Vakantie liefde

Hoofdstuk 44

Kamer van Lauren in de kliniek^^
Pov Lauren
Ik word wakker van een kut wekker en weet niet waar ik ben. Na een paar seconden weet ik het weer, de kliniek. Ik zucht en stap uit bed. Ik neem een douche en kleed me daarna aan. Ik doe mascara, eyeliner en concealer op. Ik haal het slot van de deur af en klop op de deur tussen mij en m'n soort van kamergenoot. Binnen! Roept een meisjesstem. Ik open de deur en daar staat een heel mager meisje. Haar ogen worden groot en dan springt ze op me af. OMG LAUREN ALEX FUCKING WOOD! Roept het meisje. Geschrokken maar toch blij vang ik haar op. IK HOU VAN JE! Roept ze. Ik ook van jou! Zeg ik. Je bent fan zeker? Vraag ik. Ze knikt hevig. Heel erg! Zegt ze. Je bent mijn voorbeeld. Ik bekijk haar kamertje. D'r staan fotolijstjes van haar met waarschijnlijk haar vriendje want op eentje geeft hij haar een kus op de wang. Er hangt een poster van mij boven haar bed. Ik grinnik en ze bloost. Kom we moeten ontbijten. Zegt ze en we lopen via haar deur naar buiten. Hoe heet je eigenlijk? vraag ik. Jasmin. Antwoord ze. Leuke naam! Zeg ik en ze bedankt me.We gaan zitten aan een tafel. Het is een dure privékliniek. Er zitten hier rijke mensen. Er zitten hier maar ongeveer 20 mensen. Sommige mensen kijken me met grote ogen aan en sommige willen mijn handtekening. Na Het eten heb ik 45 minuten tijd voor mezelf. Ik ga samen met jasmin naar mijn kamer. Leuke foto's! Zegt ze terwijl ze mijn kamer bestudeerd. Ze loopt naar mijn nachtkastje en bekijkt die van Shawn en mij. Ik Ship jullie echt. Zegt ze lief. Ik glimlach. Ik mis hem nu al. Zeg ik. Ik mis de mijne ook. Zegt ze. Ik geef haar een knuffel. Het komt goed lieffie, hoe lang blijf je. Zeg ik. I hope so en ik blijf 3 maanden en jij? Vraagt ze. Ik ook. Zeg ik. Maar Lauren, ik heb er helemaal niks van gemerkt dat het zo slecht ging. Ik zag dat je afweziger was enzo maar ik dacht dat het kwam omdat je Shawn zo miste enzo. Ik ga op het bed zitten en leg t uit.
"Ik was eerst met Cameron maar het ging uit omdat ik nog gevoelens had voor Shawn. Hij was niet boos ofzo maar hij wou dat ik alles op een rijtje ging zetten. Ik was verdrietig. Ik at steeds minder, snee mezelf en viel huilend in slaap iedere avond. Ik ging mezelf vertellen dat ik dik ben en dat doe ik nog steeds want kijk me nou.. Anyways, het ging slechter en slechter. Mijn neef werd bezorgd en vloog vanuit Amerika naar Canada voor mij. Hij bleef een week. In die week ging het niet beter maar ook niet slechter. Toen hij weer weg was ging het slechter. Bij Shawn z'n laatste concert zou ik hem verassen om het goed te maken want er hadden ruzie. Maar goed ik denk dat je dat allemaal wel weet. (Jasmin knikt).
Het kwam weer goed en die avond nog kregen we een relatie. Hij zag dat het niet goed ging. Hij en m'n neef stelde therapie voor maar dt maakte me boos. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om het toch te doen want iedereen werd ongelukkig van mijn situatie. En nu zit ik hier. Weer moet ik Shawn missen voor fucking 3 maanden lang."Zeg ik terwijl ik een traan over mijn wang voel rollen. Jasmin slaat een arm om me heen. Het komt goed. Het doet me ook pijn om je zo te zien want je bent echt mijn voorbeeld. Maar het komt allemaal goed. Zegt ze lief. Ik glimlach. En wat is jou verhaal? Vraag ik.
"Een jaar geleden is mijn tweeling broer overleden. Hij pleegde zelfmoord want hij leed ook aan depressie. We waren twee handen op een buik. We deden alles samen. Ik was de enige die ervan wist. Ik zei dat hij in therapie moest want ik wou hem niet kwijt maar hij wou niet in therapie. Ik weet nog als de dag vak gister dat op maandag ochtend de politie aan de deur stond. Ik had al een raar gevoel in mijn maag ik wist dat er iets mis was met M'n broer Jasper. De politie zei dat we even moesten gaan zitten. "Uw zoon heeft zichzelf het leven afgenomen. Hij is voor een trein gesprongen. Het spijt ons erg van uw verlies." Dat is precies wat de agent vertelde. Ik begon te schreeuwen en te huilen. "NEE DAT KAN NIET MIJN JASPER LEEFT NOG" riep ik. Mijn moeder huilde mijn vader ook. Even hoopte we dat het niet onze Jasper was. Mijn Twin, Mijn alles, Mijn wederhelft, Mijn jappie. Maar toen we zijn lichaam mochten zien was het bevestigd. Onze Lieve Jasper was er niet. Ik ging naar zijn kamer en daar lagen twee enveloppen. Eentje met "jasmin" erop en eentje met "Voor mijn lieve familie" erop. Ik opende de brief met mijn naam erop. Sinds die dag heb ik die brief altijd bij me dus ik pak hem wel even. ... Ze begint voor te lezen.
Lieve Jas,
Het spijt me zo erg dat dit moest gebeuren maar het ging niet meer. Ik was op. Gister toen we aan het stoeien en knuffelen waren was het ons afscheid. Ik voel me vreselijk schuldig maar hopelijk snap je dat ik niet anders kon. Jij bent er altijd voor me geweest toen er niemand was. Je bent en blijft mijn beste vriendin. Jij bent het mooiste meisje die ik ken en die er bestaat. Mijn kleine lieve zus, ik hou super veel van je. Het spijt me heel erg.
Xx Jou Jappie!

Ze huilt bij het lezen van de brief. Die jongen op de foto's, is dat Jasper? Vraag ik. Ze knikt. Dus niet m'n vriendje als je dat dacht zegt ze. Ik knuffel haar. En ze gaat verder.
Anyways,
Mijn wereld was kapot toen ik dat hoorde. Het voelde alsof mijn hard was gebroken in miljoenen stukjes en alsof mijn gevoel weg was. Alsof Jasper dat met zich mee had genomen. Ik was gevoelloos en wou niks meer.
Na 3 maanden wou ik weer wat voelen.
Niks lukte ik had geen gevoel meer. Ik vond geen jongens leuk ik vond niks leuk. Mijn leven was saai. Ik was depressief. Ik begon mezelf te snijden omdat ik dat tenminste wat voelde. Misschien niet van binnen maar dat maakte me niks uit. Ik voelde weer wat. Ik ging steeds minder en minder eten tot helemaal niks meer. Mijn ouders zagen wat er gebeurde en hebben me naar deze kliniek gebracht. En ja hier zit ik dan. Depressief, anorexia en nog steeds aan het rouwen. Ik geef haar een knuffel. Ik weet hoe het is. Dit is mijn tweede keer depressie en anorexia. Mijn eerste keer was omdat mijn vader was overleden. We kletsen nog even totdat het lunch tijd is. Na de lunch heb ik therapie en daarna een uurtje voor mezelf.
Nu heb ik praatgroep sessie.
Ik kijk het kringetje rond. Allemaal gebroken mensen. We hebben een nieuweling, Lauren wood. Stel je zelf even voor. Zegt de man van de begeleiding. Hee ik ben Lauren wood.
Hallo Lauren wood. Zegt iedereen in koor. Sommige van jullie kennen mij misschien al. Ik wil jullie vragen om dit tussen ons te houden en het niet later in de buiten wereld te vertellen. Als jullie niet weten wie ik ben. Ik ben een bekende zangeres en de vriendin van Shawn mendes. Nadat ik mijn verhaal heb verteld zegt iedereen aanmoedigende dingen. Ze hebben allemaal beloofd om mijn geheim een geheim te houden. De rest van de dag doe ik niet veel meer. Het was een hele nieuwe dag voor me, maar zo zal het de komende drie maanden zijn.....

Hey ik ga niet de hele drie maanden schrijven. Volgende hoofdstuk is tijdskip naar kerst.