Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 20

Als we klaar zijn met eten sta ik op om de borden mee te nemen naar de keuken. "Nee, laat mij", zegt Casper. "Jij hebt voor mij gekookt. Ik ruim voor jou op", zegt hij. "Nee, nee dat hoeft echt niet. Ik doe het wel", zeg ik. "Nee, ik ruim op. Blijf jij maar zitten", zegt hij. "Als je zo graag wil opruimen oké, maar ik help mee", zeg ik. "Nee, dat hoeft echt niet", zegt Casper. "Ik sta er op. Bovendien je weet toch niet waar alles staat", zeg ik. "Oké je mag mee helpen, maar ik doe het meeste werk", zegt hij. Ik draai overdreven met mijn ogen en glimlach naar hem. Casper pakt onze borden en ik de glazen. 

"Zet het daar maar neer", zeg ik en wijs op het aanrecht. Hij zet de twee borden neer en doet dan de kraan aan. Ik kijk hem fronsend aan. "We moeten het afwassen", zegt hij. Casper doet de stop in de wasbak en pakt het zeepsop dat naast de wasbak staat. Hij doet wat zeepsop in het plasje water dat al in de wasbak zit. "Ik was af. Jij droogt af. oke?" vraagt Casper. "Ja is goed", zeg ik. 

Casper loopt weg om de rest van tafel te halen en ik pak ondertussen een theedoek uit het gootsteenkastje. Even later komt hij weer terug. Ik draai de kraan dicht, want de wasbak zit onderhand vol met water en zeepsop. Casper gaat achter de wasbak staan en begint af te wassen. Ik zet de borden, glazen en pannen meteen terug op de juiste plek als het droog is.

"Dus, hoe zit het met jou ouders?" vraagt Casper. "Die vrouw die je ophaalde. Ik zag haar toen ze stond te praten met de journalisten. Is dat je moeder?" vraagt Casper. "Niet helemaal. Ze is mijn stiefmoeder", zeg ik. "Oh, zijn je ouders gescheiden?" Vraagt Casper. "Nee, Ze zijn dood. Eerst mijn moeder en daarna mijn vader", zeg ik. "Oh... Wat vervelend", zegt Hij en ik zie de medelijden in zijn ogen. "Ja best wel, maar het is al een tijd geleden. dus ja...", zeg ik schouderophalend. "Dat maakt het niet minder vervelend", zegt Casper. "Nee, klopt. Maar ja het is al gebeurt en we konden er niks aan doen", zeg ik. "Sorry, dat ik het vroeg", zegt Hij. "Je wist het niet. Het maakt niet uit. Ik praat er alleen liever niet over", zeg ik. "Nee, dat begrijp ik", zegt hij.

Wanneer Casper even niet kijkt pak ik wat schuim uit de wasbak. Ik kan mijn grijns niet verbergen dus smeer het meteen in zijn haar. Casper kijkt geschrikt op en gaat met zijn hand langzaam naar zijn haar om te zien wat ik net op zijn hoofd gesmeerd heb. Mijn grijns is nu niet meer van mijn gezicht af te slaan.Hij trekt een wenkbrauw op en zegt: "dat krijg je terug." Hij gaat met zijn hand ook door het schuim. Voordat ik het weet zit er een klodder zeepsop op mijn gezicht. "Dit is veel erger", zeg ik lachend en pak nog wat zeepsop en smeer dat over zijn wangen waardoor het lijkt dat hij een wit baartje heeft. Hij grijnst ook en pakt nog meer zeepsop en gooit dan daar mij. Ik pak mijn theedoek en probeer het zeepsop wat Casper naar mij gooit er mee weg te slaan. Wat niet zo goed lukt.

Ik ren door de keuken heen en Casper rent achter mij aan. "Milo! blijf staan!" roept hij lachend. "oh, is dat een bevel?" vraag ik niet serieus. "Dat is het zeker", zegt Casper ook niet serieus. Ik blijf door rennen, maar na een tijdje heeft Casper mij ingehaald. Hij slaat zijn armen van achteren om mij heen zodat ik geen kant opkan. De rest van de zeepsop dat nog op zijn handen is blijven zitten smeert hij in mijn gezicht. "Aaaahhhhh! Stop!" gil ik. Ik probeer onhandig zijn armen vast te pakken. Wat dus niet lukt. Hij stopt pas als ik me omdraai. Op dat moment valt het me pas echt op hoe dicht bij we eigenlijk tegen elkaar aan staan. Hij is iets langer dan mij en heeft bruine ogen, maar van dicht bij zie je pas echt goed dat zijn iris blauw kleurt hoe dichter het bij de pupil komt. Iets langer dan zou horen kijkt hij in mijn ogen en ik in de zijne. 

Ik ben de eerste die een stap naar achteren zet. 

OMG!!! We hebben gewoon hoofdstuk 20 gehaald. Heel stiekem aan het dansen van blijdschap.

Hier komt het emotionele slijm gedoe:

Ik had nooit gedacht dat ik het zover zou halen. Eigenlijk nooit gedacht dat ik lezers zou krijgen en nu heb ik gewoon over de 100 reads!!! (Ik gilde toen ik zag dat ik 1 lezer had. echt waar). En het motiveert echt door te zien dat je ieder hoofdstuk weer lezers hebt. Je wil daardoor zo graag mogelijk een nieuw hoofdstuk schrijven, maar dan heb je school. En school is ook erg belangrijk. Dus soms zou dat even voor moeten. Ik zit nu in mijn eindexamenjaar en soms heb ik dagen dat ik niet eens tijd heb om mijn boek open te slaan. The maze runner is echt een geweldige boeken serie. Ik hou van Newt. Hij is van mij meiden!

Maar om niet aftenwijken van wat ik echt wou zeggen. Heel erg bedankt om de moeite te nemen om steeds maar weer op volgend hoofdstuk te klikken.