DEAN SERIES 2:ASWANG SI PAPA!!!

CHAPTER #78

Zein's P.O.V

"ZEIN, tara na at kakain na ng agahan" tawag sa akin ni Mama. Sakto namang kakatapos ko lang magluto ng hot cake para kay Papa.

"Opo" sabi ko at naglakad ako dala ang mainit-init pang hot cake. Pagkarating ko sa hapag ay naupo na agad ako.

"Hmmm! Wow! Ang sarap! Paborito ko pa talaga, huh? Pero sana naman Ate Melanie, wala nang bawang 'yan" sambit ni Papa na nakangiti pa.

"Wala na. Wag kang mag-alala, hindi na ako lutang" sabi naman ni Tita Mela.

At noon nga ay nagsabay-sabay na kaming mag-almusal. Tahimik lang kami habang masarap ang pagkain.

"Ma, mga Tita" sabi ko. Ako na ang bumasag sa nakabibinging katahimikan.

"Oh, bakit anak?" Tanong naman ni Mama.

"Pasukan na pala sa Lunes" sabi ko. Sumagi na naman kasi si Edmun sa isipan ko. Nandito pa rin kasi yung pag-aalala ko. Iniisip ko pa rin kung paano ang pagkain niya?

"Oo nga at bakit para kang nag-aalala?" Tamong naman ni Tita Mela.

"Sa totoo lang, meron" sagot ko naman. Hayst! Paqno ko ba sasabihin? Bahala na.

"Ano naman 'yon, anak?" Tamong naman ni Mama. Lihim akong napatingin kay Papa na tahimik lang habang kumakain.

"Kasi po di ba... Sabi ni Papa na katas lang ang pagkain ng mga manggagalaw. Naisip ko po kasi na pag pasukan na, whole day kami. E paano po ang pagkain ni Edmun" sabi ko sabay huninga ng malalim "Ma, mga Tita, what if ako na lang ang magpakain" sabi ko pa. Pagkasabi ko nu'n ay bigla silang sumeryoso, higit lalo si Tita Melanie.

"Hindi. Naku! Maghunosdili ka" sabi ni Tita Melamie sa seryosong tinig.

"Bakit naman po hindi? Bakit si Papa e nagpakain" sabi ko.

"Sa pagkakaalam ko kasi, magkaiba ang init nila sa lalaki at babae. Ang init ng mga manggagalaw sa lalaki, kakainin nila ito at sa pwet titirahin. E sa babae, bukod sa kakainin ang kaselanan mo, literal pa na papasukin ka. Nais mo bamg mawala ang pinakaiingat-ingatan mo, Zein?" Seryoso namang sabi ji Tita Melanie.

"Oo nga at tsaka ang bata mo pa" sabi naman ni Mama. Napatango na lang ako.

Hayst! Hindi sila pumayag. Ano ba 'yan. Alam naman nilang manggagalaw si Edmun.

"Zein, alam naming nag-aalala ka para kay Edmun pero kung hindi lang iba ang init ng mga manggagalaw sa babae, kung kain lang ang magagawa nila, papayag kami. Pero anak, kapag nakain ka na ng isang manggagalaw, maisasakripisiyo mo din ang pagkabirhen mo, maging ang katawan mo dahil oras na pasukin ka ng isang manggagalaw, sa kaniya ka na at hindi ka na makakapili ng lalaking mamagalin mo" mahabang litanya ni Tita Melanie. Napailing na lang ako.

"Naiintindihan ko po" sabi ko.

"Ayiiiie... Dalaga ka na talaga, Zein. Siguro may something na kayo ni Edmun ano?" Sabi naman ni Tita Irina.

"Hala! Wala! Magkaibigan lang po kami" sabi ko.

"Naku! Ganyan din ang sinabi ni Mama mo noon. Oh ngayon, nalaglag sa bitag ng Papa mo" natarawang sambit ni Tita Irina kata natawa na lang din ako.

"Hay naku Irina, ayan ka na naman sa pang-aasar mo" sabi naman ni Papa habang kinakagat ang hot cake na kinakain nito. Pasimple akong tumingin sa kaniya at naiiling.

Hayst! Hindi ko akalain 'to. Akala ko papayag sila pero hindi pala. Pero alam ko na may malalim namang rason iyon, bata pa ako at birhen pa. Hayst! Peto bat naman sa kadami ng pwedeng tamaan ng ganoong kahirap na katauhan, si Edmun pa? Alam kong hindi niya gusto iyon at never niyang gugustuhin pero anong laban niya sa sarili niya. Nakakaawa. Naaawa ako sa lalaking unang minahal ko at minamahal ko na.

***

Third Person's.P.O.V

SAMANTALA, ala-siyete na ng umaga nang magising si Edmun dahil sa init at gutom na nararamdaman. Nag-unat unat muna siya bago nakangiting bumangon. Hinanap niya ang kaniyang cellphone pero nanlaki ang kaniyang mga mata nang makitang wala iyon. Maging ang cellphone niya kasi ay kinuha ni Jean para makasigurong walang tulong na makakarating.

"Naku naman. Nawala pa ang cellphone ko. Hiniram siguro ni Itay. Dibale, pupuntahan ko na lang siya sa Barangay Hall at siya ang kakainin ko" nakangiting sabi ni Edmun.

Tumayo siya at tinungo ang pintuan. Bubuksan niya sana iyon pero nanlaki ang mga mata niya at nagtaka dahil nakakandado ito.

'Huh? Bat ito naka-lock?'

Saad nya sa iaip niya. At mayamaya ay naisipan niya na mag-teleport na lang dahil isa iyon sa abilidad niya bilang isang manggagalaw. Pero sa 'di malamang dahilan, maging iyon ay ayaw gumana.

'Hindi! Bakit ayaw?'

Saad niya sa kaniyang isip. Sinubukang muli ng binatilyo iyon pero ayaw pa rin talaga. Kaya doon na siya nagsimulang.  kabahan. Kinalampag niya ang pinto, bakasakaling marinig siya ng Itay niya o kaya ng tiyahin niya.

"Itay, Tiyang! Buksan niyo 'to! Itay, Tiyang, mainit, nagugutom po ako" sabi niya pero walang tugon. Muli niyang kinalampag ang pjnto at nagsalita ng paulit-ulit pero tila walang nakakarinig nu'n.

Samantala, naririnig ni Jean ang pagkalamoag mula sa kwarto. Alam niyang gising na ang binatilyo at alam niyang nabatid na nito na nakakulong ito.

"Pasensiya na, Edmu pero nag-iingat lang kami ng Itay mo kasi isa ka sa mga anak ng mga nalaglag na anghel, isa ka sa mga demonyo. Kaya mas mabuti pang mawala ka na sa landas namin kaysa naman makapagkalat ka pa ng kasamaan mo" sabi niya sa kaniyang sarili at siya na lang ang bahalang magpaliwanag sa kaniyang kapatid.

* END OF CHAPTER #78 *