Vakantie liefde

Hoofdstuk 49

De 4 dagen in het ziekenhuis zijn weer voorbij. Vandaag moet Lauren weer naar de kliniek.
Laurens pov
Ik zit naast Shawn in de auto opweg naar de kliniek. Emma zit voorin bij m'n moeder die rijd. In het ziekenhuis had ik al afscheid genomen van de rest. Shawn pakt m'n hand vast. Even kijk ik hem aan en dan laat ik mijn hoofd op z'n schouder rusten. Hij drukt een kusje op m'n slaap. We kunnen dit. Fluistert hij in m'n oor. Ik geef hem een kus op z'n wang en laat dan m'n hoofd Weer rusten op z'n schouder. Een uur later zijn we bij de kliniek. Mijn fans weten dat ik in een afkick kliniek zit dus Shawn hoeft m'n social media niet bij te houden. Toch geef ik hem mijn telefoon. Mijn gitaar staat hier nog steeds. Vast helemaal ontstemd.
Ems, dat was t dan weer. Ik zie je over hopelijk 3 maanden. Ik ga je missen zussie. Zeg ik en ik omhels haar. Ik jou ook zus. Zegt ze door haar tranen heen. Dan neem ik afscheid van mijn moeder en dan van Shawn.
Ik loop op hem af en sla mijn armen om zijn nek. Hij tilt me op dus ik sla mijn benen om zijn middel. Ik wil je niet los laten. Fluister ik in z'n oor. Ik jou ook niet, ik zou wel eeuwen zo kunnen staan maar het kan niet. Fluistert hij terug. Ik haal m'n hoofd van z'n schouder af en kijk hem recht in z'n ogen aan. Ik ga je missen. Zeg ik. Ik jou ook. Zegt hij en hij drukt een kus op m'n lippen. Volgens mij word het tijd dat ik moet gaan. Zeg ik kijkend naar de medewerkster die er staat. Hij knikt en laat me los. Ik knuffel hem nog en geef hem nog een kus en dan loop ik mee met de mevrouw. Je kunt weer naar je eigen kamer gaan. Zegt ze vriendelijk. Ik knik en loop door de gangen naar m'n kamer. Ik zet m'n tas neer. Ik loop naar de deur die tussen de kamer van mij en jasmin zit. Ik open hem voorzichtig en daar zit ze met haar rug naar me toe muziek te luisteren. Stilletjes loop ik op haar af en als ik vlak achter haar sta leg ik mijn handen op haar ogen. Uit schrik trekt ze ze weg en draait ze zich om. LAUREN! Roept ze en ze spring op en vliegt me om de hals. OMG ik wist niet dat je zou komen en dan je uit je coma was. Zegt ze. Ik glimlach. Well here i am! Zeg ik. We gaan zitten op haar bed. Sorry, ik hoorde dat het slechter met je ging na al dat gedoe met mij. Zeg ik zachtjes. Nee je kunt er niks aan doen, jij was gewoon zon grote steun voor me en dat miste ik heel erg. zegt ze. Het is allemaal mijn schuld. Zeg ik stilletjes. Nee lau het is niet jou schuld, verwijt jezelf niks. Zegt ze lief terwijl ze me omhelst. Jas, het spijt me maar je bent weer zo dun geworden. Zeg ik zacht. Er rolt een traan over d'r wang. Ik weet het. Zegt ze zuchtend. Ik ben ook nog niet op gewicht. Ik kreeg voeding binnen via slangetjes alleen heel weinig omdat ik anorexia heb en het moest opbouwen. Ik weeg nu 41 kilo en jij? Vraag ik. 36. Zegt ze stil. WAT?! zeg ik geschrokken. Ze kijkt naar de grond. Ik sla een arm om haar heen. Ehm ik heb over 5 minuutjes therapie dus ik moet gaan. Zeg ik. Ze knikt. Ik sta op en loop de deur uit naar m'n therapeut.
Goedemiddag Lauren, fijn om je weer te zien. Zegt ze vrolijk.
Ik glimlach. Goedemiddag. Zeg ik.
Dus, het ging de laatste twee maanden niet goed, je hebt twee maanden in coma gelegen. Zegt ze. Ik knik.
Ik wil een aantal dingen vragen.
Hoe voel je je nu? Vraagt ze.
Ik ben verdrietig omdat ik net afscheid moest nemen van mijn dierbare. Ik voel me ook vooral schuldig tegenover mijn vrienden en familie. Zeg ik.
Ze knikt. En hoe wil je proberen om weer de oude te worden? Vraagt ze.
Ik haal m'n schouders op. Als ik dat had geweten, dan zat ik hier waarschijnlijk niet. Ik zal denk ik gewoon moeten doen wat jullie van me willen. Zeg ik. Zo gaat het nog een uur door. Hierna heb ik een uurtje voor mezelf. Amy is nu bij haar therapeut. Ik pak mijn gitaar en stem hem uit de losse pols. Ik heb besloten om wat doelen de bereiken in de kliniek. Ik pak pen en papier en schrijf op welke doele.
•Over mijn depressie heen komen
•Anorexia overwinnen
•Een lied schrijven
•Jasmin helpen

Ik pak mijn liedjes boek, hier schrijf ik al m'n inspiratie voor liedjes op. Ik speel een deuntje op m'n gitaar wat ik mooi vind klinken.
Ik schrijf een paar zinnen op die goed bij elkaar passen en over mijn depressie gaan.
Uiteindelijk kom ik uit op.
Sometimes it all gets a little too much,
But you gotta realize that soon the fog will clear up,
And you don't have to be afraid, because we're all the same,
And we know that sometimes it all gets a little too much.

Dit klinkt wel mooi voor een refrein denk ik bij mezelf. Nu nog de rest, maar ik heb nog drie maanden dusja. (Ik weet het lied is eigenlijk van Shawn maar we doen even alsof Lauren het heeft geschreven)
Ik leg mijn gitaar weg en ga even op bed liggen. Ik val in slaap en na een halfuurtje komt Jasmin m'n kamer inlopen. Wake up Sleepy head, je uurtje zelf tijd is voorbij. Ze ploft op m'n bed en ik sta zuchtend op. Ik kijk naar m'n rooster. Mehh, anorexia therapie. Zeg ik mokkend. You can do it! Moedigd jasmin me aan. Ik glimlach. Wat heb jij nu? Vraag ik. Uhm even kijken hoor. Ze loopt naar haar kamer en komt vlak daarna weer terug. Ik heb ook anorexia therapie. Zegt ze zuchtend. You can do it! Zeg ik lachend en samen lopen we naar anorexia therapie. We moeten salade en twee chocolaatjes eten.
Dont eat the chocolat. Zegt een duivels stemmetje in m'n hoofd. Luister niet naar die heet hoofd. Kom op over drie maanden wil je weer met Shawn zijn. Dan moet je er wel voor vechten en bovendien chocolade kan geen kwaad. Zegt een lief stemmetje. Gadverdamme wat een softie ben jij ook zeg! Ze is al zo dik en dan wil jij haar chocolade laten eten? Straks wil Shawn haar helemaal niet omdat ze moddervet is. Zegt de duivel. ZE IS NIET MODDERVET ZE HEEFT ONDERGEWICHT! Roept het engeltje. Ik sluit mijn ogen een keer en open ze dan weer. De stemmetjes zijn weg. Lau, waar dacht je aan? Vraagt jasmin. Ooh niks. Ik kijk naar de chocolade bonbons die voor me op de tafel liggen. Aarzelend open ik het papiertje. Toch stop ik hem in m'n mond. CALORIEEN! Roept de duivel in m'n hoofd. Hmm dat was lekker he? Zegt het engeltje. Ik negeer ze en pak de andere en eet die met moeite op.

De rest van de dag heb ik niks gedaan. Nu lig ik in bed te huilen. Ik mis iedereen nu al. Ik pak Shawn z'n trui en sla m'n armen er omheen alsof het een knuffel is. Ik mis je. Fluister ik zachtjes in de trui terwijl ik zijn geur opsnuif. Ik sta op en loop naar de kamer van jasmin. Kan je ook al niet slapen? Vraagt ze met een schorre stem. Ik schud mijn hoofd. Nee. Zeg ik. Ze slaat haar dekens omhoog en wenkt dat ik er bij moet komen liggen. Ze heeft natte ogen. Ik kijk haar vragend aan.
Jasper. Zegt ze en ik snap het meteen. Dan kijkt ze mij vragend aan.
Shawn. Zeg ik en ze knikt begrijpelijk. We kletsen nog wat over onze families en vrienden thuis en vallen dan in slaap.

Okee next hoofdstuk word als er iemand van hun naar huis mag in de kliniek. Xoxo