Luca.

Hoofdstuk 2.

Ik werd wakker in een warm bed, ik ademende even in en ging naar mijn make up tafel. Ik nam alle tijd voor mijn make up, ik liep naar mijn kleding kast, ik pakte een zwarte broek met gaten op de knieën, een witte Levi's shirt en een zwart leer jasje, ik deed mijn haar in een slordige hoge staart en liep naar beneden 'Luca.' zei mijn moeder 'mam, je kan zeggen dat papa het niet zo had gewild maar ik voel me hier nu prettig bij' zei ik, ik ruilde mijn zwarte handtas om voor een zwarte rugtas die eigenlijk van Jens is maar hij had een grijze.

Ik fietste zoals gewoonlijks met Jens naar school, dit keer bleef hij bij me fietsen en gingen we praten. Meestal is dat niet zo. 'Hoelaat ben je uit?' vroeg Jens aan mij, ik haalde mijn schouders op 'vraag anders zo even aan Milly.' zei Jens 'nee, ik ben geen vrienden meer met haar.' zei ik 'ze ging met Peter mijn ex, als ze het had verteld, oke, maar nu moest ik er zelf achter komen.' Jens knikte, maar volgens mij begreep hij er helemaal niks van.

Jens ging naar zijn vrienden groepje, ik hoorde Milly wel iets zeggen maar ik ging snel naar Jens 'hey, iets vergeten?' ik schudde mijn hoofd en keek naar Milly, al die jongens keken ook en zeiden niks 'dus welke les heb je zo?' vroeg Jens 'rekenen.' zei ik 'oh, ik heb je niet eens voorgesteld aan de jongens.' zei Jens, ik begon te lachen 'dit is Sander en Teun.' zei hij, ze gaven me een lief lachje. Ik was allang blij dat ze het niet over mijn vader hadden.

De bel ging, ik liep naar binnen en begroette de conciërge. Ik zag aan een tafeltje voor 2 personen, Milly wilde bij me zitten alleen ik keek boos aan en ze ging naar Peter zitten 'mag ik hier zitten?' vroeg iemand. Ik keek op. Het was Femke, ik knikte, ze schoof de stoel aan de kant en plofte neer 'zware tijden?' vroeg ze aan me, ik knikte 'mijn vader is gister overleden.' zei ik 'uh sorry, dat wist ik niet het spijt me.' zei ze, ik dacht niet dat ze zo lief kon zijn. Ik bedoel ze zit altijd alleen en ik dacht met een reden. 'Het geeft niks, kon jij ook niet weten.' zei ik, ze lachte naar me 'en hoezo je kleren? waar zijn die rokjes en jurkjes gebleven?' 'ik weet het niet, ik denk door gister, maar ik voel me hier veel prettiger bij en mijn kleren zijn in het weeshuis dus dat geeft me ook al een goed gevoel.' zei ik 'meiden waarom hoor ik jullie praten?' vroeg de docent ineens 'omdat u oren heeft.' zei ik boos, Femke begon te lachen 'die is goed meis, je begin steeds meer op mij te lijken' zei Femke trots, ik zag dat Milly in mijn ooghoeken verbaasd kijken, maar ik ben super boos op haar.

Femke en ik bleven praten, we hebben veel gepraat totdat ik eruit werd gestuurd. Het was mijn eerste keer, meestal ben ik helemaal niet zo 'weet je waar het is?' vroeg Femke zachtjes, ik schudde zachtjes mijn hoofd 'lokaal 004.' zei ze 'dank je.' zei ik 'volgende les weer bij elkaar zitten?' vroeg ik, Femke knikte.

Ik ademende in en weer uit, ik keek alle lokalen binnen totdat ik oog in oog stond met Jens. Hij sprong op en rende naar de deur 'wat doe je?' vroeg hij 'ik ben eruit gestuurd.' zei ik met een ongemakkelijke lach 'Luca pleas.' zei hij 'laat me ik ben 17 oke, ik kan dit alleen.' zei ik, ik liep verder.

Het was een lokaal in de kantine, ik ademende in en deed de deur open, ik keek meteen om me heen. Ik zag iedereen werken 'zo en wat kom jij doen?' vroeg de man die daar zat 'ik ben eruit gestuurd.' zei ik 'je naam.' 'Luca Kuijper.' zei ik. Toen hij me naar ging opzoeken keek ik om me heen, ik zag een jongen zitten, hij bleef naar me kijken. Op een gegeven moment begon ik maar te glimlachen, hij lachte meteen terug 'ja, je mag gaan zitten.' zei hij 'wat heb je gedaan?' 'ik praatte en meteen flipte die man hem.' zei ik 'met wie was je aan het praten?' vroeg hij 'Femke.' die jongen achter begon te lachen, ze komt hier vaak dus ik denk dat iedereen haar wel kent.

Ik moest naast de jongen gaan zitten en werk gaan maken, ik had geen idee wat het allemaal was. Ik staarde even naar het blaadje, die jongen zat naast me. 'Ik heb jou niet eerder gezien.' zei hij, ik haalde mijn schouders op 'ik droeg altijd jurkjes, rokjes en al dat soort dingen.' zei ik. Ik keek naar hem, hij beet om zijn lippen en keek naar mijn benen 'ik ben Max.' zei hij, een andere jongen aan de andere kant van mij die begon ook ineens te praten 'en ik ben Niels.' zei hij 'en ik ben niet geïnteresseerd.' zei ik tegen Niels, aan de andere kant hoorde ik iemand lachen, het was Max die lachte. Ik rolde met mijn ogen.

'Ga maar.' zei de man opeens, ik begon te lachen en deed wat hij zei 'doe Femke de groeten.' zei Max met een knipoog en hij ging weg. Ik keek verbaasd om me heen, Niels zat me heel vies aan te kijken.

Buiten stond Femke om me te wachten 'ik moest de groeten doen van Max.' zei ik 'oh hij.' zei ze 'wat is ermee?' vroeg ik 'naja, niks ergs maar je zou denken dat hij elk meisje kan krijgen right?' ik knikte 'hij heeft geen vriendin en heeft er echt bijna nooit 1' zei ze 'ze moet heel speciaal zijn als hij een meisje heeft.' zei ze lachend 'huh, hoe weet jij dat?' 'we ja, zijn vrienden en hij is daar best open in, omdat meiden hem gebruiken enzo.' zei ze, ik begon zachtjes te lachen 'ga je mee naar buiten?' 'huh, rook jij?' vroeg ik verbaasd 'nee, maar buiten is het veel leuker dan binnen.' ik knikte en liep met haar mee.