Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 8

We zitten in de auto van de kaasboer, tenminste wat je een auto kan noemen. Het is een felrode oude rammel bak en hij hobbelt bij elk gaatje in de weg of steentje. Olivia en Cara zitten achterin de hele tijd te giechelen. Ik zit voorin en kijk maar wat vooruit.

Het is een gigantisch paleis. Van dicht bij ziet het er nog groter uit dan van uit mijn zolderraam. Het is prachtig. de muren zijn wit maar door het licht dat er op schrijnt lijkt het lichtblauw. In de tuin zijn allemaal lampjes en paadjes verlicht. Het ziet er prachtig uit.

De kaasboer zet ons af voor de ingang van het paleis. "om twaalf uur weer hier zijn, oke?" zegt hij. "Ja", zeggen de meiden opgewonden. Ik knik als antwoord.

"Milo, vind jij het ook zo spannend?" vraagt Olivia die bijna als een stuiterbal staat te springen. "Rustig", zegt Cara om haar te kalmeren. "Ik vind het gewoon zo spannend. Strakjes is de prins wel heel lelijk of gemeen", zegt ze. "Je hebt hem toch op tv gezien?" zeg ik. "Jaha", zegt ze op een zingende toon."Maar die beelden kunnen bewerkt zijn".

We lopen met de stroom van mensen mee naar de balzaal. Er zijn er zo veel dat ik alleen maar hoofden met lichamen kan zien. Alleen als ik naar boven kijk kan ik het plafon bekijken dat met schilderijen versiert is. Af en toe vat ik een glimp op van een van de bewakers in hun koninklijke uniformen.

De muziek was buiten al te horen, maar hier wordt het geluid extra versterkt door de vorm van de zaal. Wat het nog mooier maakt. Dit is heel anders dat de platen van mijn platen speler. Dit is rustig en elegant.

Ik, Olivia en Cara staan dicht bij de muur ergens achteraan. Vijf meter verderop staat een heel buffet met lekkere hapjes en wat drankjes. Er lopen ook een paar mensen door de menigte die hapjes en drankjes rond brengen. Ik neem me voor om elk hapje geproefd te hebben voor dat de avond eindigt.

Het licht dempt en de muziek wordt langzaamaan zachter totdat hij uit is. Een aantal lampen worden gericht op het balkon waar een man op staat. De Koning volgens mij. Hij gebaard met zijn armen dat wij stil moeten zijn. Er blijft nog een klein geroezemoes achter. "Dames en heren", begint de koning zijn toespraak. "Ik ben blij om jullie allemaal hier vanavond welkom te heten in mijn huis. Dit feest is niet alleen voor mijn zoon georganiseerd, maar vooral voor jullie. Ik hoop dat jullie een geweldige avond zullen beleven. Mijn zoon zal met zo veel mogelijk van jullie een praatje houden of even dansen", ik kan het niet laten om niet met mijn ogen te rollen. "Ik zou de mensen die het liefst met mijn zoon willen praten of dansen graag vragen om aan de rechterkant van de zaal te staan. Hij zou ook rond lopen aan de linkerkant. Jammer genoeg zijn jullie met zoveel dat mijn zoon niet met iedereen een praatje kan houden. Wacht dus niet af totdat hij langskomt en heb plezier."

Mensen lopen massaal naar de rechterkant. Olivia en Cara lopen ook naar de rechterkant. Waardoor het best wel rustig wordt aan de linker kant. Ik blijf aan de linkerkant. Ik sta hier prima, dicht bij het eten en ik hoef niet zo nodig met de prins te praten.

"Laat het feest beginnen", zegt de koning nog en de lichten gaan weer aan.