Chapter (409)
“အႏိုင္ရမည္ေလာ”
အားလုံးစိတ္ထဲ အေတြးကိုယ္စီ ႐ွိေနၾက၏။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္းတြင္ ထိုသို႔ အလဟႆ အင္အား အသုံးမျပဳျခင္း ဆိုသည္မွာ ေကာင္းကင္အဆင့္ ၇ အထက္ ပညာ႐ွင္မ်ား၏ သေဘာဆႏၵေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။
ထိုလူမ်ား၏ စိတ္ထဲတြင္ -
(ငါတို႔လို ေကာင္းကင္အဆင့္ ၇ နဲ႔အထက္ ပညာ႐ွင္ေတြက ဒီလို အမိႈက္လို အဆင့္နဲ႔ ေကာင္ေတြကို ဘာလို႔ တိုက္ခိုက္ရမွာလဲ . . .)
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဂ်ိမိန္ဇန္သည္ ထိုအၾကံျပဳခ်က္အတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
. . .
ဂ်ိမိန္ဇန္သည္ အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴသြင္းလိုက္သည္။ ရဲေ႐ွာင္အား မ်က္လုံးေမွးစင္းလ်က္ ၾကည့္ကာ ေအးစက္စက္ေလသံျဖင့္ -
“ဖန္ဧကရာဇ္က စြမ္းအင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ဖုံးကြယ္ထားတာပဲ။ တကယ္ကို အံ့ဩစရာ ေကာင္းတယ္။ ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ ေလးစားမိၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုက ဒီေန႔ဒီေနရာမွာ ေသရမဲ့ ကံပါလာတာေလ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျငင္းဆန္ေနခ်င္ရတာလဲ . . .”
ရဲေ႐ွာင္လည္း အျဖဴေရာင္ လက္ကိုင္ပဝါတစ္ထည္အား ထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ လက္ကိုသုတ္ကာ ခပ္ေဝးေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။ ဝုဖိုင္၏ လည္ပင္းအား ကိုင္လိုက္ရျခင္းကိုပင္ သူ႕လက္ ညစ္ေပသြားသည္ဟု ယူဆေနဟန္ပါပင္။
ထို႔ေနာက္ ေဒါသထြက္ေနၾကသည့္ လူမ်ားအားလုံးကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဂ်ိမိန္ဇန္အား -
“က်ဳပ္က ရလဒ္ကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ က်ဳပ္က စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဗ်။ က်ဳပ္ကို သတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့လူကို က်ဳပ္ကလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျပန္တုံ႔ျပန္ရမွာပဲ။ ဒါက်ဳပ္ရဲ႕ ခံယူခ်က္ပဲ။ လူေတြသတ္ရင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတ္ျဖတ္တတ္တယ္ ဆိုေပမဲ့ ဂ႐ုေတာ့ စိုက္ပါတယ္ . . .”
နားေထာင္ေနသူမ်ား အားလုံးသည္ ေသြးအန္လုမတတ္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
(ဒီလူက ေတာ္ေတာ္ကို ေလလုံးထြားပါလား။ တကယ့္ကို ေလႀကီးတဲ့ ေနရာမွာ ဆရာႀကီးပဲ . . .)
(ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတ္ျဖတ္တတ္တယ္ ဆိုေပမဲ့ ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္တဲ့လား . . .)
ဂ်ိမိန္ဇန္သည္ သူ႕ေဘး႐ွိ အဘိုးႀကီး ၂ ဦးအား ေလသံတီးတိုးျဖင့္ -
“သူက အဆင့္ ၂ ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ေနာ္ . . .”
အဘိုးႀကီး ၂ ဦးသည္ ရဲေ႐ွာင္အား ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ကာ အကဲခတ္ေန၏။ တခဏအၾကာတြင္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၾကၿပီး အဘိုးႀကီး တစ္ဦးမွ -
“ေသခ်ာပါတယ္။ အဆင့္ ၂ ရဲ႕ အလယ္အလတ္ အဆင့္ထက္ မပိုဘူး။ ဝုဖိုင္ကို သတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကလည္း ႀကိဳၿပီး ေလ့လာထားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဝုဖိုင္ သူ႕ရဲ႕ ၾကာပန္းစြမ္းအင္ေတြ ထုတ္ေတာ့မဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ အခ်ိန္ကိုက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္ေလ။ က်ဳပ္ခန္႔မွန္းၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ ခ်န္ႏိုင္ငံေတာ္က က်ဳပ္တို႔ကို ဟိုးကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတာ ထင္တယ္ . . .”
ဂ်ိမိန္ဇန္သည္ အဘိုးႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ စိုးရိမ္သြားမိ၏။
ထို႔ေနာက္ စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ေလ်ာ့ခ်လိုက္ရင္း -
(ဒီလူေသတာနဲ႔ ငါလည္း ျမန္ျမန္သြားမွ ျဖစ္မယ္။ ခ်န္ႏိုင္ငံေတာ္က အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ထိပဲ ၾကာေအာင္ ျပင္ဆင္ထားထား သူတို႔ ဘာမွလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့ကို ဘာမ်ားလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လဲ . . .)
ထို႔ေနာက္ သူသည္ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္ -
“ခ်င္ဝု . . .”
ယခုအႀကိမ္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္အဆင့္ ၄ ပညာ႐ွင္ကို ေစလႊတ္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
ခ်င္ဝုသည္ အဆင့္ ၄ ၏ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ပညာ႐ွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။
“မင္းဖန္ဧကရာဇ္ကို မသတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသလိုက္သင့္ၿပီ . . .”
ဂ်ိမိန္ဇန္ ေအးစက္စက္ ေျပာလိုက္သည္။
“စိတ္မပူပါနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ . . . က်ဳပ္ဒီလူ႕ကို မႏိုင္ရင္ ကမ႓ာေျမေပၚမွာ အသက္႐ွင္ထိုက္ခြင့္ကို မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ ေဈးထဲက တို႔ဟူးေတြဝယ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသတဲ့ထိ ႐ိုက္ပစ္မယ္ . . .”
ခ်င္ဝုသည္ လူေကာင္ထြားထြားျဖစ္ၿပီး ေတာင္ငယ္တစ္လုံးႏွင့္ပင္ တူေနပါေသးသည္။
ခ်င္ဝု ျပဳံးလိုက္သည့္ အျပဳံးသည္လည္း အလြန္ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။
တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ တိုက္ခိုက္ခံရေတာ့မည့္ ရဲေ႐ွာင္သည္ မူလရပ္ေနသည့္ ေနရာတြင္ပင္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ရပ္ေနတုန္း ျဖစ္သည္။ သတိထား၍ ထိတ္လန္႔ေနသည့္ ပုံစံမ်ိဳး မေပါက္ဘဲ စိတ္ေအးလက္ေအး အမူအယာမ်ိဳးသာ ႐ွိေန၏။
သူသည္ အေယာက္တစ္ရာေလာက္႐ွိသည့္ ရန္သူမ်ား၏ အလယ္တြင္ ရပ္ေနရင္း ဆြံ႕အေနမိသည္။
(ဂ်ိမိန္ဇန္က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ သူ႕မွာ လူအင္အားေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေနတာလား။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေသေအာင္ ငါ့ဆီ လႊတ္ေနတာလား . . .
သူလႊတ္တဲ့ လူေတြအားလုံးကလည္း အရည္အခ်င္း၊ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္၊ စိတ္ဓာတ္ အားလုံးမွာ ေျပာစရာ မ႐ွိဘူး။
နတ္ဘုရားသတ္အဖြဲ႕က ဒီလိုပဲ ေခါင္းမာၾကတာလား။ ဝုဖိုင္ကလည္း ငါ့ကို ေသခ်ာေပါက္ အႏိုင္ရမယ္လို႔ပဲ ထင္ေနပုံပဲ။ စလာကတည္းက အျပင္းထန္ဆုံး တိုက္ကြက္နဲ႔ စတိုက္ခဲ့တယ္။ သူ႕ၾကာပန္းခုတ္ခ်က္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အစြမ္းထက္ထက္ အားနည္းခ်က္ ႐ွိေနတာ အသိသာႀကီးကို၊ သူ႕ေသတြင္း သူတူးခဲ့တာပဲ . . .
ဒီအဖြဲ႕မွာေတာ့ အားသာခ်က္ရယ္လို႔ မည္မည္ရရလည္း မေတြ႕မိပါဘူး။ ေတြ႕ရသေလာက္ေတာ့ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ယုံၾကည္ခ်က္ အျပည့္ ႐ွိေနၾကတာပဲ ျမင္တယ္ . . .
လူေတြဒီေလာက္ အမ်ားႀကီး႐ွိတာ တစ္ခါတည္း ဝင္တိုက္ၾကပါေတာ့လား။ အဲဒီလိုမွ ငါ့ကိုဖမ္းဖို႔ ပိုလြယ္မွာ မဟုတ္လား။ ငါ့အတြက္လည္း လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ပိုလြယ္သြားမွာပဲ။ ငါတကယ္ကို လူအမ်ားႀကီး မသတ္ခ်င္ပါဘူး။
ဒီကလူေတြ အားလုံးကို သတ္ျဖတ္ခိုင္းေစခ်င္တာလား။ ငါ့ကို ေသြးဆာေနတယ္မ်ား ထင္ေနတာလား . . .)
ဂ်ိမိန္ဇန္ ခ်င္ဝုအား ၾကည့္လိုက္ရင္း ေလသံတီးတိုးျဖင့္ -
“ခ်င္ဝုကို ဒီလိုခိုင္းလိုက္တာ သင့္ေတာ္တယ္ မဟုတ္လား . . .”
သူ႕ေဘးမွ အဘိုးႀကီးလည္း -
“ခ်င္ဝု ေသခ်ာေပါက္ ႏိုင္မွာပါ။ သူတို႔ရဲ႕ က်င့္ၾကံမႈအဆင့္က အကြာႀကီးပါ။ ဒါေပမဲ့ ခ်င္ဝု အျပတ္အသတ္ႀကီးေတာ့ မႏိုင္ေလာက္ဘူး ထင္တယ္ . . .”
ထို႔ေနာက္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ျပန္ရင္း -
“ဒီဖန္ဧကရာဇ္ လူငါးေယာက္ကို တိုက္ခိုက္ခဲ့တုန္းက တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဝုဖိုင္ကိုလည္း တစ္ကြက္တည္းနဲ႔ပဲ။ ဝုဖိုင္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို သိလို႔ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ၿပီးသား ဆိုေပမဲ့ က်င့္စဥ္တိုက္ကြက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူက တကယ္ကို ႏွံ႔စပ္ပုံရတယ္။ ခ်င္ဝုသာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာေပါက္ ႏိုင္မွာပါ . . .”
အဘိုးႀကီးသည္ တမင္ကို ေလသံျမႇင့္၍ ခ်င္ဝုၾကားေအာင္ ေျပာလိုက္သည္။
သတိေပးလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
ခ်င္ဝုအား တိုက္ခိုက္ရာတြင္ သတိလက္လြတ္ မျဖစ္ဘဲ ေသခ်ာတိုက္ခိုက္ရန္ သတိေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ခ်င္ဝုသည္ ႀကီးမားလွေသာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးအား တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းသြားသည္။
သူသည္ တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ တစ္လွမ္းျခင္း ေလွ်ာက္ေနျခင္း ျဖစ္၏။
“ခ်င္ယုက တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ အသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးပုံပဲ။ အခုထိ ဘာလႈပ္႐ွားမႈမွ မလုပ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ တကယ္စတိုက္ၿပီ ဆိုရင္လည္း ဘယ္သူမွ ခံႏိုင္ေလာက္မယ္ မထင္ဘူး။ ဖန္ဧကရာဇ္ကေတာ့ အခုထိ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ရပ္ေနတုန္းပဲ။ ခ်င္ယုကို အလစ္ဝင္တိုက္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မေတြးမိဘူး ထင္ပါရဲ႕။ သူ႕ကို က်င့္စဥ္တိုက္ကြက္ေတြ အေၾကာင္း ႏွံ႔စပ္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းမိခဲ့တာေတာင္ မွားၿပီထင္တယ္။ ဝုဖိုင္အေၾကာင္းကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိေနလို႔ အႏိုင္ယူႏိုင္တာ မဆန္းဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ ခ်င္ဝုလက္ထဲ ေသရေတာ့မွာေပါ့ . . .”
အဘိုးႀကီးတစ္ဦးမွ မုတ္ဆိတ္ေမႊးမ်ားအား သပ္လိုက္ရင္း ျပဳံးကာ ေျပာလိုက္သည္။
“မဟုတ္ဘူး။ အခုဆို ခ်င္ဝု ေလွ်ာက္ေနတာ ေျခလွမ္း ၆ လွမ္း ႐ွိၿပီ။ ၉ လွမ္းလွမ္းၿပီးရင္ သူ႕ရဲ႕ စြမ္းအင္ေတြ တမဟုတ္ခ်င္း ထြက္လာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဆိုလို႔ကေတာ့ အဆင့္ ၅ ပညာ႐ွင္ေတာင္ ခုခံႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ဘူး . . .”
ေနာက္အဘိုးႀကီး တစ္ဦးမွ ျပဳံးလ်က္ ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“ခ်င္ဝုရဲ႕ ေျခလွမ္းအဓိပၸါယ္ေတြကို မသိေသးတဲ့ ဖန္ဧကရာဇ္အတြက္ကေတာ့ ရင္ေလးစရာပဲ . . .”
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ တစ္ခ်ိန္လုံး ႏႈတ္ဆိတ္လ်က္ ႐ွိေနသည့္ သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ လူတစ္ဦးသည္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာလိုက္ပါေတာ့သည္ . . .။
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်အောက်မှကလဲ့စား (အတွဲ ၂) မိုးေကာင္းကင္ေအာက္မွကလဲ့စား
AdventureMc က ဥာဏ်အရမ်းများပြီး စည်းရုံးသင့်တဲ့လူဆို စည်းရုံးပြီး အပြတ်ရှင်းပစ်သင့်တဲ့ လူဆို အပြတ်ရှင်းပစ်တတ်တဲ့ character ပါ။ (っ˘̩╭╮˘̩)っ လက်တွဲဖော်တစ်ယောက်ထက်ပိုပါတယ်။ မင်းသားကပွေရှုပ်နေတာမျိုးတော့မဟုတ်ပါ။ Mc က ဥာဏ္အရမ္းမ်ားၿပီး စည္း႐ုံးသင့္တဲ့လူဆို စည္း႐...
Chapter (409)"အနိုင်ရမည်လော"
Start from the beginning
