Cinderella but than different ✅

Hoofdstuk 12

Ik sta weer in de keuken. Ik maak een hartige taart voor ons avond eten. Het is nu een week na het bal van de prins. En mijn stiefmoeder heeft het al heel duidelijk gemaakt dat ik niet nog een keer naar zo een bal mag. Ze heeft me in een week nog nooit zoveel klusjes gegeven en afgesnauwd. De taart gaat in de oven en ik begin alvast met de keuken schoon te maken.

We eten altijd met de tv aan. Dat komt doordat ik het op een avond zo ongemakkelijk voor haar had gemaakt dat ze dat nu wil voorkomen door de tv aan te zetten. Ik heb er nu bijna een sport van gemaakt om haar een ongemakkelijk gevoel te geven. Mijn stiefmoeder heeft dan weer een sport gemaakt van boos op mij worden. Zij wint altijd.

Door de tv aan te zetten heeft ze altijd een goed excuus om boos op mij te worden omdat ik dan weer te veel geluid maak of iets anders onbenulligs. 

Het nieuws staat aan. De verslaggever doet een aantal aankondigingen over een aardbeving in het oosten van het land, de oorlog tussen Duitsland en polen, de economie en dat het nichtje van de koning zwanger is.

De koning komt net voordat het programma eindigt ik beeld. "Geachte volk", begint hij. "Het bal van vorige week was een groot succes. Mijn zoon heeft met veel van jullie kennis gemaakt. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat het heel gezellig was. Daarom willen we een aantal van jullie nog is uitnodigen." Er volgen een aantal namen en dan..."Milo." Mijn stiefmoeder zet meteen de tv op pauze.

"Wat heb jij gedaan op dat geest?" zegt ze boos. Het over valt me allemaal een beetje. De prins wil dat ik terug kom. Of wacht. Hij wil dat iemand met de naam Milo naar het paleis terug gaat. En hij kent mijn naam niet, dus dan bedoelt hij waarschijnlijk een andere Milo. Niet ik. "Milo? Ik vroeg je wat", onderbreekt mijn stiefmoeder mijn gedachten. "Niets", zeg ik snel. "Milo ik vraag het je nog een keer!" zegt ze boos. "Wat heb je op dat bal gedaan?" Vraagt ze nu langzaam. "We hebben gedanst", zeg ik. "Gedanst", herhaalt mijn stiefmoeder met haar stem vol ongeloof en walging. "Ja", zeg ik.

Ze is een tijdje stil. Ik ga met mijn vork door mijn eten zonder ook maar iets te eten.

"Denk je dat hij jou ziet zitten?" Vraagt ze dan. "Wat?" "Vind hij jou leuk?" Vraagt ze. "Weet ik veel. Denk het niet", zeg ik zonder haar aan te kijken. Zonder ook maar te vragen hoe ik me over hem voel zegt ze:"jij gaat terug naar het paleis en je zorgt er maar voor dat hij verliefd op jou wordt."