Luca.

Hoofdstuk 72.

Max en ik gingen op de bank liggen, waar mijn voeten niet lagen, lagen de kitten te stoeien met elkaar. Ze waren al iets bewegelijker en gingen dus ook meer bewegen, ze gingen op onderzoek uit, ze vonden het nog wel eng en bleven dus ook dicht in de buurt van Saar, soms kon je wel aan Saar merken dat ze moe was. 'Hoe vond je het vandaag?' vroeg Max, super leuk.' zei ik 'alleen zo'n dag maakt me echt moe.' zei ik toen ik moest gapen, Max lachte en gaf me een kus 'ga maar slapen, prinses, ik draag jullie wel naar boven.' zei Max, ik gaf hem een kus op zijn wang.

Je bent nu Max.

Luca lag te slapen op de bank, ik tilde haar naar boven, ze was inderdaad zwaarder dan normaal, maar het kon me niks schelen over 27 weken hebben wij 2 geweldige kinderen, toen Luca in bed lag ging ik op mijn telefoon dingen opzoeken over een zwangerschap 'harde buiken zijn normaal tijdens de zwangerschap.' zei ik hardop, dat stelde me gerust 'als je zwanger bent van een meerling is er kans dat de baby's te vroeg geboren worden.' ik ging verder lezen 'stel dat de baby's 2 weken te vroeg zijn geboren heb je kans dat de baby's ook 2 weken in het ziekenhuis moeten blijven als alles goed gaat dan.' zei ik, ik wil niet dat de baby's 2 weken in het ziekenhuis moeten liggen. Ik besloot om te gaan slapen en er niet mee bezig te zijn.

Volgende dag.

Ik werd wakker van Luca, ze was de hele tijd aan het bewegen, je merkt aan haar gewoon dat ze het super spannend vind en dat ze ook nerveus is. 'Luca, vertel nu even waarom je zo zenuwachtig bent.' zei ik tegen haar 'wat is er nou met 13 weken?' 'dan kunnen ze misschien al het geslacht zien.' zei Luca 'maar Luca toch.' zei ik, ik sloeg mijn armen om haar heen 'daar hoef je toch niet zo zenuwachtig voor de te zijn.' zei ik 'ik dacht dat ze dat pas bij 20 weken zagen.' 'hoe weet jij dat het bij 20 weken is?' vroeg Luca 'ik moet toch wel iets weten.' zei ik 'straks komen we daar en snap ik er helemaal niks van.' Luca lachte 'ik ga ontbijt maken, blijf jij maar liggen.' zei ze, ik deed mijn ogen dicht, voor mij gevoel kwam Luca 5 minuten later terug maar het was 25 minuten later. 'Max.' zei Luca, ik deed mijn ogen open 'ik heb allemaal ideeën hoe we kunnen weten of het jongentjes of meisjes worden 'vertel.' zei ik half slaperig.

'In een ballon glitters doen in de kleur van het geslacht, een grootte kist met allemaal ballonen die dan omhoog komen zweven met de kleur of een taart.' zei ze, ik begon te lachen 'waarom kan de verloskundige het niet gewoon zeggen?' vroeg ik 'dat is zo saai.' zei Luca, ik zuchtte, ik pakte Luca haar hand en trok haar naar me toe 'als jullie maar niet zo worden hé, want dan gaat het papa veel geld kosten.' zei ik tegen de baby's, Luca begon te lachen 'ik had het tegen de baby's niet tegen jou.' Luca gaf me een kus 'kom uit je bed.' zei ze 'je moet douche, ik moet zo naar de verloskundige.' zei ik. Ik stapte onder de douche die Luca al voor me had aan gezet. Heel zachtjes kwam Luca bij me staan 'het kan gewoon.' zei ze, ik glimlachte en sloeg mijn armen om haar heen 'je buik zit in de weg.' zei ik 'je weet niet wat je er mee moet hé.' zei Luca lachend, ik glimlachte 'ik hou het maar zo.' zei ik 'mooi.' zei Luca.

We zaten in de auto onderweg naar de verloskundige. 'Ben ik blij dat we niet naar het ziekenhuis moeten.' zei Luca 'dat ze het hier ook gewoon kunnen doen.' 'als je moet bevallen.' zei ik 'wil ik wel dat je naar het ziekenhuis gaat, ook al moet ik daarvoor heel de wereld rond of midden in de nacht gaan rijden.' 'hoezo dat opeens?' vroeg Luca 'als er iets gebeurt weet ik dat jullie 3 veilig zijn.' zei ik 'maar straks moet ik bevallen als jij er niet bent.' zei ze 'jij moet hun navelstreng doorknippen.' toen Luca dat zei probeerde ik de tranen weg te knippen. 'We zijn er.' zei ik snel 'wat denk jij?' vroeg Luca aan mij 'ik denk jongens.' zei ik 'jou moeder beviel als eerste van een jongen en mijn moeder.' Luca begon te lachen 'dan kan ik met ze voetballen.' Luca glimlachte 'maar ik hoop op meisjes.' zei ik, Luca keek me verbaasd aan 'dan kan ik hun haren vlechten.' zei ik, we gingen zitten op de stoeltjes, tuurlijk kon Luca het niet laten en ging ze met andere moeders praten.

'Wat vinden jullie van kinderen in je eigen kamer?' vroeg Luca 'meid, neem ze in je bed.' zei een moeder 'je bouwt dan een betere band met ze op.' 'hoezo vraag je dat?' vroeg ik 'ik wil ze niet op dat kamertje.' zei Luca, ik haalde opgelucht adem 'wat?' vroeg ze 'ik wilde ze ook niet op dat kamertje maar ik wilde het niet zeggen.' zei ik, Luca glimlachte 'maar wij krijgen er 2.' zei ik tegen de moeder 'je kan ook een heel groot bed kopen.' zei ze 'daar kan je met 5 personen in, denk ik.' 'oh ja, dat zag ik ook op tv.' zei een andere moeder, ik lachte 'mevrouw Kuijper.' zei Amanda, Luca en ik stonden op 'ik had gelezen dat jullie nu het geslacht al konden zien.' zei Luca 'dat klopt, maar soms kunnen we het ook verkeerd zien, dus daarom wachten we tot de 20 weken echo.' Luca keek met een zielig hoofdje naar mij 'maar we kunnen kijken wat we voor jullie kunnen doen.' zei Amanda, Luca bloeide helemaal op en ging liggen, ze deed haar shirt ophoog.

'En als ik zie wat het is moet ik het dan vertellen?' vroeg Amanda 'nee, wilt u het dan opschrijven?' vroeg Luca, Amanda knikte, ik had de hand van Luca vast. 'Ik ga even mijn collega halen.' zei Amanda en ze liep weg 'is er iets mis?' vroeg Luca gestrest 'Luuc rustig.' zei ik om haar te kalmeren.

Ik weet niet wat ik heb maar dit is al mijn derde hoofdstuk voor vandaag, ik vind het ineens super leuk om te schrijven!