.

"Ze heeft mijn kamer ingepikt en deed daarna alsof er niets aan de hand was. Echt dat kreng. Mag ze alsjeblieft gewoon dood!" Mijn stem werd steeds harder.

"Wow, wow, Milo! Rustig aan. Ze hoeft niet dood." Lynn beweegt haar handen langzaam van boven naar beneden als een rustgevend gebaar. Het werkt niet...

"Nee!" roep ik. "Ik ben haar echt zat. De hele tijd haar jaloerse gedoe en nu moet ze zo nodig mijn kamer inpikken, omdat het eerst haar kamer was", het laatste zeg ik in een spottende toon.

"Oké, ja ze mag inderdaad dood", geeft Lynn toe. "Maar bekijk het positief."

Ik kijk haar aan alsof ze de meest domme opmerking ooit heeft gemaakt. Hoe kan dit positief zijn?

"Je hebt nu meer tijd met Casper."

"Ja, maar dit is niet hoe ik dat wil. Ik wil bij Casper zijn, omdat we het allebei willen. Niet omdat een of andere griet mijn kamer heeft ingepikt en ik nergens anders heen kan."

"Je kan bij mij logeren."

"Ik blijf toch liever bij Casper."

"Nou wat zeur je dan."

Ik zucht vermoeit. "Je snapt me wel."

"Ja, ik snap je, maar wees nou maar blij dat je bij Casper kan slapen."

"Ja, ja."

"Trouwens, heb je al gehoord van het herfstbal van morgen?" vraagt Lynn.

"Is er morgen een bal?"

"Nee, dus. En Ja. Het herfstbal dat eigenlijk zo over drie weken plaatst moest vinden is vervroegt om jou en Casper te eren", Lynn maakt aanhalingstekens bij 'te eren'.

"Oh, nee dat wist ik niet."

"Ik had verwacht dat Casper het je wel had vertelt", zegt Lynn schouderophalend.

"Hij sliep nog toen ik weg ging, dus nee."

"Ah ja. Het is ook pas vanochtend bekent gemaakt bij het personeel. Het is echt één grote benden." Lynn maakt een dramatisch gebaar om aan te geven hoe groot de benden is. "Ik ben zo blij dat ik niet hoef te helpen met het organiseren. Alle dienstmeisjes zitten zo in de stres. En dan komt er nog bovenop dat we niet weten of alle gasten wel kunnen komen."

"Zo te zien stres jij voor hun", zeg ik lachend.

"Nee, hoor."

"Oké", zeg ik, maar ik geloof haar niet.

"Maar goed ik hoorde dus ook dat jij gasten mocht aanwijzen", zegt Lynn en aan haar gezicht zie ik dat ze ook naar het bal wilt.

"Subtiel, Lynn. Heel subtiel."

Ze haalt haar schouders op.

"Dus, mag ik ook mee?" vraagt ze schaamteloos.

"Ja", zeg ik lachend.

Sorry voor dit korte en late hoofdstuk. Ik wilde echt iets publiceren dus dit is het. Ik hoop het volgende hoofdstuk iets sneller te publiceren.

Ik hoop weer dat jullie het leuk vonden. (ᇴ‿ฺᇴ)