Psychiczne wierszyki psychopatki

Zgubiłem

FreakBrain
_Sorra_
x_Emka_x

Wszystko czarno-białe, puste, takie same,
Wszystko dla mnie jednakową śpiewa gamę
Albo cichnie, milknie w czerni, bezgłos daje,
Wszystko dla mnie nieruchomo jeno staje.

Widzę barwy, zapach czuję,
Ale świata nie pojmuję.
Widzę, słyszę i dotykam,
Lecz przed sensem wciąż umykam.
Ja w pogoni, on ukryty, mijam go co krok,
Wchodzę wszędy, wszędy witam jeno mrok.

Nie pojmuję, czyżby głuchy, niemy?
Tak krążymy, wciąż biegniemy.
Wciąż omijam jego wzrok.
Wszędy witam jeno mrok.

Wszędzie byłem, wszystko znałem,
Jeno jego wciąż szukałem.
Wtedy jakbym poznał rok,
Jakbym zrównał z diabłem krok.
Ja pojąłem, niemo stałem,
Niemo doń ja wciąż wołałem.

On mię szukał, on mię wołał,
On i przebiegł, ile zdołał.
Przebiegł lasy, pola, wody,
Oceany, ciężkie lody.
Mijaliśmy się w pogoni,
A on wciąż po świecie goni.

Gdziem ja podział moje oczy,
Żem nie widział jak ten kroczy?
Gdziem ja zgubił moje serce,
Żem wyciągał jeno ręce?

A przebyłem tyle świata,
Pogubiłem moje lata,
Zapomniałem swego celu,
Jam był głuchy przyjacielu!

Teraz wszystko szare, nudne,
Teraz to, co stoi złudne,
Teraz kolor moim wrogiem,
Teraz śpiew kojarzę z rogiem.

Pogubiłem wszystkie zmysły,
Zapomniały się umysły,
Sam zgubiłem sens istnienia,
Ja zniszczyłem cud stworzenia.

I powstały szare rysy,
Obudziły się tygrysy,
Uciekają małe pieski,
Człowiek tuli się do deski.

Życie śmiercią zbiera plony,
Ono rwie jedwabne strony.
Jeno ofiara, co żywi się krwią,
Pozostała, gdy drapieżcy ją rwą.

Chcesz tu przeżyć, wolne żarty!
Tu zwycięża, kto jest hardy.
Porzuć suknię swej mamusi,
Tutaj głodzi, zwodzi, kusi!

Tu przeżyje, kto zabija.
Co za różą, chowa żmija?
Może sztylet, może broń,
Może zeń już mierzy doń?

Wariacje świata, bitewny ból i rany.
Koszmary senne i ty pogrzebany.
Owca jest wilkiem, a wilk zwycięża.
Nie wychodź z domu bez słowa- oręża!

Wszystko wypadło z torów prawości,
Każdy z wilków kłamie i zazdrości.
Więc chwyć swój miecz i ruszaj w bój,
I pamiętaj rycerzu, bez uczuć tam stój.