Cinderella but than different ✅

Hoofdstuk 27

We kijken nog een tijdje naar de sterren die steeds duidelijker worden. Bepaalde sterrenbeelden herken ik zoals: de kleine beer, het steelpannetje en de boogschutter. Ook herken ik de polster.

Ik keek vroeger op een heldere avond als deze altijd met mijn moeder naar de lucht. Ze legde me dan altijd uit welk sterrenbeeld bij welk groepje sterren hoorde. De helft ben ik al vergeten, maar die momenten met mama nooit. 

Sinds haar dood zijn deze avonden belangrijker voor mij geworden dan ooit. Ik geniet van de kou en de stilte, omdat ze me altijd aan de mooie momenten van mijn moeder laten denken.

"Zullen we naar binnen gaan?" vraagt Casper en knikt naar het kasteel achter ons en onderbreekt daardoor mijn gedachte. Ik zou hier nog uren kunnen staan. Ondanks dat stem ik toch toe. Het word ook wel wat kouder. 

Het kasteel is zoals gewoonlijk weer prachtig verlicht met de lampen die van onderen op de paleis wanden schijnen.

"Hou je van warme chocolade melk?" vraagt Casper als we bijna bij het kasteel zijn. Ik knik. Ik heb het nog niet zo vaak op, maar de keren dat ik het dronk vond ik het heerlijk.

Casper maakt de paleis deuren open en gaat dan een klein zei gangetje in. Precies de andere kant op dan dat we moesten lopen op de avond van het bal. 

We komen in een ruimte dat lijkt op een woonkamer met een grote tafel er in een bank en twee lounch stoelen. Ondanks dat het er iets simpeler uitziet dan de rest van het kasteel is het nog steeds erg chique. 

"Dit is meer het woongedeelte van het paleis", zegt Casper. "Ik dacht dat jullie een soort van in heel het paleis woonde", beken ik. "Ja en nee. We mogen overal komen, het is tenslotte ons huis, maar we wonen niet overal. De meeste kamers worden gebruikt voor personeel of gastenkamers. Wij zitten tot echt in deze vleugel, maar als ik iets ouder ben krijg ik mijn eigen vleugel aan de westkant." zegt hij. "En die zal er ongeveer net zo uitzien als dit?" vraag ik. "Ja waarschijnlijk ik mag het zelf inrichten en zo", zegt hij.

"Dat is best wel gaaf", zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. "Ik ben niet anders gewend", zegt hij. "Niet dat ik er niet dankbaar voor ben of zo, maar zo is het al heel mijn leven. Ik weet niet beter." voegt hij er snel aan toe. 

"Kom je mee naar de keuken?" verandert hij van onderwerp. Ik knik weer is en ik loop hem achterna. 

"Nouw. Dit is de keuken", zegt hij en gaat overdreven staan om het aan te wijzen wat er erg onhandig en grappig uitziet. 

Net als de woonkamer had ik weer iets heel anders verwacht. Het is een keuken zoals een keuken is in elk ander huis. Misschien iets groter dan het gemiddelde, maar nog steeds heel normaal. 

Casper rommelt in wat kastjes en vind vervolgens wat hij nodig heeft voor de chocolademelk. "Ik ben niet zo goed in koken, maar ik beloof je dat mijn warme chocolademelk de lekkerste is die je ooit hebt geproefd", zegt hij lachen. "En als dat niet zo is", zeg ik uitdagend ook al weet ik dat ik ga verliezen, maar dat maakt me niets uit. "Dan...", Casper denkt even na. "Dan mag jij mijn toekomstige keuken inrichten hoe jij het wilt en het zou niet worden veranderd. Het moet wel een beetje nuttig zijn." voegt hij er aan toe. "En als het wel de lekkerste warme chocolademelk is die je ooit hebt geproefd dan....?" "...Dan mag jij in een willekeurige week uitzoeken welke kleren ik aanmoet en dat mag van alles zijn", zeg ik lachend. "Deal." "Deal", zeg ik en we schudden elkaar de hand. 

Casper maakt de chocolade melk en ik ga op een kruk zitten die hoort bij de bar die ook in de keuken staat.

Even later is het klaar en Casper neemt de twee mokken mee en zet ze op de tafel en komt tegenover mij zitten. 

Als het kopje bijna mijn lippen heeft bereikt roept Casper onverwacht: "Wacht! Ik ben de slagroom vergeten." Ik schrik daardoor, maar ik mors gelukkig niet. Casper lacht om mijn reactie en ik zet mijn kopje weer neer.

Hij pakt de Slagroom en doet dan een grote klodder slagroom op mijn chocolade melk en ook op de zijne. "Moet je er nog een lepeltje bij?" vraagt hij. "Nee hoor. Ik drink het zo", zeg ik. Hij haalt zijn schouders op en gaat weer tegenover mij zitten. 

Een lepel was wel handig geweest, bedenk ik me pas als ik mijn eerste echte slok wil nemen en ik een slagroom snor krijg. Ik veeg hem snel weg met de rug van mijn hand. 

De warme vloeistof is echt heerlijk. Lekkerder dan ik ooit heb geproefd. Met een volle chocolade smaak maar niet te veel chocola. Gewoon perfect. 

"Jij wint", zeg ik. "Ik zei je toch dat mijn chocolade melk de lekkerste was", zegt Casper lachend en neemt ook een slok. "Bereid je maar alvast voor voor de week dat ik jou ga aankleden", zegt hij lachend.