Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 60

"Binnen", horen Casper en ik als Casper op de deur klopt.

Ik kijk Casper even aan. Hij knikt bemoedigend en maakt dan de deur open.

"Wat is er aan de hand?" vraagt Casper aan zijn vader terwijl hij zijn vaders kantoor binnenloopt.

Hendrik zit aan een groot bureau waar alleen een blaadje op ligt. Het lijkt op een brief. Op de muur achter hem is een grote landskaart van ons land en de muren er naast hangen kaarten van omliggende landen. In de rechte hoek achterin staat een bewaker.

"Milo, zou je de deur achter je dicht willen doen?" vraagt de koning.

Ik loop nu ook naar binnen en sluit de deur.

De vrolijke blik die de koning meestal heeft is nu ver te zoeken. Hij kijkt heel serieus, bijna boos. Ik wordt er nog meer gespannen door dan ik al was.

Casper ziet het ook en hij kijkt op bijna de zelfde manier naar zijn vader.

"Het gaat over de oorlog met Duitsland", zegt de koning.

Wat heb ik hier mee te maken?

Casper kijkt van zijn vader naar mij. Zo te zien begrijpt hij ook niet waarom ik hier moet zijn.

"Hun koning heeft mij net een brief geschreven", gaat Hendrik verder.

"Wat stond er in?" vraagt Casper.

De koning staat op en begint achter zijn bureau te ijsberen.

"Hij wil dat jullie naar zijn paleis toe komen", zegt Hendrik.

Voor een moment krijg ik geen lucht. De koning wil wat? Hoe? Wat?

Ik kijk van Casper naar de koning en weer terug.

"Waarom?" vraagt Casper.

"Dat staat er niet in. Alleen dat als wij ooit nog willen dat deze oorlog wordt voorkomen dat ik jullie twee naar hem toe moet sturen", zegt Hendrik en hij kijkt bezorgt naar Casper.

Casper daarentegen kijkt naar mij. "Voor hoe lang?"

"Dat staat er niet in..." De stem van de koning is nu nog lager dan normaal.

Een stilte valt en ik hoor mijn eigen hardslag. Ik concentreer me heel erg op mijn beademing. Gewoon in en weer uit.

Peter de kaasboer! Als de oorlog niet door gaat dan hoeft Peter niet in het leger. Dan blijft hij bij zijn twee dochters en zijn vrouw. Dan hoeft hij niet van huis.

"A-als Casper en ik gaan", er is een trilling in mijn stem en ik probeer hem te onderdrukken, "Dan gaat de oorlog dus niet door?" vraag ik.

"Dat zou goed kunnen", zegt Hendrik kalm.

"Ik ga!" zeg ik vastbesloten.

"Nee!" Casper kijkt mij boos aan. "Hoe kan je zeggen dat je gaat! Je weet niet voor hoe lang we daar zullen zijn en of het wel veilig is! Je weet niet wat hij met je gaat doen!"

"En als we hier blijven weten we niet wat hij met ons land gaat doen", kaats ik terug.

Casper houdt zijn mond en kijkt weg. Er ontstaat een ongemakkelijke stilte. Zelfs de soldaat in de hoek kijkt de andere kant op.

"Staan er nog meer voorwaarden in die brief?" vraagt Casper na een tijdje.

"Jullie moeten alleen gaan. Alleen tijdens jullie vervoer mag er beveiliging aanwezig zijn", antwoord Hendrik.

Casper plaatst zijn handen tegen zijn heupen en blaast een grote hap lucht uit.

"Wanneer moeten we gaan?" vraagt Casper en hij heeft mij nog steeds niet aan gekeken.