Elma Şekeri

Gökyüzü ağladı

"Sen bana salak mı dedin?
Dur birde komiserimde dedin  ama bunlar yabancıdan iyi he! Salak biraz hakaret gibi ama neyse!

Liya cevap vermeyecek misin? Sırf Aslı'nın kardeşim olduğunu söylemediğim için mi kızdın bu kadar!

Dur bir dakika sen çiçeklerin dediği gibi kıskandın mı beni!"

Bir saattir telefonuma gelen mesajları okuyor asla ona cevap vermiyordum. Yapmış olduğum son rezillikten sonra konuşacak yüzüm yoktu. Taki son mesajını görene kadar...

Onu kıskandığımı sanıyordu. Oda çiçek teyzelere uyarak tamamen beni çileden çıkartıyordu.Öfkem artık son noktaya ulaşınca dayanamayarak onu aradım. Daha bir kere çalmıştı ki hemen açıverdi.

" Liya hiç dönüş yapmayacaksın sandım."

" Sen ne çabuk açtın telefonumu?"

" Sorduğun soru sence mantıklı mı? Kaç saattir sana ulaşmaya çalışıyorum. Sen gelmiş bana ne çabuk açtın diyorsun?"

Yabancı çok mantıklı sorular sormuştu. Sanırım burada mantıksız kişi varsa oda bendim. Ama tabiki ona hissettirmeyecektim. Hemen kendimi toplayarak neden ısrarla mesaj attığını sordum.

" Aslı benim yurttan arkadaşım. Öz kardeşim değil ama kardeşim gibi. Birlikte büyüdük, birlikte hayatla savaştık. Birlikte geleceğimizi kurduk. O bilgisayar mühendisi oldu, ben polis. Birlikte hayallerimizi gerçekleştirdik.  Liseye kadar ikimizdik ama lisede Mirhan'da katıldı. Sonra oda dünyamıza ortak oldu."

Mirhan'ın ismini duyunca boğazım düğümlendi. Kalbimde olan acı kendini tekrar hatırlatıyordu. Benim yasım vardı ama hangi hakla gülüyordum ? Peki yasını tuttuğum kişinin daha ne kadar sırlarını duyacaktım?

" Mirhan Aslı'yı tanıyor muydu?" Sesim öyle titremişti ki  hakim olamadım.

" Evet biz üçümüz çok iyi arkadaştık. Sonra ayrılmak zorunda kaldık tabii."

Mirhan'ın yakın olduğu birileri vardı ama benim haberim yoktu. Tek tanıdığım Ali'ydi oda zaten bizim okuldandı. Kendini farkettirmeden sağ gözümden istemsizce bir damla aktı. Ama engel olmadım, zaten alışgındı.

Bir kere gözünüzü ağlamaya alıştırmayı görün oda hayatla bir olup sizin düşmanınız oluyordu. Mutlu günlerde uğruyor ama en çok canınız yandığı zaman durmuyordu. Biliyordu kalbinizin ne kadar acı çektiğini onlarda akıyordu. Ağlamak istemiyorsunuz ama hiç bir şey engel olamıyordu.

Şuan benim olduğum gibi. Gözyaşlarıma engel olmayı çoktan bırakmıştım. Çünkü  ben savaştıkça daha çok kaybediyordum.

"  Benden tek kimliğini değil bütün hayatını saklamış. Peki bizim ilişkimiz olduğu zamanlarda da görüşüyormuydunuz?"

Yabancıdan bir süre cevap gelmedi.Cevap alamayacağımı anladığım an asıl konuya geldim.

" Neyse zaten öğrenmekte istemiyorum. Asıl konuya gelecek olursak ben seni kıskanmadım. Nasıl böyle kanıya vardın? Seni kıskanmam söz konusu olamaz. Aramızdaki tek ilişki Ece Hanımla ilgili konular, başka bir şey yok olamazda. Şimdi kapatmam lazım çok uykum geldi."

Eğer o kaçıyorsa herşeyden bende kaçacaktım . Artık bütün sırları ögrenmek gibi bir gayem olmayacaktı. O kadar söz etmeme rağmen hala susmaya devam edince öfkem iyice arttı.

" İyi sen susmaya devam et aynı arkadaşın gibi ama bil ki benim artık susanlarla işim olmaz. Hadi by sana!"

Tam telefonu kulağımdan çekip kapatacakken sesini duydum.