Psychiczne wierszyki psychopatki

Cztery ściany

Człowiek zamknięty w czterech ścianach,
Czy ma prawo żyć, tak jak w przykazaniach?

Na każdej ze ścian jedno jedyne słowo,
I, co tylko człek ruszy swą ciężką głową,
Słowa jak wiatru podmuchem poruszane,
Lecą, by być przez człowieka zapomniane.

Ja nie wiem gdzie lecą, a człek już szuka
Tego słowa nowego, lecz złapać je sztuka,
Bo skrzydła na wietrze, choć szumią,
To ludzie nie rozumieją, ich śpiew tłumią.

Na czterech ścianach, cztery słowa życia,
I żadne z nich nie ma nic do ukrycia,
Lecz człek, jakby bezrozumny, nie rozumie,
Nie umie złapać jedynego słowa w tłumie,
Które jest nim, które go zawsze wysłucha.
I tak trzepocząc, przelatuje mu koło ucha.

Choć na każdej ścianie, coś jest zapisane,
Ale człowieka wszelkie pisma zapomniane
Nie pozwalają rozwiązać słownej zagadki
I człek, tak zjada swego rozumu ostatki.
I nie ma nic, i nic ma człowieka,
Lecz człek na nic w życiu, nie czeka.

Bo człowiek, by chciał słowa na talerzu,
Lecz one latają w tym puchowym pierzu,
Ale człek leniwy, stoi wśród pokoju,
Ciągle zmieniając obrazy swego nastroju.