You're My Hope

Rozdział 4

4.
"Z zimnym powietrzem świtu
Potajemnie otwieram oczy
Harmonia tego miasta jest mi tak znajoma

Dni mojej młodości wydają się tak odległe
I teraz są pełne budynków i samochodów
Ale to jest teraz mój dom(...)"
RM - Seoul

𖥸

POV Pola:

Kiedy obudziłam się rano i otworzyłam oczy, nie mogłam uwierzyć w to, że tu jestem. Wciąż to do mnie nie dociera... Spełniłam swoje największe marzenie. Zaczęłam turlać się po łóżku kopiąc nogami i piszcząc jak szalona. Już dawno nie byłam taka szczęśliwa. Sięgnęłam po telefon i spojrzałam na kolorowy wyświetlacz, który wskazywał godzinę 12. Ajśśś. Nie miałam w planach spać do tej godziny. Do tego czasu chciałam już rozpakować swoje walizki. Wstałam z łóżka i w pośpiechu podeszłam do wielkiego okna. Wtedy zobaczyłam ten zapierający dech w piersiach widok. Piękne, wysokie i nowoczesne budynki. Ulice, które wyglądały jakoś inaczej niż w Polsce. Wszystko wokół tętniło życiem. Każdy się śpieszył, ale mimo tego, wszystko wyglądało tak spokojnie... Położyłam swoją dłoń na zimnej szybie.

-Zaczynam nowe życie. - wyszeptałam i uśmiechnęłam się sama do siebie. No cóż- pora wziąć się do roboty. Z wielkim trudem zostawiałam ten widok za sobą. Podeszłam do szarego fotela, na którym wcześniej położyłam szlafrok. Wsunęłam na siebie miękkie okrycie i skierowałam się w stronę kuchni.

Na środku wyspy kuchennej czekało śniadanie, które wcześniej przygotowała dla mnie Lena. Nie zwlekając zbyt długo zrobiłam sobie ciepłą herbatę, wzięłam śniadanie i usiadłam na sofie w salonie. Rozejrzałam się dookoła. Wczoraj byłam tak bardzo zmęczona, że nie miałam siły przyjrzeć się nowemu mieszkaniu na żywo. Zdjęcia jednak nie były w stanie oddać jego prawdziwego uroku. Dopiero teraz zauważyłam, że na ścianie wisi sporej wielkości telewizor. Podeszłam do stolika po pilot i włączyłam największy pochłaniacz czasu jaki chyba istnieje. Nastawiony był typowo muzyczny kanał. K-popu będę miała teraz pod dostatkiem- pomyślałam. Szybko zjadłam swoje śniadanie i ruszyłam w stronę łazienki by móc odświeżyć się pod ciepłym strumieniem. Gorąca woda zawsze działała na mnie kojąco.

Kiedy wyszłam spod prysznica od razu skierowałam się do kuchni w poszukiwaniu czegoś zimnego do picia. Gdy otwarłam lodówkę zobaczyłam....wielkie nic? Poza swiatełkiem znalazły by się jeszcze jajka. Nic poza tym... Po prostu nie wierzę... Głośno westchnęłam. Złapałam za notatnik z długopisem, który leżał na wierzchu i postanowiłam zrobić listę zakupów. Usiadłam na sofie i wpisałam kilka pierwszych potrzebnych składników do przyrządzenia dzisiejszej kolacji. Zastanawiając się co będzie mi jeszcze potrzebne spojrzałam na telewizor. Na ekranie pojawił się ON... Jego postać widniała na niebieskim tle. Najazdy kamery na jego piękną twarz spowodowały, że moje serce zabiło niespokojnie. Dlaczego nawet jego gwizdanie musi być tak PERFEKCYJNE...? Po chwili zaczęła się piosenka. Przysłuchiwałam się z coraz większym zaciekawieniem. Chwila... Czy to nie ją słyszałam, gdy jechałam z bratem samochodem? Patrzyłam jak zahipnotyzowana. Nie mogłam oderwać od niego wzroku. Wróć! Nie mogłam oderwać od nich wzroku. Naprawdę nie dziwię się, że podbili rynek muzyczny i serca dziewczyn na całym świecie. W pewnym sensie także i moje. Gdy piosenka dobiegła końca, zaczęła się kolejna. Spojrzałam na tytuł wyświetlający się na dole ekranu. Fake Love. Pierwszy raz w życiu miałam z nią styczność. Zaczęłam się przyglądać, każdemu z osobna. Największe wrażenie jednak wywarł na mnie Jungkook i Jimin. Oj wyrobił się chłopak. Każdy z nich lepiej się prezentuje. Ich ruchy stały się bardziej prezyzyjne, a dźwięki czystsze. I pomyśleć, że kiedyś na ich widok dostawałam spazmów. Jakiś sentyment na pewno pozostał, ale teraz, kiedy ich ponownie zobaczyłam i usłyszałam mogę śmiało stwierdzić, że nie wiem czego się tak naprawdę ostatnio bałam. Brawo chłopcy. Gratuluję Wam sukcesu. Wzięłam pilot i wyłączyłam telewizor, by wreszcie dokończyć to co zaczęłam. Z nimi na pewno by mi się to nie udało.