Cinderella but than different ✅

Hoofdstuk 75

Wanneer ik wakker wordt ligt Casper nog steeds te slapen.

Dit is nu al de tweede keer dat ik bij Casper blijf slapen. Je zou denken dat het went, maar de opwinding en tegelijkertijd het angstaanjagende gevoel dat ik Casper verlies blijft. Ik kan het niet van me afschudden en ik wil het ook niet.

Caspers haar zit door de war en hangt voor zijn ogen.

Ik moet vanbinnen zachtjes lachen. Zijn haar zit altijd zo perfect in model dat je dit beeld gewoon niet voor kan stellen als je het nog nooit gezien had.

Hij ligt op zijn buik, zijn arm ligt onder zijn hoofdkussen en één been is opgetrokken. De deken ligt nog maar voor de helft over hem heen en zijn mond hangt een beetje open. Als ik goed luister kan ik hem horen ademen.

Ik lig op mijn zei. Mijn hoofd ondersteun ik met mijn hand en ik kijk naar Casper. Zelfs als hij slaapt en geen idee heeft waar hij mee bezig is is hij nog steeds super knap. Misschien zelfs knapper.

Zo nu en dan kijk ik naar de klok. Vandaag moet ik gewoon weer werken en ik wil niet te laat zijn. Ik kan ook niet wachten om Lynn weer te zien. Ze moest de afgelopen dagen voor twee werken en ik weet zeker dat dat niet makkelijk voor haar moet zijn geweest.

Wanneer het half negen is sta ik zo stil mogelijk op.

Casper laat ik slapen. Hij heeft zijn slaap verdient en als iemand hem echt nodig heeft dan maakt die gene hem maar wakker.

Ik loop op mijn tenen naar mijn kleren die bij het voeteneinde van mijn bed liggen.

Mijn werkuniform heb ik nu niet bij me. Hij lag in mijn kamer voordat Chanel mijn kamer had ingepikt en wie weet wat ze met mijn spullen heeft gedaan.

Eén dag geen uniform maakt toch niets uit. Ik val hoe dan ook op.

Ik wacht op Lynn in de gang waar wij altijd afspreken voor werk.

Ze komt maar niet opdagen.

Om kwart over negen begin ik Lynn maar te zoeken. Ze is nu bijna een half uur te laat. Ze is niet de persoon dat altijd op tijd zou zijn, maar dit is zelfs voor haar laat.

Ik loop eerst naar de keuken. Daar zie ik Cecillia. Ze is bezig met borden te voorzien van voedsel.

Ik loop naar haar toe en tik heel even op haar schouder.

Ze schrikt op en kijkt mij geschrokken aan. Daarna verandert haar gezichtsuitdrukking naar een blij veraste blik.

"Milo!" Ze legt alles wat ze in haar handen heeft (een bord en een opschep lepel) neer.

Ze knuffelt me en ik voel een botje in mijn rug kraken. "We waren zo ongerust. Het is zo goed om je weer terug te zien."

"We waren drie dagen weg", zeg ik lachend.

"Het voelde veel langer", zegt Cecillia en ze laat me los.

Ze heeft wel gelijk. Het voelde veel langer dan drie dagen.

"Het is goed jou ook weer te zien", zeg ik lachend.

"Heb je Lynn toevallig gezien?" vraag ik haar.

"Ja, ze is net weg."

"Waarheen?"

"Je zult het misschien niet door hebben, maar ze heeft je echt gemist", zegt ze. Ze heeft een bezorgde blik in haar ogen.

"Ja, daarom moet ik haar ook vinden", zeg ik opgewekt.

"Ze is naar het kantoor van Max Gardand", zegt ze.