Hoofdstuk 26.

255 9 0
                                    

Femke en ik hadden veel handtekeningen op gehaald, ik besloot het woord te doen bij de directeur. 'Weet je al wat je gaat zeggen?' vroeg Femke, ik schudde mijn hoofd 'ik kijk wel.' zei ik zachtjes.

Ik stond te trillen op mijn benen, Femke klopte op de deur, de bel was al gegaan. Iedereen ging naar de les. Toen we in het kantoortje waren pakte ik het bladje erbij. Ik kon er niks meer op lezen, mijn handen waren zo erg aan het trillen. 'Meneer van Dijk moet weg.' zei Femke om me te helpen 'ja, die word nu rekendocent.' zei hij, ik rolde met mijn ogen 'en dat willen we dus niet.' zei ik, hij fronste met zijn wenkbrauwen 'als u meneer de Zeeuw vergelijkt met meneer van Dijk, dan kunt u duidelijk zien dat meneer van Dijk echt kinderen wil helpen en niet net zoals meneer de Zeeuw het voor het geld doet.' ik haalde diep adem en ging verder met mijn verhaal.

'Wat als meneer van Dijk er niet was geweest.' stelde ik voor 'wie zou Femke en mij dan hebben geholpen, alle docenten waren klaar met ons, alleen 1 docent die gaf de hoop niet op.' Femke begon zachtjes te lachen 'hij blijft hoop houden in de kinderen.' zei ik 'en dat doet hij met respect.' zei Femke 'want als je geen respect heb voor hem, heeft hij dat ook niet voor jou.' zei Femke wijs. 'Meiden, we kunnen niks doen.' zei mevrouw Gelders die tegen over hem zat.

'Zeg dat maar tegen de 312 kinderen.' zei ik, ik legde het papiertje met alle handtekeningen op het bureau en trok Femke weg. 'We gaan.' fluisterde ik, Femke knikte en we liepen met stijl naar buiten.

'Nou Luuc, je hebt het ze super duidelijk gemaakt.' zei Femke en ze gaf me een knuffel 'dank je.' zei ik. We liepen snel naar de les 'en waar komen deze dames vandaag?' vroeg meneer Deenstra, hem hadden we nog een uur, ik heb mezelf voor genomen om hem ook een kans te geven. 'We kwamen bij de directeur vandaan.' zei ik, die meneer keek ons geschrokken aan 'ga maar zitten, dames.' zei hij, Femke en ik gingen giechelend naar de lege stoelen.

'Voor de mensen die net binnen kwamen, we gaan op de laptop grammatica oefenen.' zei meneer Deenstra, ik rolde met mijn ogen. Dit keer pakte Femke haar laptop, we wisselen het een beetje af. Terwijl Femke haar laptop aan het opstarten was keek ik de klas rond. Ik zag dat Milly oogcontact wilde maken met Max, maar Max negeerde dat totaal. Ik keek naar de achtergrond van Femke. Het was een foto van Max, mij, Jens en Femke toen iedereen nog een stelletje was.

Femke en ik stonden in het midden Max en Jens stonden aan de buitenkant, ze sloegen een arm om ons heen, het was in het bos toen we de honden uit gingen laten. Ik keek weg 'ik kan hem veranderen als je wilt.' zei Femke, ik schudde mijn hoofd 'het is een leuke foto.' zei ik, ik keek naar Max de met zijn rug naar mij toe zat.

Femke vroeg om uitleg, iets wat ze niet snapte en ik kon het niet uitleggen. Eerst stond meneer Deenstra met zijn kont naar me toe, ik werd klem tegen de muur gezet dus vluchten was onmogelijk. Toen kwam hij met zijn hoofd heel dicht bij de mijne, niet vies denken, maar hij begon te praten. Ik rook Koffie, uienbrood en nog meer vieze dingen, hij had inderdaad nog nooit gehoord van een kauwgompje en een tandenbostel, laat staan tandpasta.

Toen kwam het punt dat mijn hele gedachten veranderende, we kregen nu gezamenlijk uitleg over een bepaalt puntje, niet erg, ik snapte het zelf ook niet. Maar mijn aandacht ging niet naar het uitleg wat op het bord stond, mijn aandacht ging naar de natte plekken onder zijn arm. Zweten is normaal natuurlijk, maar zo veel. 'Luca, zie jij ook..' zei Femke zachtjes, ik knikte 'ik wil weg.' zei ik, Femke begon te lachen en pakte haar tas.

'Uh, wat gaan de dames doen?' vroeg hij, Femke liep naar hem toe 'deo halen.' zei Femke 'ik bedoel weg.' verbeterde ze zichzelf. Ik liep lachend het lokaal uit, dit keer waren we er niet uitgestuurd. Femke en ik wisten niet wat we moesten doen, dus we besloten om naar het lokaaltje te gaan van meneer van Dijk.

'Hallo dames.' zei meneer de Zeeuw, ik keek naar Femke 'nu al?!' vroeg Femke geschrokken, de docent knikte. We gingen zitten.

Sorry voor dit korte hoofdstuk maar ik kon niet meer schrijven dan slaat hij dat slecht op, ik ben bezig met de vragen voor de Q&A!

Luca.Where stories live. Discover now