Psychiczne wierszyki psychopatki

Róża

Potworek,
Traci swój kolorek,
Blaknie oczu żar,
Pryska piękna czar,
Brak mu dawnej radości,
Widać na nim kości,
Kuleje,
Buja się gdy wiatr wieje,
Na warkoczu szczęścia dawnego,
Na uśmiechu mroku powieszonego,
Za uśmieszkiem krzywym,
Pod nieobecnym wzrokiem martwym,
Ból, smutek, depresja,
Na punkcie mroku obsesja,
Na wierzbie, podczas wiatru,
Nie zna bólu umiaru,
Kwiat róży,
Śmierć krwawą wróży,
Trzyma ją w dłoni,
Całuje dłoń śmierci, gdy się kłoni,
Najpiękniejszy kwiat,
Ubóstwia je każdy kat,
Każdy morderca,
I człowiek nie mający serca,
Z płatków wiśniowej róży,
Powstanie rzeki krwawej strumień duży,
Z białego kwiatu,
Duchy wyjdą nadając mrocznego klimatu,
Z żółtej róży,
Złote słońce w cieniu się zanurzy,
Z różowej rośliny,
Powstaną szubienicy liny,
Z pąku kremowego,
Nikt nie usłyszy krzyku niemrawego,
Z czarnej różyczki,
Uciekną potępione duszyczki,
Widzisz, jaki to kwiat paskudy,
Tą swoją pięknością złudny,
Kolce jak noże,
Wbijające się podczas katuszy, co pomoże?
A, no nic,
Taki to kwiat czarownic,
Morderców, katów, potworów,
Samobójców,
A królowa róży,
Śmierć w was podburzy,
Omami, zabije nikt się nie wywinie,
I podda się kolejnej różanej winie.