Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 15

Ik sta op uit mijn comfortabele stoel met alle hapjes voor mij en loop met Casper mee.

"Hey", zegt hij tegen mij als we weg van de andere jongens zijn. "Hoi", zeg ik terug. "Euhh... hoe gaat het?" Vraagt hij en hij krabt achter zijn hoofd. "Goed, met jou?" Vraag ik. "Ook goed", zegt hij.

Er heerst een ongemakkelijke sfeer tussen ons. Ik denk dat dat door mij komt en dat ik het niet leuk vind dat hij mij als laatste gekozen had.

We lopen door een aantal gangen zonder iets tegen elkaar te zeggen. "Euhh... zullen we naar buiten gaan?" Vraagt hij. "Ja is goed", antwoord ik.

De tuin is even prachtig als eerst. Met allemaal verschillende soorten bloemen. In allemaal verschillende kleuren.

 Het is fijn om hier buiten te zijn. In de frisse lucht en de geur van al deze bloemen. 

We gaat op een stukje gras zitten. "Wordt je pak straks niet groen? " vraagt Casper . Ik lach en verbreekt daardoor een beetje de spanning die nog steeds tussen ons heerst. "Dat maakt mij echt niet uit", zeg ik. "jij?" vraag ik. Casper glimlacht". "Nope", zegt hij.

"dus....", zegt Casper. "dus.....", zeg ik. "Wat vond jij van de andere jongens?" vraagt hij. "Ik had eigenlijk meer aandacht voor het eten dan de jongens", beken ik. Casper begint te lachen. "Ik had niet anders verwacht", zegt hij.

 "Maar er zaten wel aardige jongens tussen", zeg ik. "Maar ook niet dus", zegt hij. "Nou er was een jongen bij, hij had een hele spitse neus, dat was een klootzak", zeg ik. "Echt waar? Hij kwam zo aardig over", zegt Casper. "Tuurlijk deed hij aardig tegen jou. Jij bent de prins. Ik zou ook aardig doen, ook al heb ik een pesthekel aan je", zeg ik. 

"Heb je een pesthekel aan mij?" vraagt hij plotseling onzeker. oh suger honey ice tea! "Nee, nee zo bedoelde ik het niet", zeg ik snel. "Ik heb geen hekel aan je, echt niet. Ik mag je juist graag." nee! nee! nee! dat had ik niet moeten zeggen straks vat hij het verkeerd op of juist goed. OMG! wat heb ik gedaan? Casper begint te lachen. "Wat is er grappig?" vraag ik. Dit is dus echt niet grappig. "jij", zegt hij. "jij bent grappig".  

"waarom heb je ons eigenlijk allemaal laten komen?" vraag ik om van onderwerp te veranderen. "nou ehh...", zegt hij en krabt op zijn achterhoofd. "Ik wou jou weer zien", zegt hij. "Ik weet het. Het klinkt stom, maar mijn vader zei hoe je heette en ik wist niet waar je woonde of eigenlijk wie je was dus toen dacht ik laat ik alle Milo's maar uitnodigen", bekent hij. "En nog meer mensen", vul ik hem aan. "Ja klopt, maar die hebben een speciale uitnodiging thuis gestuurd gekregen met daarin wanneer ze mochten komen", zegt hij. 

"En heb je al iemand in gedachte met wie je wil trouwen?" vraag ik en wiebel met mijn wenkbouwer. "Nee nog niet. Ik hoop met deze ontmoetingen iemand te vinden", zegt hij. Ik weet niet waarom, maar ik vind het niet leuk wat hij zei. Ik denk dat ik verwachte dat hij zou zeggen 'ja, jij' en dat alles verder als een sprookje zal gaan. Maar dit is de echte wereld en sprookjes bestaan niet.

 "Ik denk dat je wel iemand vindt", zeg ik. "Ik hoop het", zegt hij. "Tuurlijk wel, Wie wil er nou niet trouwen met de prins", zeg ik in een poging hem om te vrolijken, maar het werkt niet. Hij slaat zijn ogen naar beneden. "Dat is het hem juist. Ik wil iemand die van mij houd om wie ik ben, niet om mijn titel", zegt hij. "Je gaat iemand vinden die van je houd om wie je bent en ik ga je daar bij helpen", zeg ik. "Dankje", zegt hij en hij laat een klein glimlachje zien. "kom op niet zo treurig", zeg ik en por hem in zijn zij. 

"Dat heb je net niet gedaan?!" zegt hij. Ik grijns uitdagend naar hem. "oh zeker wel", zeg ik. Hij probeert me terug te porren. Gelukkig dat ik er tegen kan. "Dat is niet eerlijk", zegt hij. "oh ja wel hoor", zeg ik en por hem nog een keer en nog een keer. "Stop!" roept hij lachend. "Ik hoor je niet ", zeg ik. "Stop!" zegt hij weer. "Wat zeg je? Zei je nou doorgaan?" zeg ik lachend. "Nee! Stop! Nee! alsjeblieft! Ik kan er niet tegen!" roept hij. "Oke, oke, oke omdat ik zo aardig ben", zeg ik en hou op. Casper moet even op adem komen en gaat dan rechtop zitten. "Ooit krijg je dit terug", zegt hij in een poging serieus over te komen. "Oh ja, Dat wil ik wel eens zien", zeg ik uitdagend.