Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 59

"Ik ben serieus. Hoelang moet ik deze snor dragen?" Chanels getekende snor beweegt mee terwijl ze praat waardoor je haar niet serieus kan nemen.

"Het hele spel", zegt Casper lachend.

Chanel slikt duidelijk, maar lijkt het idee dan toch te accepteren.

"Lynn, jij bent", zeg ik vrolijk en nog na giechelend pakt ze de dobbelstenen van mij over.

Ze gooit de dobbelsteen en verplaatst het dolfijntje wat haar poppetje is. Ze komt op een 'Do!' Vlakje terecht.

"Deze opdracht is voor mij, toch?" vraagt Lynn en ze kijkt Casper vragend aan.

"Ja, er staat geen pijltje bij", antwoord Casper.

Ze pakt een kaartje waar een opdracht op staat en leest hem voor haar zelf. "Ik moet een handstand tegen de muur doen", zegt ze.

"Succes", zeg ik lachend.

Lynn staat op en kijkt even rond of er een lege muur is met ruimte.

"Je kan het tegen de deur doen", zegt Casper. Lynn knikt en loopt naar de deur.

Ze doet de handstand, maar niet voordat ze de deur dicht heeft gedaan.

Ze doet het veel beter dan ik had gedacht. Ze staat wel voor vijf seconden en raakt de muur niet eens aan.

Als ze neerkomt, klopt ze het onzichtbare stof dat op haar handen zit af. "Jaren lange oefening", zegt Lynn lachend bij het zien van mijn gezicht. Ik zal echt omvallen. Hoe vaak ik het ook zou proberen.

Lynn gaat weer zitten en Chanel heeft de dobbelsteen al gepakt en staat klaar om hem te gooien.

Ze gooit en verplaatst meteen haar hoedje. Ze komt op een vraagteken terecht en pakt het juiste kaartje.

"Als je je zelf moet beschrijven in vier woorden welken zouden dat dan zijn?" leest Chanel voor.

"Uhm...", zegt ze nadenkend. "Ik denk aardig, meelevend, luisteraar en uhm... sociaal", zegt ze en ik moet echt me best doen om niet sarcastisch te lachen.

Ik wist dat ze een positief beeld van zich zelf wilde geven, maar dit gaat wel een tikje te ver. Het ergste is nog dat Casper het allemaal geloofd.

"Casper, jij bent", zeg ik en pak de dobbelsteen en geef ze aan Casper.

Hij pakt ze onhandig over en ze vallen bijna op de grond. Ik kan ze nog net opvangen en leg het dan in Caspers hand.

"Dank je", zegt Casper en hij kijkt naar de dobbelsteen.

"Ja", zeg ik ongemakkelijk, "geen probleem."

Lynn kijkt mij grijnzend aan en speelt met haar wenkbrauwen.

Zonder dat Casper het ziet maakt ze een hartje met haar vingers.

Ik kijk boos naar Lynn en dan snel of Casper het gezien heeft. Wat gelukkig niet zo is.

Hij heeft de dobbelsteen al gegooid en zijn poppetje verzet naar een 'DO!' Vakje.

Hij pakt een 'DO!" kaartje en begint de opdracht hardop voor te lezen. "Vraag op een serieuze manier aan de genen links van je of je aan zijn oorlel mag knabbelen."

Ik voel het bloed wegtrekken uit mijn gezicht. Ik ben de genen links van hem!

Casper kucht even en draait zijn bovenlichaam naar mij toe. Ik draai me ook een klein stukje.

Zijn ogen boren in de mijnen. Hij spant zijn kaken aan waardoor zijn kaaklijn nog scherper wordt.

"Milo," begint hij. "Mag ik-"

De deur zwaait open en Casper en ik vliegen allebei op van de schrik.

Ik weet niet of ik hier blij mee moet zijn. Aan de ene kant ben ik blij dat hij zijn zin niet af heeft kunnen maken. Ik weet niet hoe lang ik het vol heb kunnen houden om naar zijn lippen te kijken.

En aan de andere kant heb ik het Casper gek of niet toch willen horen zeggen.

Een man in uniform komt haastig de kamer binnen lopen. Hij ziet een beetje bleek en zoekt meteen met zijn ogen naar Casper.

Het hondje van Chanel begint aan een stuk te blaffen. Chanel pakt hem op en probeert hem steel te krijgen, maar het lukt haar niet.

"Wat is er?" vraagt Casper gealarmeerd.

"Hoogheid", zegt de man en hij buigt snel. "De koning wilt dat u en meneer Milo naar zijn kantoor komen. Zo snel mogelijk", voegt de man er nog aan toe.

Caspers ogen worden groot. "Weet u ook waarom?" vraagt Casper en hij loopt naar de wacht toe.

"Dat mag ik u helaas niet vertellen", zegt de man serieus en hij kijkt naar Chanel en Lynn.

Casper knikt. Ik loop nu ook richting de wacht.

"Casper, wacht!" roept Chanel en ze loopt snel naar Casper toe.

Koko is nog steeds aan het blaffen in Chanels armen.

"Het is toch niks ernstigs?" vraagt ze en ze staat net iets te dicht bij. Haar getekende snor beweegt nog steeds mee terwijl ze praat. Wat de hele situatie een stuk minder serieus maakt. Waar ik haar voor een keer dankbaar voor ben.

"Ik weet het niet", zegt Casper en hij kijkt naar mij in plaats van Chanel.

Lynn is de enige die nog zit. "Succes", zegt ze.

"Jij ook", zeg ik en ik weet gewoon dat ze weet dat ik haar bedoel met Chanel.

Lynn lacht. "Komt goed", zegt ze en knipoogt.

"Kom we moeten nu echt gaan", zegt Casper en hij pakt me even vast bij mijn schouder. Ik knik en loop dan op snel tempo met Casper mee.

De wacht is achtergebleven bij Lynn en Chanel.

Een wat korter hoofdstukje vandaag. Ik hoop dat jullie het ondanks dat wel leuk vinden.

ꈍ .̮ ꈍ