Psychiczne wierszyki psychopatki

Stąpał Człowiek

Stąpał człowiek po żywocie,
Grzechy wieszał na płocie,
Szarpał dobro, gryzł szczęście,
Sprowadzał nie siebie nieszczęście.
Zaślepiony mały człowiek idzie przez lód,
Brudne dłonie mrozi mu sądny chłód.
Bóg kazał- człowiek musi,
Nieważne, że szatan kusi,
Boże słowa- klucz do nieba,
Słowa warte kromki chleba.
Ale, no właśnie, zawsze jest jakieś ,,ale",
Choć Bóg nie przejmuje się tym wcale,
Zawsze ten człowiek ma wątpliwości,
Czy nie oddać diabłu swej miłości?
Czy iść trudną drogą Boga?
Czy niech łatwo idzie noga?
Stąpał człowiek po jeziorze,
Lecz nie oddał się pokorze,
Wnet zatonął w wodnej głębi,
Szatan w piekle go gnębi.
Lecz zawsze jest jakieś dno,
Jest takie nie jedno,
Wiara, nadzieja i miłość,
Wtem rozwiąże twą zawiłość,
Choć każdy się waha, wątpi, denerwuje,
To i tak Bóg mu daruje,
Bo jest litościwy,
Lecz czasem mściwy.
Ale człowiek odbity od dna grzechu,
Ucieka w złym pośpiechu,
,,Jak się człowiek spieszy,
To się diabeł cieszy"
Jak wiele mówi nas to przysłowie,
Więc zachowaj je w swej głowie,
Mimo tego jaki jesteś tchórzliwy,
Zawsze bądź w życiu gorliwy,
Nie pozwól sobą pomiatać,
Na marzeniach wól latać,
Nie gnij tak, jak topielec,
Nienadziewaj się na widelec,
Kochaj, wierz masz czas,
Aż śmierć przytuli, każdego z nas.