Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 34

We zaten een tijdje op mijn nieuwe bed in de kamer die ik van Casper heb gekregen. Ik zat vooral te denken. Daarna gingen we weer naar het woongedeelte van Casper en zijn ouders. Ik weet niet meer hoe vaak ik hem al heb bedankt voor dit alles. Maar te vaak, ik ben de tel kwijt geraakt. Ik ben hem hier echt dankbaar voor. 

"Wat wil je drinken?" vraagt Casper. "Cola", zeg ik. "Komt eraan", zegt hij. Even later komt hij terug met twee grote glazen gevuld met zwart, bruinige vloeistof erin, de cola. "Dankjewel", zeg ik. "Wat had ik nou gezegd", zegt Casper streng. "Geen dankjewel meer voor vandaag", doe ik hem na. "Precies", zegt hij lachend en neemt een slokje. 

"Oh, voor ik het vergeet te zeggen". "Ja", zeg ik een beetje gespannen. "Je eet vanavond met mij en mijn ouders mee", zegt Casper. Ik verslik me bijna in mijn cola. "Met je ouders?" vraag ik verbaasd. "Zo bijzonder is het niet hoor", zegt hij schouderophalend. "Het zijn de koning en koningin", zeg ik in een adem. "Ja, dus....", zegt hij. "Ik kijk al naar ze sinds dat ik klein ben", zeg ik. "Ze komen vaak in het nieuws, ja", zegt hij alsof het niks is.

"Nee dat bedoel ik niet", zeg ik. "Het zijn een soort van beroemdheden snap je. Nou niet helemaal. Iedereen kent ze en gehoorzaamd ze en... Ik bedoel. Ze zijn mijn koning en koningin." "Ja dat klopt, maar je verwacht toch niet dat je in hun huis kan verblijven zonder iets tegen ze gezegd te hebben. Ze zijn nieuwsgierig naar je." zegt hij. "Wat? nieuwsgierig naar mij?" zeg ik. "Ja, ze willen weten met welke jongen ik de laatste tijd zo vaak afspreek en nu al helemaal aangezien hij bij mij komt wonen." zegt Casper met een lach. 

"En wat moet ik dan aan. Ik kan toch niet zo gekleed gaan naar je ouders?" vraag ik wijzend naar mijn kleren. "Nee inderdaad. Ik help wel", zegt hij. Ik zucht opgelucht. "Ik denk dat die week nu wel in kan gaan", zegt hij. "Welke week?" vraag ik verward. "Ik had de weddenschap gewonnen. Weet je nog?" zegt hij. "Ja, dat weet ik nog", zeg ik. "Dus, ik mag lekker de komende week bepalen wat jij aan gaat doen. ", zegt hij en hij beweegt zijn wenkbrauwen op en neer. "Oh." Ik lach, maar echt opgelucht ben ik niet. Wie weet wat hij mij aan laat trekken. 

"Kom mee", zegt Casper. Ik zet het glas cola neer dat nog in mijn hand zat. "Waar gaan we heen?" vraag ik. "Dat zie je zo wel", zegt hij. Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee, het doolhof van gangen weer in. 

"Casper?" zeg ik vragend terwijl we nog rennen. "Kom op", zegt hij en trekt me nog harder mee. "Ik heb niet zo een goede conditie. Even dat je het weet", zeg ik hijgend. Casper gaat wat rustiger rennen. 

Na een aantal bochten stopt Casper eindelijk met rennen. Gelukkig. "Blijf hier maar even wachten", zegt Casper. Ik knik, opgelucht dat ik even de tijd heb om op adem te komen.

Als mijn longen zich weer gevuld hebben met genoeg zuurstof begin ik me toch af te vragen wat daarbinnen is. Ik doe langzaam de deur open waar Casper achter verdwenen is.

Ik zoek Casper en vind hem al snel. Hij zoekt in een of andere mand. "Casper", zeg ik. "Niet kijken het moet een verassing worden. De kamer is vol gehangen met doeken mooie baljurken, Halloween kostuums, pakken en simpele zomerkleren. Eigenlijk wel een beetje van alles. "Oke", zeg ik en doe mijn ogen dicht. "Echt goed dicht", zegt hij. Ik zet mijn handen voor mijn ogen met mijn vingers een beetje van elkaar af zodat ik er nog net doorheen kan kijken. "Ook niet spieken", zegt Casper streng. "Oke", zeg ik verslagen en doe mijn ogen goed dicht.

"Je mag je ogen weer open doen", zegt Casper. Als ik mijn ogen open doe staat Casper voor mij en drukt een of ander geel pak in mijn gezicht. Ik duw het weg zodat ik het beter kan bekijken. "Een kippen pak?" zeg ik op zo een ben je serieus manier. "Ja", zegt Casper. "En hier moet ik je ouders in ontmoeten", zeg ik. "Ja", reageert Casper simpel. "Dacht het even niet", zeg ik en geef het pak terug aan Casper. "Afspraak is afspraak. Jij doet dat ding aan", zegt hij lachend. "Nee, nee, nee" zeg ik. "Ja, ja, ja, ja", zegt Casper. "Ben je helemaal gek of zo?" vraag ik Casper. "Maar een klein beetje", geeft hij lachend toe. "Ik ben buiten als je me nodig hebt", zegt Casper en geeft het kippen pak weer aan mij en loopt naar de deur. 

Fijn. Ik moet dit pak nu echt aan doen. 

Het duurde even, maar dan heb ik het toch aan. "Je kan weer binnen komen!" roep ik naar de deur. "Hèhè dat duurde ook lang", zegt Casper die achter de deur tevoorschijn komt. "Ja wat verwacht je. Het is nog pittig moeilijk om dit ding aan te krijgen", zeg ik. "Ik weet het", zegt hij grijnzend. Ik draai met mijn ogen en pak mijn kleren dan weer van de grond. 

"Dus ik zie er geschrikt uit voor het avondeten met je ouders?" vraag ik. "Ja helemaal perfect", zegt Casper lachend. Wat zullen die ouders wel niet van mij vinden. 

Heyyy I hoop you like it! Ik vind het kippen pak persoonlijk erg leuk.

Bedankt voor het lezen <3