Cinderella but than different ✅

Hoofdstuk 22

De volgende ochtend wordt ik extra laat wakker. Inplaats van te haasten, omdat ik mijn stiefmoeders ontbijt te laat breng draai ik me nog een keertje om. Ze mag vandaag maar lekker haar eigen ontbijtje maken. Ik ben klaar met haar kleine persoonlijke bediende te zijn.

De hele dag heeft mijn stiefmoeder mij negeert. Ondanks dat ze me de opdracht niet heeft gegeven om de dieren eten te geven en verschonen heb ik me daar wel de hele dag mee bezig gehouden. Ik weet dat mijn stiefmoeder het namelijk niet zou doen, zij zou nooit wat doen in het huishouden en anders hebben ze de hele dag geen eten gehad.

Naast dat ik het zielig vind, vind ik het ook nog eens leuk om met de dieren bezig te zijn. Ik heb een rondje gelopen met de ezel en met de kat gespeeld. Ik hem nu wel allemaal sneetjes in mijn handen en armen maar dat maakt mij niet zoveel uit.

De kippen heb ik lekker laten scharrelen en het konijn heb ik extra verwend met kropjes sla en wortel.

Het avondeten heb ik wel voor mijn stiefmoeder gemaakt. Maar dat was geen extra moeiten alleen wat meer ingrediënten toe voegen. 

Zoals gewoonlijk eten we voor de televisie en het nieuws staat weer aan.

Dit keer komt de koning als eerst in het beeld. Wat anders is omdat de verslaggever vaak eerst de koning aankondigt.

Hij begint met zijn zegje met wat onzin maar daarna zegt hij: " Zoals jullie wel is waar weten zijn er de laatste tijd een aantal conflicten geweest met het Duitse rijk en het onze. We doen er alles aan om een grote ruzie te voorkomen, maar hoe het er nu naar uit ziet moeten we ons voorbereiden op een oorlog. Ik verwacht niet dat er veel slachtoffers zullen vallen onder onze burgers en als u zich wilt opgeven voor het leger mag dat uiteraard.

Blijf alstublieft kalm en help elkaar zodra dat nodig zou zijn.

Ik wil nog wel zeggen dat er nog steeds een mogelijkheid is dat er gewoon vrede blijft." Het beeld wordt even zwart en dan komt de verslaggever weer in beeld.

Ze komt erg zenuwachtig over en frunnikt aan een papiertje dat in haar hand zit.

Ze richt zich tot de camera. "We hebben onze koning gehoord. Blijf kalm en er is een kans dat het niet tot oorlog uitloopt", zegt ze.
Ze slikt duidelijk. "Okey, nu over naar het gebruikelijke nieuws......"

De uitzending gaat door en de makers proberen er zo een normaal mogelijke uitzending van te maken, maar niemand had de aankondiging van de koning verwacht en zal hem ook niet vergeten.

Ik moest meteen aan Casper denken toen de koning zei dat er misschien oorlog komt. Hij zei dat het erg druk was thuis. Het moet daar een en al spanning zijn. Nu iedereen weet dat er misschien een oorlog komt en ze op hun rekenen om dat te voorkomen.

Ik besluit na het eten snel naar mijn zolder kamer te gaan en dan een brief te schrijven naar Casper.

Ik pak wat papier en de dure pen die van mijn vader was uit zijn oude kantoor die mijn stiefmoeder precies zo heeft laten staan.

Ze heeft liever niet dat ik hier kom, maar soms kom ik hier toch. Het is dan alsof hij er nog steeds is, omdat alles nog precies zo staat als toen hij nog leefde. Alleen is de stapel met werk wel veel kleiner dan dat het vroeger was.

Op mijn zolderkamer ga ik in mijn raamkozijn zitten en kijk eerst een tijdje uit het raam naar de torenkamer van het paleis voor dat ik mijn pen op het papier zet.

Er komt steeds maar weer een gedachte in mij op. Wat als alles kapot is? Dat wil ik niet. Dat mag niet. Maar oorlog kan daar voorzorgen. Het zorgt er voor dat dingen kapot gaan en het laat zijn sporen na die nog lang daarna te zien zijn.

Straks is misschien alles kapot en dan heb ik nergens meer om naar toe te gaan. Dan heeft het hele dorp een probleem. Dat mag niet gebeuren.

Dat kan gewoon niet.