Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 24

Het is nu een week later.

Zoals ik al had voorspeld duurde het niet lang voordat mensen mij weer in de gaten gingen houden. Het had van mij wel wat langer mogen duren. Ik voelde me bijna normaal. Nu wordt ik er weer elke dag aan herinnerd dat ik in hun ogen nooit normaal zou zijn.

Twee dagen terug kwam een man die voor het paleis werkte langs bij mij thuis. Hij zei dat hij van de prins persoonlijk moest vragen of ik bij hem vandaag wil komen eten. Hij zei er ook bij dat ik vandaag opgehaald zal worden en ook weer thuis gebracht wordt. Hij heeft er alleen niet bij gezegd hoe laat. Dus ik zit nu al vanaf 9 uur s'morgens klaar. Niet dat ik verwacht dat ik zo vroeg opgehaald wordt, maar je weet maar nooit.

Het zit nog steeds niet goed tussen mijn stiefmoeder en mij. Sinds onze ruzie in de keuken voordat Casper kwam eten hebben we niks tegen elkaar gezegd. Ik vind het wel goed zo.

Het huishouden lijd er wel onder. Sinds ik niet meer dagelijks schoonmaak en mijn stiefmoeder het waarschijnlijk vertikt, is ons huis erg stoffig geworden. Ik maak alleen de keuken nog wel is schoon en mijn zolderkamer. Daar moet zoiezo wat aan gedaan worden. Al die spullen moeten uitgezocht worden. En nu ik al die tijd over hem kan ik dat allemaal doen.

Het is al na lunchtijd en ik ben nog steeds niet opgehaald. Ik sta ook steeds op het punt om iets anders aan te trekken. Een oud pak van mijn vader of zo, maar dat wil ik niet. Die zijn bijzonder en niet voor momenten dat ik toevallig chick moet zijn.

Op dit moment draag ik een spijkerbroek die nog heel is met een gewoon simpel T-shirt dat wel strak om mijn lichaam heen zit.

Ik draag geen vest, want het is nog niet zo kout buiten. Bovendien heb ik het ook nooit kout. Zelfs niet in de winter als het vriest en ik gewoon een T-shirt aan heb. Buiten draag ik wel een jas, ik wil niet ziek worden.

De tijd gaat voor mijn gevoel steeds langzamer. Alsof de seconde wijzer elke seconde expres telkens maar langer maakt.

Twee uur.....
Drie uur .....
Half vier.....
Kwart voor vier.....                                      Vier uur....
Kwart over vier.....

Er wordt eindelijk op de deur geklopt. Ik spring opgewekt maar ook zenuwachtig uit mijn luie stoel. Ik was bijna weggedommeld in de lekker zittende stoel waar mijn vader vroeger ook altijd in zat.

Jeff de bewaker die er bij was toen Casper bij mij kwam eten staat in de deuropening. "Hey Jeff", groet ik hem. "Hallo", zegt hij met zijn gebruikelijke lage stem. "Hoe gaat het?" vraag ik. "Prima. Bent u klaar om mee te gaan?" vraagt hij. Ik kijk even om mij heen. Ben ik iets vergeten? Nee, oke. "Ja we kunnen gaan", zeg ik. "Mooi", antwoord Jeff

Jeff loodst me mee naar een lange zwarte auto dat nog net geen limousine is. Hij houd de deur voor mij open zodat ik kan instappen.

De dorpelingen die toevallig langs lopen kijken iedere keer naar de ongebruikelijke auto die nu ineens bij mij op de stoep staat. Nu al helemaal nu ik instap.

Zoals ik al had verwacht was het een hobbelige rit. Net als toen ik met de kaasboer mee reed om naar het bal te gaan in het paleis, waar ik de prins heb ontmoet.

Sorry dit is een kort saai hoofdstuk, maar ik heb gewoon even geen inspiratie de laatste dagen. Dus als jullie iets leuks weten of een goed idee hebben zou ik het graag willen horen :)